Year of the Dog (2007)
Regie: Mike White | 97 minuten | drama, komedie | Acteurs: Molly Shannon, Laura Dern, Regina King, Thomas McCarthy, Josh Pais, John C. Reilly, Peter Sarsgaard, Amy Schlagel, Zoe Schlagel, Dale Godboldo, Inara George, Liza Weil, Jon Shere, Christy Moore
Mike White is voornamelijk bekend van zijn scenario’s voor kleine maar succesvolle films als ‘The Good Girl’, ‘Orange County’ en Jack Black vehikels als ‘The School of Rock’ en ‘Nacho Libre’. Voor ‘Year of the Dog’ schreef hij eens niet alleen het script, maar nam hij ook de regie op zich. Een wijze beslissing, want ‘Year of the Dog’ is een prettige, maar tevens ontroerende film, met subtiele humor. White weet zijn kwaliteiten als regisseur goed te benutten, want hij weet uit zijn cast het beste te halen. Wat je namelijk na het kijken van‘Year of the Dog’ het meeste bijblijft zijn de sterke acteerprestaties. Stralende middelpunt – hoewel niet letterlijk – is Molly Shannon, een actrice op wiens lijf de rol van grijze muis Peggy op het lijf geschreven lijkt. Echter ook John C. Reilly en Regina King schitteren in hun rollen als respectievelijk Peggy’s buurman Al en Peggy’s hartelijke collega Layla. Laura Dern speelt haar echtgenoot in de film volledig van het scherm als de obsessief beschermende moeder, die niet wil dat haar kinderen in aanraking komen met moeilijke zaken des levens als de dood, maar wel een kledingkast vol bontjassen heeft.
Peggy heeft weinig geluk met relaties. Zowel in de liefde als met vriendschappen houdt ze het simpel en rustig: af en toe bezoekt ze haar broer en schoonzus en heeft ze korte gesprekjes met Layla, die haar maar al te graag aan de man wil helpen. Het prettigst voelt Peggy zich wanneer ze bij haar hond Pencil is, een koddige beagle. Pencil is haar beste vriend, hij slaapt op haar bed en kijkt haar bedroefd na wanneer ze in de auto stapt om naar haar werk te gaan. Ondanks haar weinig ingevulde sociale leven is Peggy niet ongelukkig, want haar liefde voor Pencil is voldoende. Groot is haar verdriet dan ook wanneer het arme dier komt te overlijden. Layla beweert dat de dood van haar trouwe viervoeter de deuren opent voor een andere invulling van haar levensgeluk, want het afspraakje dat Peggy met Al heeft is een rechtstreeks gevolg is van de tragische dood van Pencil. Er zit een kern van waarheid in deze uitspraak, maar niet zoals Layla hoopt. Peggy krijgt een heel ander levensdoel wat aangewakkerd wordt door haar vriendschap met Newt (Peter Sarsgaard), een dierenrechtenactivist.
‘Year of the Dog’ is bij vlagen traag en eigenlijk gebeurt er niet zoveel. Ook is de boodschap die White heeft met zijn film niet helemaal duidelijk, hij neemt nergens een standpunt in over dierenrechten en de mensen die daar voor vechten. Toch is dat ook wel prettig, want ondanks dat Peggy regelmatig over de schreef gaat (het vervalsen van de handtekening van haar baas bijvoorbeeld) blijft ze sympathiek. Molly Shannon slaagt er in om haar personage precies dat beetje mee te geven zodat de kijker met haar mee blijft leven, terwijl haar gedrag niet altijd begrijpelijk is. Het ligt ongetwijfeld aan het feit dat Peggy inmiddels veel krediet bij de kijker opgebouwd heeft door altijd een luisterend oor te hebben voor haar familie en Layla, die echter niet thuis geven wanneer zij zelf aandacht nodig heeft. En hoe raar je Peggy’s levenskeuze ook mag vinden, waar White wel in is geslaagd is de kijker erop wijzen dat de wegen die haar vrienden en familie inslaan niet eens zoveel vreemder zijn… Laat je niet afschrikken door het wat langzamere tempo van de film, wanneer je van sterk geacteerde films houdt over buitenbeentjes die desondanks je hart zullen veroveren, is ‘Year of the Dog’ een absolute aanrader!
Monica Meijer
Waardering: 3.5