Zatoichi in Desperation-Shin Zatôichi monogatari: Oreta tsue (1972)

Regie: Shintarô Katsu | 92 minuten | actie, drama | Acteurs: Shintarô Katsu, Kiwako Taichi, Kyoko Yoshizawa, Yasuhiro Koume, Katsuo Nakamura, Asao Koike, Joji Takagi, Masumi Harukawa

De 25-delige filmreeks rond de door Japan zwervende blinde zwaardvechter Zatoichi werd tussen 1962 en 1973 afgeleverd, een productiviteit waar striptekenaar Willy Vandersteen (Suske en Wiske) in zijn hoogtijdagen een puntje aan zou kunnen zuigen. Deze aflevering, de één na laatste, is geregisseerd door de hoofdrolspeler zelf, Shintarô Katsu. Opnieuw rolt er een aardig verhaal uit.

Zatoichi is weer eens in een moeilijk parket geraakt. Hij wil een prostituee vrijkopen om haar een goed leven te bezorgen na de dood van haar moeder, maar doet dat met vergokt geld van de bende die in het bordeel de dienst uitmaakt, de bende waartegen hij het vervolgens ook moet opnemen. Zo raakt onze Barmhartige Samaritaan verstrikt in een patriarchaal systeem van mannen die vrouwen bezitten en ontwikkelt zich zelfs enig romantic interest in het leven van de blinde loner. Je ziet hem worstelen met zijn onvrijwillig verkozen eenzaamheid.

‘Zatoichi in Desperation’ is sowieso een vrij duistere aflevering, vooral omdat het geweld van de yakuza (Japanse maffia) buitensporig is en af en toe schokkend; zeker minder cartoonesk dan in andere Zatoichi’s. Zo wordt een gehandicapte jongen aangerand en een kind vermoord dat stenen gooit; de oudere zus – een aspirant-hoertje – loopt vervolgens van verdriet met het lijk de zee in, om nooit meer terug te keren. De film speelt zich ook vaak in het donker af en in het daglicht is de eindeloze zee de achtergrond van de gebeurtenissen; verder is de mysterieuze, experimentele westernmuziek een sterk sfeerelement in de film.

Het dilemma van Zatoichi in zijn relatie met de geblaseerde prostituee Nishikigi – een mooie rol van Kiwako Taichi – en de melancholieke sfeer rond de gebroken levens van de hoofdfiguren geven de film meerwaarde ten opzichte van andere films uit de serie, vooral ook omdat de overeenkomsten met andere afleveringen nog altijd vrij groot zijn. Zo eindigt ook deze in een groepsgevecht en is de tegenstander immer lafhartig en door en door slecht. In ‘Zatoichi in Desperation’ komt er nog een beroemde samoerai bij als tegenstander om de overwinningen van Zatoichi glans te geven. De verstorende rol van een mooie vrouw in een gewelddadige mannenwereld wordt maar weer eens bewezen, met Nishikigi als Helena van Troje. Aan Shintarô Katsu is echter geen getortelduif besteed; hij laat zijn twee hoofdrolspelers onafhankelijk van elkaar het beeld uit lopen. Dat kan ook niet anders, want Zatoichi is altijd op weg naar elders, totdat een toevallige ontmoeting weer tot een nieuw avontuur leidt.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5