Wimbledon (2004)

Regie: Richard Loncraine | 98 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Kirsten Dunst, Paul Bettany, Sam Neill, James McAvoy, Bernard Hill, Eleanor Bron, Amanda Walker, Barry Jackson, Nikolaj Coster-Waldau, Austin Nichols, John McEnroe, Chris Evert, Jon Favreau

Zoals op iedere poster duidelijk te lezen is, is ‘Wimbledon’ de nieuwe romantische komedie van de makers van ‘Notting Hill’ (1999), ‘Bridget Jones’ (2001) en ‘Love Actually’ (2003). Waarom zou je dit ook niet vermelden, deze films waren erg vermakelijk. ‘Wimbledon’ is weer een grappig romantisch verhaal met een tennistoernooi als achtergrond.

Paul Bettany (‘A Beautiful Mind’ (2001), ‘Master and Commander: The Far Side of the World’ (2003)) speelt de mannelijke hoofdrol. Misschien is het zijn Britse accent of toch zijn puppy ogen, hij is in ieder geval uitermate geschikt voor de rol van lieve jongen. Bettany hield zich vooral bezig met de wat zwaardere rollen en is nieuw in dit ‘luchtige’ genre maar hij redt zichzelf prima. Met vlagen doet hij denken aan Hugh Grant maar dit komt eerder door het accent in combinatie met de herkenbare situaties. Het meisje van de film is Kirsten Dunst (‘Spider-Man’ (2002), ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ (2004)). Dunst stelt niet teleur en het stel komt samen echt gezellig over. Er zijn nog wat kleinere rollen waaronder een voor Sam Neill als gedreven vader van jong tennistalent Dunst.

In veel romantische komedies kunnen de hoofdrolspelers eerst niet met elkaar overweg en duurt het bijna een film voordat ze door hebben dat ze voor elkaar bestemd zijn, voor het publiek is dit overigens al veel eerder duidelijk. In Wimbledon loopt Peter Colt (Bettany) al de eerste tien minuten de badkamer in van douchende Lizzie Bradbury (Dunst) en de romance volgt al zeer snel. Natuurlijk zijn er de nodige tegenslagen maar op een aantal momenten is de romantische verhaallijn niet interessant genoeg en vallen we terug op het tennisverhaal.

Het sportverhaal is opgesplitst in twee stukken, de underdog Peter Colt die eens nummer elf van de wereld stond maar nu merkt dat hij de vergeten verliezer is, en het jonge nieuwe talent Lizzie Bradburry. Het eerste van de twee is leuk en biedt spanning. Ook voor de mensen die tennis de saaiste sport ter wereld vinden is het nog leuk gefilmd en je hoeft de puntentelling van de sport niet te kennen om te weten wie je wil dat er wint. De hoofdrolspelers hebben een training van vier maanden gehad om zich voor te kunnen doen als tennisser. Als tennisser moet ik dit echt even kwijt, de houding bij iedere slag is slecht en de spelpositie nog beroerder. De tennisballen, die er door een computer bij zijn getekend, bewegen zich onnatuurlijk. Misschien is dit erg persoonlijk want een naastzittende recensent bleek hier niets van te hebben gemerkt.

‘Wimbledon’ is een leuke komedie geworden met een goede cast en een aardig spannend tweede verhaallijntje. Zoals gebruikelijk binnen het genre erg voorspelbaar maar dat vergeten we maar al te graag als Paul Bettany en Kirsten Dunst elkaar in de armen vliegen.

Alex van Wankum

Waardering: 3

Bioscooprelease: 21 oktober 2004