Winckel 213 (2011)

Regie: Jan Scholte | 33 minuten | documentaire

Iedereen die een beetje thuis is in de Amsterdamse Rivierenbuurt heeft zijn of haar oog er weleens op laten vallen. Aan de Ceintuurbaan zat tot voor kort een winkel die met weinig anders te vergelijken is: er werden vooral knopen, linten en ritssluitingen verkocht door een stel dames op leeftijd voor nagenoeg vooroorlogse prijzen. Hier kon men naast deze artikelen terecht voor een ouderwetse winkelervaring, waarbij je nog gerust de staat van de wereld met een verkoopster kunt doornemen en waar sinds de jaren 50 niets veranderd was. En ondanks de lage prijzen leverde de winkel toch nog een aardige aanvulling aan het pensioen van de dames, die onder leiding stonden van Corrie van Dijk.

Het heeft Corrie in het leven lang niet altijd meegezeten, maar ze is wel de laatste persoon om bij de pakken neer te zitten. Helaas is het einde van de winkel aan het begin van de film in zicht: de huur is omhoog geschoten en niet meer op te brengen. De winkel gaat sluiten, tot groot verdriet van de vaste klandizie en de medewerksters. Het afscheid van de winkel is door regisseur Jan Scholte mooi in beeld gebracht: interviews met de markante, bij vlagen hilarische vrouwen die in de winkel werkten zijn doorsneden met beelden van het leeghalen van de winkel. Het aangezicht van die vrouwen, die al ver boven de zeventig zijn, terwijl ze stoïcijns al het meubilair en alle plinten van de muren slopen is een genot voor het oog.

Aan het eind resteert vooral ontroering als je een tijdperk ten einde ziet komen, en een groep bejaarde vrouwen hun voornaamste levensinvulling ziet verliezen. Het biedt nog wel enige troost dat de vrouwen en hun winkel met deze film in al hun eigenaardigheden, onverzettelijkheid en humor zo fraai vereeuwigd zijn. De winkel mag verdwenen zijn, maar op film leeft hij op een fraaie wijze voort.

David van Marlen