Yedidiah’s Collection-Haosef Shel Yedidiah (2005)
Regie: Noam Demsky, Mordi Kershner | 18 minuten | documentaire
Op 17 augustus 2005 begon het Israëlische leger met de gedwongen ontruiming van een aantal joodse nederzettingen in de Palestijnse Gazastrook. In het kader van het “terugtrekkingsbeleid” van de Israëlische regering, waren er gedurende een paar dagen op de Nederlandse televisie beelden te zien van soldaten die families dwongen hun huis en nederzetting te verlaten. De beelden die te zien waren, waren vaak droevig en vol met boze, schreeuwende volwassenen en huilende kinderen. Dit beeld is hetzelfde dat ‘Yedidiah’s Collection’ toont.
De documentaire begint in februari 2005, een half jaar voor de ontruiming. Yedidiah is een lief en vrolijk jongetje dat altijd in de weer is met vriendjes en een hele speciale hobby heeft: hij verzamelt resten van (kassam) raketten, kogels van mitrailleurs en geweren en allerlei andere gevonden “oorlogsvoorwerpen”; allemaal om hem te herinneren aan de moeilijke tijden die hij en zijn familie hebben meegemaakt in Morag. Hij is heel trots op zijn collectie en beweert trots dat deze de grootste is die iemand in zijn woonplaats ooit zal hebben.
Yedidiah praat veel over de mogelijke ontruiming, maar hoopt, net als zijn familie en vele vrienden in de nederzetting, dat deze niet door zal gaan. Yedidiah is vooral bang omdat hij niet weet waar hij terecht zal komen nadat zijn familie de woonplaats moet verlaten. Een half jaar later breekt dan toch de dag aan waarvan alle kolonisten hoopten die nooit mee te hoeven maken. Deze situatie zorgt voor veel droevige en ontroerende momenten en ook Yedidiah kan niet altijd zijn emoties in bedwang houden. Uiteindelijk wordt Yedidiah en zijn gezin het huis uitgezet en gaan ze op weg naar een nog onbekende bestemming.
Ondanks dat ‘Yedidiah’s Collection’ een zeer korte documentaire is, voel je als kijker al snel mee met Yedidiah en de situatie waarin hij zich bevindt. Als buitenstaander oogt het heel oneerlijk dat hij als jong kind zo een vervelende situatie mee moet maken. Het is mooi om te zien dat Yedidiah’s karakter in deze korte achttien minuten zo goed naar voren komt en dat hij tot op het laatste moment een heel vrolijk en positief jongetje is. Deze ontroerende film is zeer de moeite waard en geeft de angsten en dromen van een klein kind goed weer. Een echte aanrader.
Daphna Berger