Wellness (2008)

Regie: Jake Mahaffy | 89 minuten | drama | Acteurs: Jeff Clark, Paul Mahaffy

In de schaduw van de gigantische budgetten die de grote Hollywoodregisseurs en -producenten ter beschikking hebben, staan de idealistische hobbyisten die het moeten zien te rooien met hun eigen spaarcenten. Of een flinke zak geld bij voorbaat ook een betere film oplevert, is natuurlijk nog maar de vraag. Met een goed verhaal en sterk acteerwerk kom je al een heel eind. Het probleem is vooral dat kleinschalig opgezette films vanwege het gebrek aan een goede marketingcampagne door haast niemand gezien worden. Zo gaan er best wel eens wat pareltjes verloren voor het grote publiek. Neem nou ‘Wellness’, een tragikomisch docudrama uit 2008. De film werd niet alleen geregisseerd door Jake Mahaffy, maar tevens geproduceerd, gemonteerd, geschreven en opgenomen. Zijn vader Paul laat hij opdraven in een van de belangrijkste rollen. Alles is in eigen beheer gedaan. Geen wonder dat de film wat amateuristisch oogt. Wie echter verder kijkt dan de schokkerige beelden, de niet altijd even goed uitgekiende belichting en het onevenwichtige geluid, ziet echter een klein pareltje in deze film. Voor een groot deel is dat te danken aan hoofdrolspeler Jeff Clark, die wel een beetje ervaring op het (amateur-) toneel heeft maar nooit een opleiding tot acteur volgde.

Clark speelt Thomas Lindsey, een wat onnozele vertegenwoordiger die in de tang zit bij een bedrijf dat helemaal niet bestaat. Thomas zou je buurman kunnen zijn; het is een grof gebouwde man van middelbare leeftijd met een slecht zittend pak die echter nooit de goede moed verliest. Ieder ander zou al lang en breed met zijn ziel onder zijn arm hebben rondgelopen, maar Thomas wil er wat van maken. Hij heeft 20.000 dollar geïnvesteerd in een dubieus afslankmiddel, om er straks een veelvoud van aan te verdienen. Door zijn baas, de Wellness Corporation, wordt hij naar een sfeerloze plattelandsstreek in Pennsylvania gestuurd om het product aan de man te brengen en investeerders te vinden. Daar rijdt hij rond in aftandse huurauto’s, slaapt hij in onpersoonlijke motels en schraapt hij zijn laatste centen bijeen om een op handen zijnde seminar te organiseren. Zijn regiomanager (Paul Mahaffy) zoekt hem op om hem verkooptraining te geven, wat erop neerkomt dat Thomas zich laat afblaffen en nóg meer van zijn eigen geld kwijt is. Het liefste gaat hij naar huis, naar zijn vrouw, maar plichtsgetrouw als hij is, vervolgt hij zijn ronde. Het treurige bestaan van een naïeve vertegenwoordiger, die zelf geen idee heeft wat hij eigenlijk verkoopt maar er desondanks vierkant achter staat, wordt er niet rooskleuriger op als hij op de dag voor de seminar nog steeds geen samples binnen heeft en de Wellness Corporation ineens niet thuis geeft.

Een film als ‘Wellness’ valt of staat met de centrale performance. Jeff Clark levert briljant werk af als de ijverige goedzak, die zo goedgelovig is dat je wel medelijden met hem móet hebben. Als kijker zou je hem toe willen schreeuwen, hem uit de klauwen van die louche Wellness-firma willen redden. Want dit verdient deze man niet. Het is knap dat Clark, die in elke scène te zien is, deze kwetsbare sul zo geloofwaardig weet neer te zetten, zonder dat het een karikatuur wordt. Regisseur Mahaffy speelde tijdens de opnamen, die in slechts zeven dagen werden afgerond, een spelletje met zijn hoofdrolspeler. Iedereen die een rol had in de film (veruit de meeste van hen zijn inwoners van het stadje Warren in Pennsylvania) werd apart geïnstrueerd. Jeff Clark had geen idee hoe het verhaal zich zou gaan vervolgen en leefde zich zo in zijn rol in, dat hij kostte wat het kost iets aan de man wilde brengen. De regisseur hitste de anderen echter flink op door hen te verbieden iets van Clark te kopen. Het maakt de frustratie van Clarks personage Lindsey nog net ietsje wranger. Hij weet ook oprechte emoties los te weken bij zijn kijkers, als het weer eens tegenzit. Als hij zijn envelop met 500 dollar kwijt is, ernaar op zoek gaat en sniffend in een restaurant beseft dat hij het geld kwijt is bijvoorbeeld, weet hij oprecht te ontroeren.

‘Wellness’ blinkt niet uit in technisch opzicht. Het handheld camerawerk oogt rommelig, de focus is niet altijd even scherp en licht en geluid laten meer dan eens te wensen over. Dat deze film toch zijn doel niet mist, heeft alles te maken met Jeff Clark, die een fantastisch staaltje vakwerk aflevert. Ook de herkenbaarheid van de situatie helpt de film in de lift. Iedereen weet al na een paar minuten dat de Wellness Corporation niet te vertrouwen is, behalve Lindsey. Zijn naïviteit brengt hem in pijnlijke, soms ondraaglijke situaties, maar hij houdt immer moed. Hoewel zijn beslommeringen ook wel iets komisch hebben, is het de tragiek die door je ziel snijdt. Jeff Mahaffy heeft met ‘Wellness’ een voltreffer gemaakt. En dat met een paar rotcenten! Het geeft je te denken wat hij met een serieus budget van de grond zou kunnen krijgen…

Patricia Smagge