Wasting Away (2007)

Regie: Matthew Kohnen | 90 minuten | horror, komedie | Acteurs: Matthew Davis, Julianna Robinson, Michael Grant Terry, Betsy Beutler, Colby French, Richard Riehle, Jack Orend, Joel McCrary, Tracey Walter, Oren Skoog, Will Stiles, Michael Cornacchia, Larry Weissman, Dominque Purdy, Stephen Simon, Jon Monastero, McKay Stewart, Steve Kim, Mathew Hatchette, Tony Snegoff, Loren Dennis, Larnell Stovall, Ronald Kohnen, Kelly Hughes

In ‘Wasting Away’ zijn de zombies die het beeld vullen het resultaat van een mislukt militair project. Een project ‘designed to create a new breed of supersoldiers’ en waarin besmetting plaatsvindt door ‘the toxic leftovers from a military misguided project’. De vier personen waar we in het begin kennis mee maken krijgen op een onbenullige manier wat chemicaliën naar binnen en veranderen binnen luttele seconden in zombies. Op een andere manier echter dan wellicht verwacht zou worden.  Want in ‘Wasting Away’ zijn ze meer dan slechts instinctief handelende wezens met een eeuwige honger. We zien de zombies in hun handelen en praten op dezelfde manier als ze dat tijdens hun menselijk bestaan ook deden… tenminste, vanuit hun eigen perspectief dan. Op normale snelheid ook waarbij de levenden waarmee de zombies in aanraking komen met dubbele snelheid voorbijkomen. Dit ook benadrukt door de afwisselende zwart-witte en gekleurde beelden die voorbijkomen en waarmee wordt aangegeven of de gebeurtenissen vanuit het oogpunt van de zombies of vanuit de verschillende menselijke personages worden weergegeven. Menselijke personages die de zombies echter wel degelijk als trage afgetakelde rond strompelende en rochelende levende doden beschouwen.

‘Wasting Away’ hanteert een wat ongebruikelijke, maar wel interessante insteek binnen het zombiegenre. In deze productie komen zowel humor als horror aan bod. Geen horror van het ijzingwekkende soort echter, want de meeste confrontaties kenmerken zich door het ontbreken van het traditionele bloederige zombiebijt- en scheurwerk. Ook de meeste speciale effecten die voorbijkomen zijn ook niet al te expliciet. Diverse gruwelijke taferelen  worden enkel gesuggereerd. Voor de hardcore zombie- of horrorjunk  zijn er wat dit betreft dus niet al teveel tot de verbeelding sprekende beelden. Een gemiste kans, want er zijn genoeg horrorkomedies waarin de meest breeduit gemeten bloederige taferelen zowel de horrorfan op zijn wenken bedient als op de lachspieren kunnen werken. Niettemin zijn er toch wel de nodige aardige beelden aanwezig wanneer er met deze en gene zombie wordt afgerekend of wanneer de zombies zelf iemand te grazen nemen.

De nodige geslaagde humor is aanwezig, wanneer de zombies aanvankelijk niet precies begrijpen wat er is veranderd wanneer ze menselijke personages op dubbele snelheid zien bewegen en praten en ze aan de nodige agressie worden blootgesteld. Nadat de diverse confrontaties eenmaal zijn losgebarsten, blijken de zombies tot hun eigen verbazing en onbegrip al met al vrij ongevoelig te zijn voor kogelinslagen, afgehakte handen, onthoofdingen en diverse andere verwondingen die gewoonlijk toch wel het nodige ongemak veroorzaken. Na verloop van tijd gaan we niet alleen met de zombies meeleven maar staan we zelfs aan hun kant bij diverse confrontaties en wanneer het leger de jacht op hen opent. ‘Wasting Away’ vormt daarmee een uitzondering in het genre. Mede doordat we kennis met ze hebben gemaakt toen ze nog als menselijke personages voorbijkwamen, maar ook doordat we uitgebreid van hun zombie wel en wee op de hoogte blijven. Regisseur Kohnen is er goed in geslaagd om identificatie met de zombies te creëren.

Minpunten aan ‘Wasting Away’ zijn, ondanks dat het grootste deel in een aardig tempo voorbijkomt, dat het verhaal zich soms wat voortsleept en soms ook wat stil komt te liggen. De zombies zelf komen, ondanks hun aan verrotting onderhevig geslaagd weergegeven uiterlijk, toch niet al te angstaanjagend over. Hoewel het ook de vraag is in hoeverre dat in een zombiekomedie als dit haalbaar is. En hun gedrag is in termen van de meer traditionele zombies die maar al te graag hun tanden en klauwen in het vlees van de levenden zetten niet altijd verklaarbaar wanneer ze enkel goede bedoelingen hebben en door de hen aanvallende belagers gedwongen worden tot het maken van slachtoffers. Ondanks dat de humor vaak genoeg geslaagd is, komt het her en der ook wat flauw of melig over en zijn er diverse situaties die zich keurig lenen voor het gebruik van wisselende perspectieven, maar waarin regisseur Kohnen wat dit betreft tekortschiet.

Hetzelfde geldt voor het acteerwerk dat van wisselende kwaliteit is. Degelijk werk van vooral Matthew Davis als Mike en Julianna Robinson als Vanessa. Daarnaast is het vooral Colby French als de zogenaamde koelbloedige wannabe zombie-militair Nick die voor een groot deel de show steelt. Ook degelijk werk van de meeste personages die hen omringen, maar het komt ook weer niet altijd even natuurgetrouw of geloofwaardig over. Het maakt ‘Wasting Away’ al met al tot een niet al te opvallende, maar wel interessante insteek binnen het zombiegenre. Een film waarin de nodige onvolkomenheden voorkomen en het wellicht ook wat moeite kost om in het verhaal te komen, maar dat daarna met meer dan genoeg verdienstelijkheden de aandacht wel zonder veel moeite weet vast te houden.

Frans Buitendijk