Zoop in Zuid-Amerika (2007)

Regie: Johan Nijenhuis | 90 minuten | avontuur | Acteurs: Nicolette van Dam, Monique van der Werff, Peggy Jane de Schepper, Thomas Berge, Vivienne van den Assem, Jon Karthaus, Juliette van Ardenne, Patrick Martens, Erwan van Buuren, Ewout Genemans

Sequels zijn volgens velen per definitie slechter dan het origineel. Die is altijd het best, deel twee valt altijd tegen en de derde film is weer een aardige poging dat goed te maken. Deze stelling gaat niet op bij ‘Zoop’, want de eerste film, ‘Zoop in Afrika’, kreeg matige kritieken, zoals het de Nederlandse media betaamt, hoewel hij wel een groot publiek trok (regisseur Johan Nijenhuis zal er na ‘Costa’ en ‘Volle Maan’ inmiddels aan gewend zijn). Bij deel twee gebeurde er weer iets verrassends, dit keer werd de film door pers én publiek lovend ontvangen! Er werden zelfs vergelijkingen gemaakt met ‘Indiana Jones’, wat de makers van ‘Zoop in India’ eigenlijk niet kan hebben verrast; Indiana Jones was vast een belangrijke ‘inspiratiebron’. Hoe het ook zij, dat je zoiets voor elkaar krijgt met no budget (in vergelijking met Hollywood), is een hele prestatie.

En nu deel drie dus. Waarschijnlijk valt een film altijd tegen, wanneer je hem vergelijkt met een succesvolle voorganger. Je kijkt dan gekleurd. Misschien is het dan ook het beste de film los van de anderen te beoordelen:

‘Zoop in Zuid-Amerika’ zit slim in elkaar. Met lekker uiteenlopende karaktertypen. Moes is een kakker met een goed hart en een onafhankelijke, punky vriendin, Taffie, die veel van hem houdt. Bionda is een superbabe, dom blondje, hartenbreker, maar lijkt door de mannen van het clubje met rust gelaten te worden. Sira is het gewonere type, beetje stoer, soms onzeker. Alwin is mooi en stoer (type voor op de cover van ‘de meisjesbladen’). Mike is het leiderstype, mentaal sterk en praktisch en beste vriend van Bastiaan, narcist met een grote mond en een klein hartje. Clichés? Misschien, maar kom je daar omheen? Het is hier niet plat als een dubbeltje, want het is goed geschreven, kortom: het werkt.

De acteurs zijn goed ingespeeld in hun rol, dat moet haast wel, het ziet er in ieder geval wel zo uit, spelniveau soap, maar geen punt. Het verhaal loopt lekker en is simpel en eenvoudig van opzet, helder uitgewerkt. Filmiche struikelblokken zijn subtiel omzeild of vermeden (geen afscheid op Schiphol bijvoorbeeld), waardoor het verhaal vlot doorloopt. Dat blijft geloofwaardig, op een paar momenten na: Moes en Taffie breken ergens ‘ongezien’ in op klaarlichte dag en vernielen later een marktkraam, waar niemand op reageert, waar is de marktkraameigenaar, die zijn kostbare waar tot pulp getransformeerd ziet?

De beeldkwaliteit is hoog (mooie kleuren) en er zitten een paar prachtige shots in. Zoals op die zoutvlakte, een prachtig gekozen locatie die beeldschoon materiaal oplevert. De score is (ook weer) Indiana Jones-achtig en werkt dus, soms is ie zelfs een beetje funky, ook leuk. Alles klinkt en oogt verzorgd. Het verhaal is vooral voor de kids, maar met volwassenen is ook rekening gehouden lijkt het (met name met de mannen: zie de mooie lange benen van Bionda).

‘Zoop in Zuid-Amerika’ is modern zonder dat het er te dik bovenop ligt. Het is een vlotte film voor kinderen, waar de ouders het ook best mee naar de zin zullen hebben. En zo hebben de makers bewezen dat sequels niet altijd slechter zijn dan hun voorganger(s), soms zelfs beter!

Arjen Dijkstra

Waardering: 4

Bioscooprelease: 18 juli 2007