Year One (2009)
Regie: Harold Ramis | 97 minuten | komedie, avontuur | Acteurs: Jack Black, Michael Cera, Oliver Platt, David Cross, Christopher Mintz-Plasse, Vinnie Jones, Hank Azaria, Juno Temple, Olivia Wilde, June Diane Raphael, Xander Berkeley, Gia Carides, Horatio Sanz, David Pasquesi, Matthew Willig, Harold Ramis, Rhoda Griffi
Om maar meteen met de wc-deur in huis te vallen: ‘Year One’ is een poepfilm. Nou is er op zich niks mis met poep. Poepen is fijn. Gezond zelfs. Sommige mensen zweren erbij. Anderen combineren het met een eveneens fijne bezigheid, maar daarover elders ongetwijfeld meer. Poep heb je echter in verschillende geuren en kleuren. Je hebt statige prinsessenpoep die naar bloemetjes ruikt, keiharde mannenkeutels die prettig plompen, dikke donkere drollen met pitjes van de maaltijd van gister, maar je hebt ook stinkende spuitpoep (in de volksmond doorgaans diarree genoemd). Drabberige derriekak die riekt als de ziekte. In die laatste categorie valt ‘Year One’ ongeveer.
Net als de plot hebben de personages weinig om het lijf. Een paar dierenhuiden hooguit, maar dat hoort want we bevinden ons ergens in de prehistorie. Of in de oudheid, dat is nergens echt duidelijk. Onder het mom van “God schiep de wereld in slechts zeven dagen” blijken ook een paar bekende bijbelverhalen zich verdraaid kort na elkaar af te spelen. Kaïn slaat Abel op zijn harses en nog geen dag later staat Abraham op het punt zijn zoon Isaäk te offeren. Grote hilariteit ontstaat als paps later bedenkt dat hij de interventie bij de offering moet vieren door bij iedereen het voorste stukje van de piemel af te snijden. Als kort daarna Isaäk Sodom aandoet, is hij meteen het gesprek van de dag. Niemand heeft het meer over iets anders dan die schwanz van Isaäk die een stukje mist. Super!
Nee, dat is niet helemaal waar. Het gaat ook nog over poep en pies. Heel belangrijk. Onze voorouders hadden blijkbaar maar een paar basale (en anale) gespreksonderwerpen en die worden dan ook volledig uitgebuit. Maar wel met grappen uit het jaar nul. Terwijl het toch echt alweer het jaar één is, dus lekker werken doen ze niet. De voordracht is er dan ook niet echt naar. Jack Black staat hoofdzakelijk uit zijn neus te vreten, Michael Cera moet het schijnbaar van zijn onderkoelde humor hebben, maar gaat daarmee plat op zijn bek. Niet dat iemand zich daar druk om maakt – de hele cast slaapwandelt praktisch naar het einde van de film. Een einde dat overigens onderstreept wordt met de minst grappige outtakes ooit.
Deze film krijgt een (bruine) ster voor elk jaar. Dat maakt een mooi totaal van één. Harold Ramis moet eerst maar weer eens op het kinderzitje en pas als hij geleerd heeft in grote sierlijke hoofdletters een fatsoenlijk bolus te draaien mag hij zich weer op de regisseursstoel wagen. Tot die tijd is het oogjes dicht en neusgaten toe. Want dit lijkt helemaal nergens op. (Voor mensen die zich na het lezen van deze woorden vertwijfeld afvragen waar de gebruikelijke alinea met een heldere, beknopte plotomschrijving is gebleven – daar heeft uw recensent heerlijk zijn reet mee afgeveegd! Eet smakelijk!)
Wouter de Boer
‘Year One’ verschijnt woensdag 20 januari 2010 op DVD en blu-ray en is vanaf dinsdag 29 december 2009 te huur.