Yo Puta–Whore (2004)

Regie: Maria Lidon | 87 minuten | drama | Acteurs: Daryl Hannah, Denise Richards, Joaquim de Almeida, Maria Jimenez, Pierre Woodman, Conrad Son, Dora Venter, Rita Faltoyana, Carol Fonda

‘Yo Puta’ betekent niets anders dan ‘Ik, hoer’. Dan verwacht je misschien een boodschap dat er een hoer in een ieder van ons schuilt. Dat is niet wat regisseuse Maria Lidon de kijker wil vertellen. Wellicht haalt de kijker er de boodschap uit dat hoeren ook gewoon mensen zijn. ‘Yo Puta’ biedt in ieder geval een kijkje in de keuken van het oudste beroep ter wereld.

‘Yo Puta’ is een vreemde combinatie van een fictie speelfilm en documentaire over echte mensen. Journaliste Elisabeth werkt aan een boek over prostitutie (fictie gedeelte). Daarvoor ontmoet ze diverse mensen in het vak (echte interviews). Elisabeth krijgen we niet te zien, we horen alleen haar voice-over. Fictie zijn het leven van Elisabeth’s buurvrouwen: Adrianna en Rebecca. De een werkt al jaren als prostituee, de ander is een jonge studente die haar rekeningen niet kan betalen. Deze jonge maagd overweegt niet een bijbaan als serveerster of aan de lopende band. Nee, ze besluit te gaan tippelen. Een erg ongeloofwaardige ontwikkeling.

Elisabeth reist voor haar interviews de hele wereld over. Zo praat ze met de knappe gigolo Javier, met de Franse luxe hoer Charlotte en de bijna seks-verslaafde Africa. Ze vertellen over hoe ze zich voelen tijdens de daad, hoe ze de stap genomen hebben en over hun toekomstdroom.
De film is met veel oog voor detail gemonteerd. Als in een MTV-clip wordt er gespeeld met wisselende decors en intermezzo’s. Zo zien we in hoog tempo achter elkaar verschillende prostituees vertellen over hun eerste ervaring in het vak en wat de klanten lekker vinden. Door de hele film komt in korte fragmenten het verhaal terug van een jonge vrouw die overgehaald wordt naakt te poseren voor een pornografische fotoserie. In het eerste fragment zegt ze nee, later gaat ze over stag en mag de fotograaf haar laten ervaren wat echt goede seks is. En dan het verhaal van de studente Rebecca die haar grenzen al snel verliest. Kortom, ‘Yo Puta’ wil veel vertellen. Te veel eigenlijk. Want door de verschillende invalshoeken verliest de film haar focus. De film maakt gekke sprongen naar andere onderwerpen. Zo worden prostitutie en pornografie over een kam geschoren, terwijl dat twee totaal verschillende zaken zijn in de seksindustrie. En de meeste geïnterviewde hoeren hebben geen negatieve ervaringen met hun gekozen beroep. De uitzonderingen zijn de vrouwen uit het voormalig Oostblok. Zij zijn veelal gedwongen en verhandeld en kunnen geen kant op. De problematiek van gedwongen prostitutie en vrouwenhandel komt slechts twee minuten aan bod.

Alle geïnterviewde hoeren in ‘Yo Puta’ zijn prachtige, goedverzorgde vrouwen. Een wandeling over de Amsterdamse wallen leert dat niet alle prostituees bloedmooi zijn. De interviews zijn mooi geënsceneerd: prachtige beelden, goed gekozen locaties, goed perspectief. Een lust voor het oog. Maar daardoor rijst voordurende de vraag: zijn dit echte, bestaande prostituees of zijn het acteurs?

Echt wereldschokkend is ‘Yo Puta’ niet. Maar misschien zijn wij Nederlanders niet zo snel onder de indruk na de Oudkerk-affaire en het bestaan van de Amsterdamse redlight-district. Zelfs het magazine Linda staat uitvoerig stil bij het onderwerp ‘hoeren’. Als ‘Pretty Woman’ de enige associatie is met het prostituee-beroep, dan opent ‘Yo Puta’ wellicht de ogen met een kijkje achter de schermen van deze industrie.

Eline Lubberts