Young Man with a Horn (1950)

Regie: Michael Curtis | 112 minuten | drama, biografie, muziek | Acteurs: Kirk Douglas, Lauren Bacall, Doris Day, Hoagy Carmichael, Juano Hernandez, Jerome Cowan, Mary Beth Hughes, Nestor Paiva, Orley Lindgren, Walter Reed

Een hele jonge Kirk Douglas speelt Rick Martin, een geweldige trompetspeler die we zien opgroeien vanaf kleine jongen. Omdat zijn ouders op jonge leeftijd overleden, woonde hij als jongetje bij zijn zus, die totaal geen tijd voor hem had. Doordat hij ook geen vrienden had, kwam hij in aanraking met muziek. Eerst leerde hij de piano kennen, en in een dag wist hij hem te bespelen. Toch ging zijn interesse meer uit naar de trompet, en Rik nam een baantje om een trompet te kopen. Hij ontmoet de vriendelijk trompettist Art Hazzard, die hem onder zijn hoede neemt. Naast het spelen van de trompet, leert Art hem ook nog vele andere dingen, over muziek en over het leven.

Doris Day speelt Jo Jordan, de zangeres van de eerste band waar Rick in terecht komt. Ze is meteen onder de indruk van hem, maar kan hem toch niet helemaal begrijpen. Hierdoor kan het niet echt wat worden tussen hen, en zoals Jo zegt, is Rick al getrouwd, getrouwd met zijn trompet.
Rick gaat naar New York, waar hij steeds succesvoller wordt, maar zich in zijn nieuwe band ook niet geheel vrij voelt om de muziek te spelen die hij eigenlijk zou willen. Hij komt terecht in een nachtclub waar Art Hazzard speelt, en nadat ze elkaar jaren niet hebben gezien, is de hereniging erg emotioneel. Ze gaan ook meteen samen spelen, en zo blijkt dat Rick Art al voorbij is gestreefd met zijn spel.

In New York ontmoet hij ook Jo weer, die nu een succesvol zangeres is. Ze stelt hem voor aan haar vriendin Amy, waar Rick verliefd op wordt. Amy is erg intelligent en Rick is erg onder de indruk van haar. Jo probeert hem nog te waarschuwen, door te zeggen dat Amy niks voor hem is; dat ze vanbinnen heel erg in de war is. Tegenwoordig wordt deze preek van Jo gezien als een waarschuwing voor het feit dat Amy waarschijnlijk lesbisch is. Later in de film heeft ze ook een ‘relatie’ met een andere vrouw, met wie ze misschien naar Parijs gaat. Dit lijkt de theorie over de geaardheid van Amy te bevestigen.

Het hele verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van ‘Smoke’, pianospeler en vriend van Rick. Op deze manier wordt je betrokken bij het verhaal; de momenten dat Smoke aan het woord is, zijn weliswaar schaars, maar ze brengen ook een zekere spanning met zich mee. Je vraagt je steeds af hoe het verder zal gaan, en of het allemaal goed zal komen.

De film wordt gekenmerkt door een prachtige cinematografie; omdat de film in zwart-wit gedraaid is, lijkt er extra veel nadruk te zijn gelegd op de licht-donker effecten en schaduwen. Dat is bijzonder goed gelukt, deze effecten zorgen keer op keer voor een prachtig decor, zowel binnen als buiten.

Uiteindelijk is het verhaal niet spectaculair, en zijn de dialogen af en toe ietwat ongeloofwaardig, maar vooral door de prachtige muziek is het toch een erg geslaagde film geworden. De typische jaren 50 aspecten, bijvoorbeeld het feit dat iedereen de hele film rookt en drinkt, en de scènes in de auto, waarbij de achtergrond er zo duidelijk later achter is gezet, zijn ook altijd fijn om naar te kijken. De mooie belichting en de sympathieke Day en Douglas maken het geheel goed af.

Ruby Sanders