Yvette (2008)

Regie: Simonka de Jong | 40 minuten | documentaire

Een doodgewoon pubermeisje dat anderhalf jaar lang gevolgd wordt met een camera zou lang niet zo’n goed verhaal hebben opgeleverd als er zich niet een dramatische gebeurtenis had voorgedaan waardoor het leven van dit meisje een bijzondere wending krijgt. ‘Yvette’ is een boeiende documentaire geworden die laat zien hoe het leven van een stoere puber eruit ziet, en dat ook hardcore-fans en Lonsdale-aanhangers hun onzekerheden kennen.

Yvette zit in het laatste jaar van haar opleiding. Ze is een lastige puber. Op school heeft ze ruzie met iedereen, ze hangt met haar vrienden een beetje op straat, ze draaien hardcore muziek en dragen Lonsdale-kleding. Ze is al een paar keer geschorst van school en ze staat er slecht voor. Simonka de Jong volgt Yvette in de laatste anderhalf jaar van haar schoolperiode. Ze laat zien dat Yvette ook maar een gewoon meisje is met haar onzekerheden. Ze wil ook ergens bijhoren, net als iedereen. De momenten dat Yvette rechtstreeks in de camera kijkt zijn dan ook de momenten waarop we haar als kijker echt leren kennen.

Het is allemaal een aardig idee en De Jong heeft ook zeker het geschikte meisje gekozen voor een documentaire. Iedereen heeft namelijk wel z’n vooroordelen over jongeren die lopen in Lonsdale-kleding. En het is erg interessant om te zien hoe zo’n meisje leeft, wat haar bezighoudt. Toch blijft na het zien van deze documentaire een belangrijke vraag in de lucht hangen. Heeft Simonka de Jong gewoon ‘geluk’ gehad dat het leven van Yvette zo’n dramatische wending kreeg? En is het succes van deze documentaire daaraan te danken? Zonder deze gebeurtenis zou deze documentaire namelijk niet hetzelfde zijn. Het zou al na een half uur niet interessant genoeg meer zijn. Nu houdt de kijker er echter een goed gevoel aan over. Het is mooi om te zien hoe een meisje, dat je op het eerste gezicht ziet als een puber, toch heel volwassen blijkt te zijn en toch haar eigen keuzes kan maken. Dat is de kracht van deze documentaire, maar het is de vraag of we dat te danken hebben aan de maakster of dat het geluk haar hier een handje heeft geholpen.

Het is met name Yvette zelf die ervoor zorgt dat deze documentaire je raakt. Zij is het die indruk maakt met haar persoonlijkheid. Het is leuk dat er ook directe gesprekken zijn met Yvette waarin ze voor de camera spreekt, zo krijg je als kijker nog een beter beeld bij haar. Echt jammer dat je met een gevoel blijft zitten dat De Jong met Yvette gewoon een gelukstreffer heeft gemaakt.

Eveliene Sanders