Want to be Angry-Meet L’ichos (2006)

Regie: Haim Tal | 18 minuten | documentaire, korte film

‘Want to be Angry’ vertelt het zeer droevige maar helaas realistische verhaal van een jonge Israëlische jongen die zijn vader heeft verloren in een van de vreselijk zelfmoordaanslagen die Israël al vele jaren teistert in de strijd om vrede. De documentaire is gefilmd als een dagboek waarin Yam zijn vader aanspreekt, hem vertelt wat er in hem omgaat en zijn dromen en angsten met hem deelt. Yam’s verhaal gaat voornamelijk over alledaagse dingen, dingen die de meeste kinderen wel met hun vaders kunnen bespreken, van een geweldig doelpunt scoren tijdens een voetbalwedstrijd op school tot de eerste zoen met dat o zo leuke meisje uit de klas. Gelukkig kan hij zijn opbloeiende liefdesleven met zijn oudere zus bespreken.

Helaas is dit niet bij alles het geval. Yam heeft het er vooral moeilijk mee dat zijn vader niet bij zijn Bar-Mitzvah kan zijn. Dit is een van de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van een joodse jongen waarbij deze officieel volwassen wordt, een gebeurtenis die gepaard gaat met een stuk voorlezen uit de Thora gevolgd door een groot feest. Yam vertelt zijn vader de plannen voor het feest, plannen waar hij van weet dat zijn vader die af zou keuren, vanwege de te harde muziek en de buikdanseressen.

Het verhaal van Yam zit vol ontroerende momenten waarbij je voelt dat het oneerlijk is dat dit kind zijn vader op zo’n jonge leeftijd heeft verloren en dat hij opgroeit met allerlei vragen die hij zijn vader niet meer kan stellen. Twee weken na het Bar-Mitzvah feest is Yam op weg naar Nahariya, naar het station waar zijn vader is omgekomen: “Papi”, zegt hij tegen zijn vader, “weet je, toen jij omkwam was ik negen jaar oud, en ik dacht dat ik er overheen zou komen. Nu ben ik al dertien, maar om je de waarheid te vertellen, het doet nog steeds evenveel pijn.”

‘Want to be Angry’ is een droevige documentaire die een kijkje geeft in het leven van een jongen die zijn vader ontzettend mist. Het is bijna onmogelijk om het droog te houden tijdens de achttien minuten waarin Yam zijn gedachten met je deelt. Als de regisseur Haim Tal aan het einde van de film aan Yam vraagt of hij boos is op iemand, om wat er is gebeurd, antwoordt Yam: “Op wie zou ik boos moeten zijn? Op hem?”

Daphna Berger