Zombie Town (2007)
Regie: Damon Lemay | 95 minuten | horror, science fiction | Acteurs: Adam Hose, Brynn Lucas, Dennis Lemoine, Phil Burke, Jayson Argento, James Aspoden, Keith Boylan Baudreau, Carol Benson II, Keith Boylan, Jen Brace, Peg Dombro, Dan Drew, Toby Fitch, Tim Frederick, Bernard Gavin, Daniel Hall Kuhn, Hunter Hard, Jason Hutto, Kerrin Jeromin, Vivian Jordan, Travis Kehoe
‘Zombie Town’ uit 2007 opent met een scène waarin een in een zombie veranderde redneck zijn agressief zombiegedrag botviert op zijn redneckvrienden. Het lijkt een vlotte start waarmee we direct met onze neus in de boter vallen. Alleen komt de openingsscène niet al te overtuigend over en maakt ook een wat goedkope indruk. Het roept direct de vraag op wat het vervolg van deze film te bieden heeft.
Allereerst valt op dat het tempo dat regisseur Lemay aanhoudt inzakt vergeleken met de voortvarendheid waarmee de openingsscène zich aandiende. Lemay laat ons uitgebreid kennis maken met de jonge monteur Jake, zijn broer Denton en de naar het dorp teruggekeerde Alex, Jakes ex-vriendin. Weliswaar bevorderlijk voor een goede identificatie met de hoofdpersonen, maar Lemays aanpak gaat wel erg geleidelijk en een iets sneller tempo had dan ook wel gemogen in het eerste deel van zijn film. Temeer daar er meerdere alledaagse beslommeringen en randpersonages voorbijkomen die een niet al te relevante indruk maken. Tussendoor duiken dan de eerste zombies op die hun slachtoffers maken. Weliswaar vrij verdienstelijk gedaan, maar ook dit had wat meer frequenter gemogen. Het zal in het dit eerste deel dan ook niet altijd even makkelijk zijn de aandacht erbij te houden.
Maar geleidelijk begint een en ander wel op gang te komen. En wanneer zich na verloop van tijd meer en meer parasieten zich aandienen en er daarmee ook steeds meer zombies opduiken begint het ook steeds leuker te worden. De scenes zijn herhaaldelijk duidelijk niet al te ijzingwekkend bedoeld. De oude dame die triomfantelijk haar winnende bingokaart omhoog houdt en dan in de arm wordt gebeten door de naast haar zittende zombie, de gevechten die zich afspelen tussen de in zombie veranderde bingo-omaatjes, de zombiehond die voorbijkomt… het zijn situaties en gebeurtenissen waarin een luchtig-humoristische insteek duidelijk aanwezig is. Hetzelfde geldt voor de humor die in diverse dialogen en uitspraken aanwezig is. Het zorgt er wel voor dat ‘Zombie Town’ bij voorbaat niet van een al te ijzingwekkend gehalte kan zijn, maar daadwerkelijk grappig en aanstekelijk genoeg is het een en ander wel gedaan.
Dit betekent niet dat de horrortaferelen niets te bieden hebben. Integendeel, de personen die we volgen moeten alles op alles zetten op de vlucht voor en in de strijd tegen de zombies. Geen zombies in de traditionele zin van het woord, maar dorpsbewoners die door parasieten – waar komen ze eigenlijk vandaan? – in vraatzuchtige monsters veranderen, een uitgangspunt dat de kenners wellicht zal doen denken aan ‘Night of the Creeps’ uit 1986. Maar traditonele zombies of niet, het levert hoe dan ook wel tal van bloederige taferelen op wanneer de zich snel vermeerderende zombies zich aan het stillen van hun eeuwige vraatlust wijden. Wat voorbeelden van de (on)frisse taferelen die voorbijkomen: uit lichamen naar buiten barstende parasieten, wat vlees dat van ledematen wordt losgescheurd, aanvullend zombiebijtwerk, opengescheurde rompen, in zombielichamen en zombiekoppen inslaande kogels met wat exploderende zombiekoppen tot gevolg, een kettingzaag die met amputerende gevolgen wordt gehanteerd… deze en andere beelden komen in ruime mate voorbij, hoewel ook weer niet altijd even overtuigend. Zowel de effecten als de zombies zien er af en toe ietwat goedkoop uit, wellicht mede veroorzaakt door het lage budget dat Lemay ter beschikking stond. Maar niettemin weet Lemay er wel het maximale uit te halen en meestentijds zijn het dan ook zombiegeoriënteerde beelden en ontwikkelingen die de liefhebber zal weten te waarderen.
Niet dat ‘Zombie Town’ qua verhaal veel nieuws te bieden heeft. Het speelt zich af in een klein en geïsoleerd dorp dat wordt overspoeld door zombies en waar een steeds kleiner wordend groepje het zonder hulp van buitenaf tegen de zombies moet zien te rooien. Het zal de gemiddelde zombiefilmkenner maar al te bekend voorkomen. Ook zijn er wel wat gaten in het verhaal en komt er het gewoontegetrouwe niet altijd even logisch gedrag van deze en gene in voor. Maar het zijn punten die ook weer niet al te belangrijk zijn of waar bij een film met deze insteek al te zwaar aan getild moet worden. Wat in B-producties zoals deze voorop staat is dat er tal van scènes voorbijkomen die een geslaagde mix van actie, spanning en horror met her en der een vleugje humor bieden. Naast de op zich verdienstelijke vormgeving van de ontwikkelingen meestentijds slaagt Lemay hier ook in en dat is reden dat ‘Zombie Town’ voor de zombiefan het bekijken meer dan waard is.
Leuk acteerwerk van de cast. Niet altijd even overtuigend en soms wat houterig, maar de acteurs gaan er duidelijk voor. Verdienstelijk werk van Adam Hose als de jonge monteur Jake die met zijn ex-vriendin Alex, eveneens verdienstelijk genoeg vormgegeven door Brynn Lucas, het middelpunt van de gebeurtenissen vormen en van alle kanten door zombies worden belaagd. Een glansrol van Dennis Lemoine als de aanvankelijke irritante Randy in zijn gaandeweg humoristisch one-liners spuwend en quasi nonchalant machogedrag. Ook van de overige castleden adequaat genoeg werk. Ze hebben er duidelijk lol in, iets dat altijd helpt om de amusementswaarde van het hele gebeuren te vergroten.
Het maakt ‘Zombie Town’ tot tot een overwegend goed gelukte B-zombiefilm. Een film waarin ook de waardering en het respect voor het zombiegenre bij de makers duidelijk in is te onderkennen. Met een langzame start en geplaagd door lowbudget beperkingen weliswaar niet de beste zombiefilm die ooit is gemaakt, maar al met al leuk en verdienstelijk genoeg om er voor te gaan zitten.
Frans Buitendijk