Wall Street: Money Never Sleeps (2010)

Regie: Oliver Stone | 133 minuten | drama | Acteurs: Michael Douglas, Shia LaBeouf, Carey Mulligan, Charlie Sheen, Susan Sarandon, Josh Brolin, Vanessa Ferlito, Frank Langella, Natalie Morales, Julianne Michelle

‘Greed is good’, verkondigde Gordon Gekko (Michael Douglas) in 1987 aan de wereld. Lange tijd hadden de meeste mensen niet in de gaten hoe dicht hij daarmee tegen de realiteit aan zat. In ‘Wall Street’ verdiende Gekko miljoenen over de ruggen van anderen. Met zijn eindeloze gespeculeer maakte hij bedrijven kapot. Sinds 2008 weten we dat dat niet alleen in films gebeurt: de wereldwijde economische recessie is er een rechtstreeks gevolg van en inspireerde Oliver Stone, de regisseur van ‘Wall Street’ tot een vervolg op zijn klassieker uit 1987. Uiteraard was de film niet compleet zonder Gordon Gekko en gelukkig voor Stone tekende Douglas graag voor de rol. ‘Wall Street: Money Never Sleeps’ (2010) is een aardige, vermakelijke film geworden, die echter bij lange na niet de impact heeft van zijn voorganger. Waar ‘Wall Street’ de mensen eind jaren tachtig de ogen opende, herbergt ‘Money Never Sleeps’ nauwelijks verrassingen. Niets nieuws onder de zon: we weten alles al uit de media en van internet.

‘Money Never Sleeps’ opent in 2001 met Gordon Gekko (Douglas), die na acht jaar eindelijk de gevangenis mag verlaten. Tot zijn grote verdriet is er niemand die hem op komt halen. Er blijkt veel veranderd te zijn in de wereld en van zijn status als ‘koning van Wall Street’ is niets meer over. Omdat hij de wereld wil waarschuwen voor de nakende economische ondergang, besluit hij een boek te schrijven onder de titel ‘Is Greed Good?’, met een knipoog naar zijn eigen, legendarische speech. Acht jaar later maken we kennis met Jake Moore (Shia LaBeouf), een ambitieuze jonge beursmakelaar die een relatie heeft met Winnie (Carey Mulligan), Gekko’s dochter die van haar vader vervreemd is omdat ze hem het uiteenvallen van haar familie en de dood van haar broer verwijt. Terwijl Gekko wanhopig tracht de relatie met zijn dochter nieuw leven in te blazen, wordt Jake geconfronteerd met de keiharde wetten van de financiële wereld. Zijn mentor Lewis Zabel (Frank Langella), baas van een invloedrijke investeringsmaatschappij, pleegt zelfmoord en het lijkt erop dat de nietsontziende beleggingsfondsmanager Bretton James (Josh Brolin) hem tot die daad gedreven heeft. Jake zint op wraak en Gekko, die er alles voor over heeft om dichter bij zijn dochter in de buurt te zijn, besluit hem te helpen.

Oliver Stone maakte nooit eerder een remake, dus over ‘Money Never Sleeps’ moest hij wel heel zeker zijn. Maar juist het verhaal schiet aardig tekort. Helaas voegt de film niets toe aan wat wij al wisten. Stone liet zich (wellicht daarom) verleiden tot het overdadige gebruik van jargon (vooral in de eerste helft van de film): waar ‘Wall Street’ de financiële wereld inzichtelijker maakte voor de leek, strooit ‘Money Never Sleeps’ het publiek met nodeloos ingewikkelde terminologie- aangezet met flitsende digitale effecten – juist weer zand in de ogen. Om het realistisch te maken misschien? Wie zal het zeggen. Feit is in ieder geval dat Stones boodschap – dat hun hebzucht de financiers en bankiers hen naar het hoofd is gestegen, waardoor de wereldwijde economie gevaar loopt – geen nieuws is. Wellicht is daarom de aandacht verschoven naar een (romantisch) subplot, waarin Gekko’s dochter een centrale rol speelt. Waarom zij, die aangeeft een hekel te hebben aan alles dat met Wall Street te maken heeft, uitgerekend met de kroonprins van een belangrijke investeringsmaatschappij het bed in duikt, is een groot raadsel. Veel interessanter is haar relatie met haar vader Gordon, maar die wordt helaas nauwelijks uitgediept.

Minpuntjes dus voor het verhaal, maar ‘Wall Street: Money Never Sleeps’ scoort wel hoog waar het de cast betreft. Michael Douglas mag dan niet meer de echte hoofdrol hebben, hij steelt nog altijd de show in de rol die hem ooit een Oscar opleverde. Ook nu lepelt hij de rake oneliners weer zonder enige moeite op. De film leeft op zodra hij in beeld is en dat is veelzeggend. Shia LaBeouf, die heel wat meer screentime krijgt dan Douglas, lijkt op papier niet de beste keuze, maar zet zijn beste beentje voor. Aan inzet geen gebrek. Carey Mulligan is een getalenteerde actrice, die hier echter een beetje een ondankbare rol voor haar kiezen krijgt. Van de fantastische Frank Langella zien we helaas veel te weinig en dat geldt eigenlijk ook voor Josh Brolin. Veteranen Susan Sarandon en Eli Wallach (’n dikke negentiger!) zijn altijd fijn om naar te kijken en Charlie Sheen, die Bud Fox speelde in ‘Wall Street’, is te zien in een kleine cameo. Een belangrijke rol is tevens weggelegd voor New York, en dan in het bijzonder Manhattan, dat indrukwekkend oogt in de prachtige opnamen van Stones cameraman Rodrigo Prieto.

Het is niet eenvoudig om na een klassieker als ‘Wall Street’, een passend en volwaardig vervolg te maken. Oliver Stone heeft er niet voor niets drieëntwintig jaar over gedaan. Dat de opvolger in het niet valt bij zijn illustere voorganger, was te verwachten. ‘Wall Street: Money Never Sleeps’ geeft een aardig tijdsbeeld van de snelle wereld van het Grote Geld, en er wordt prima in geacteerd, maar de boodschap die Stone over wil brengen komt een beetje als mosterd na de maaltijd. Wie het nieuws volgt weet inmiddels hoe de vork in de steel zit op Wall Street. Een Michael Douglas in topvorm, die de roemruchte Gordon Gekko weer tot leven wekt, doet daar niets aan af. ‘Wall Street: Money Never Sleeps’ is zeker geen onaardige film, maar mist simpelweg de impact die zijn voorganger zijn onvergetelijke status gaf.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 23 september 2010