Wolfhound-Volkodav iz roda Serykh Psov (2007)

Regie: Nikolai Lebedev | 136 minuten | actie, fantasie | Acteurs: Aleksandr Bukharov, Oksana Akinshina, Aleksandr Domogarov, Igor Petrenko, Juozas Budraitis, Rezo Esadze, Artyom Semakin, Nina Usatova, Natalya Varley, Tatyana Lyutaeva, Anatoli Belyj, Lilian Navrozashvili, Andrei Rudensky, Evgenia Sviridova, Eugenia Tudorascu

Een fantasyfilm maken na de ‘The Lord of the Rings’, is een ondankbare klus. Je wordt namelijk altijd hiermee vergeleken en je zult deze vergelijking altijd verliezen. Kritische mensen roepen ook altijd dat je ingrediënten van dat verhaal hebt gejat, terwijl dat onontkoombaar is. Want zeg nou zelf: alle popmuziek na de Beatles is toch ook niet van hen gejat? En als je dan ook nog in Rusland gemaakt wordt, wordt je buiten je thuisland al gauw genegeerd, als film. En dat is best jammer. Wellicht hebben dit soort dingen wat tijd nodig. Een paar jaartjes wachten en dan is het ineens allemaal weer fris en hoef je niet zo op te boksen tegen je legendarische voorgangers. En natuurlijk: ‘Wolfhound’ is niet net zo goed, net zo groots en meeslepend en net zo indrukwekkend wat betreft de special effects, de locaties, de muziek, de cast, et cetera. Maar de film komt een heel eind. En op zichzelfstaand is het zelfs een hele leuke film, met tot de verbeelding sprekende hoofdpersonages, lekkere actie en een romantische noot die geloofwaardig is uitgewerkt.

Ook de cinematografie is dik voor elkaar, evenals de muziek. Special effects zijn niet zo uitbundig, maar dat is voor dit verhaal ook niet zo nodig, de hoeveelheid monsters is tot een minimum beperkt. Alles is in balans en staat duidelijk in dienst van het vertellen van een spannend fantasy verhaal. De hoofdfiguur, Wolfhound zelf, wordt neergezet door een charismatische acteur met een karakter en een kop die uitstekend passen bij zijn norse rol. Hij is een soort Brad Pitt met een rafelrand. Met de mooie Oksana Akinshina heeft men ook een uitstekende prinses gevonden. Akinshina is volwassen geworden sinds haar (ook mooie) rol in Lukas Moodysson’s ‘Lilya 4-ever’, vijf jaar eerder. Als ze zich voor Wolfhounds ontkleedt en hem vraagt een kind bij haar te maken, is het haast niet te geloven dat hij dit aanbod afwijst. Maar okay, voor de dramatische ontwikkeling klopt het. De film is dan ook niet alleen een pleaser. Nee, er is wel degelijk goed over het verhaal nagedacht, dat zich volgens een zorgvuldig uitgedacht plan ontwikkelt en elke keer net genoeg weglaat om de spanning er in te houden. En hoewel in eerst instantie de man-vrouw verhoudingen wat ouderwets en kortzichtig lijken, wordt dit ruimschoots goedgemaakt met de verschijning van de prinses (een gegeven dat zorgvuldig wordt uitgesteld tot het juiste moment). De prinses blijkt namelijk niet alleen mooi, ze heeft ook nog iets in haar mars.

De toon van de film is wat rauwer dan we uit Hollywood gewend zijn. We moeten ook niet vergeten dat we hier met Russen van doen hebben, geen Amerikanen met een dubbele moraal. Als er hier koppen worden ingeslagen dan gaan we dat ook meemaken en als er een dorp wordt aangevallen door bandieten gaat het er ruig aan toe, waarbij onschuldigen niet worden gespaard. Het is nog net niet in geuren en kleuren uitvergroot, maar het is duidelijk dat men in Rusland wat minder last heeft van een rating commissie. In zekere zin heeft het verhaal van ‘Wolfhound’ veel gemeen met ‘Conan the Barbarian’ (1982), die oude film met gouverneur Schwarzenegger. Met dat verschil dat we hier echt met makers van doen hebben die op alle vlakken scoren, zonder dat het er al te dik bovenop ligt dat dat is wat ze willen doen.

Regisseur en scenarist Nikolai Lebedev schreef een uitstekend script van het gelijknamige boek en maakte een zeer onderhoudende film, met vaardige acteurs, een goedlopend verhaal dat mooi wordt verbeeld en ondersteund met filmische middelen die dienstbaar worden ingezet. Op een paar momenten na, zoals een ontmoeting met een iets te jolige stam barbaren en een ietwat overdreven einde, is ‘Wolfhound’ een zeer onderhoudende film en een absolute aanrader voor de liefhebbers.

Arjen Dijkstra