Wild at Heart (1990)

Regie: David Lynch | 120 minuten | drama, komedie, romantiek, misdaad, thriller | Acteurs: Nicolas Cage, Laura Dern, Diane Ladd, Willem Dafoe, J.E. Freeman, Harry Dean Stanton, Isabella Rossellini, Crispin Glover, Calvin Lockhart, Jack Nance, Gregg Dandridge, Sherilyn Fenn, Marvin Kaplan, John Lurie, David Patrick Kelly, William Morgan Shephard

Satire kan fantastisch werken als het overtuigend wordt gespeeld, met mate wordt toegepast en is ingebed in een goed verhaal. Ontbreekt het aan alledrie dan kunnen zelfs de cinematografische talenten van David Lynch de meubelen niet meer redden. ‘Wild at Heart’ is satire in het kwadraat en dat drukt zwaar op de acteurs. Nicholas Cage – die van nature al een bastaardzoon van de the king lijkt – wordt geacht een Elvis impersonator te spelen en Laura Dern onschuldig tienermeisje in ‘Blue Velvet’ (1986) een parodie op een trashy vamp. Cage en Dern acteren zo gekunsteld en over the top dat het lachwekkend dreigt te worden. Cage komt ongeïnspireerd over en Dern zelfs wanhopig, alsof het onmogelijke van hen werd gevraagd. Het eendimensionale karakter van Diane Ladd komt er nog mee weg, maar alleen Willem Dafoe en Isabella Rossellini lijken in kleine bijrollen nog wel aan het extreem karikaturale van de film te kunnen voldoen.

‘Wild at Heart’ is een pastiche van roadmovies, romantische films en ‘The Wizard of Oz’ (1939) met een waterval aan verwijzingen naar de clichés uit de Amerikaanse cultuur: het achterlijke Zuiden; individuality and personal freedom; Vietnam; rock n roll, alles wordt op elk mogelijk moment op de hak genomen; hierdoor gaat de emotionele zeggingskracht ten onder; ‘Wild at Heart’ heeft immers wel degelijk enkele veelbelovende momenten. Zoals de sfeerovergang van passie naar huwelijkse sleur wanneer Lula zwanger blijkt (“,you’ve been drinkin, huh?”); het verhaal van ‘cousin’ Dell; de huiveringwekkende voorstelling van Lulas abortus; de scène waarin gangster Bobby Peru (Dafoe) Lula bedreigt, opwindt en vervolgens afwijst en tot slot de goede fee die Sailor het licht doet zien (“,If you are truly wild at heart, you’ll fight for your dreams”). Alles met behulp van de beeldtrucs die ook in ‘Blue Velvet’ en ‘Twin Peaks’ worden gebruikt, maar het werkt niet meer. Het is de overdaad aan satire die het bederft: teveel slagroom op te weinig taart. “Oh man,” verzucht Sailor bij het zien van de cartooneske onthoofding van Bobby Peru. Zo wordt een film een persiflage op zichzelf.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 2

Bioscooprelease: 14 september 1990