Zot van A. (2010)

Regie: Jan Verheyen | 120 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Veerle Baetens, Kevin Janssens, Koen De Graeve, Barbara Sarafian, Matteo Simoni, Jan Van Looveren, Joke Devynck, Kürt Rogiers, Tania Kloek, Michel Van Dousselaere, Sven De Ridder, Peter Bulckaen, Jappe Claes, Herwig Ilegems, Mathijs Scheepers, Mathias Sercu, Lotte Heijtenis, Mike Verdrengh, Véronique Leysen

Jan Verheyen is een man van de makkelijkste weg. De Vlaamse regisseur neemt graag een beproefd concept, om er zijn eigen variant van te maken. Vooral Nederlandse films gebruikt hij graag als blauwdruk. Zo heet de Belgische versie van ‘All Stars’ (1997) ‘Team Spirit’ (2000) en werd Joram Lürsens familiefilm ‘In Oranje’ verbasterd tot ‘Buitenspel’ (2005). Ook van Lürsen is ‘Alles is Liefde’, de door Kim van Kooten geschreven en op de Britse mozaïekfilm ‘Love Actually’ (2003) geïnspireerde romantische komedie uit 2007 die 1,3 miljoen mensen naar de bioscoop trok. En net zoals veel andere succesvolle Nederlandse films stond Verheyen te springen om ook van die film een Vlaamse kopie te maken. ‘Zot van A.’ (2010) trok veel Vlamingen naar de zalen, maar werd door de critici neergesabeld. Geen wonder, want Verheyen heeft het Nederlandse origineel vrijwel woord voor woord gekopieerd.

Net als in ‘Alles is Liefde’ speelt ‘Zot van A.’ zich af rond pakjesavond. Het overlijden van de acteur (Jappe Claes) die al jaren Sinterklaas speelt, een half uur voor de intocht van de goedheiligman in de Antwerpse haven, zwengelt de hele zaak aan. Omdat alle kinderen al staan te wachten, moet snel een vervanger gezocht worden. Productie-assistente Annette (Joke Devynck) weet een – overigens niet al te welwillende – vervanger te strikken in mopperkont Jean (Michel van Dousselaere). Wonderwel blijkt hij een hit, zeker nadat hij bij zijn intrede een kind uit het water redt. Het meisje blijkt de dochter van Arno (Mathias Sercu) en Lydia (Barbara Sarafian), een op het oog gelukkig getrouwd stel. Maar achter de schermen blijkt er meer aan de hand. Lydia’s beste vriendin is Anna (Veerle Baetens), die in onmin leeft met haar ex en nu haar vader – de Sint – moet begraven. De uitvaart wordt geregeld door Fred (Mathijs Scheepers), die op het punt staat te gaan trouwen met zijn vriend Alain (Jan van Looveren), maar koudwatervrees krijgt. Alains zusje Astrid (Lotte Heijtenis) wacht op de ware en aarzelt om in te gaan op de avances van de knappe toptennisser Paul (Kevin Janssens).

Veel Nederlanders zal deze samenvatting bekend in de oren klinken. Verheyen heeft geen moeite gedaan ook maar enige eigenheid aan zijn film te geven. Goed, het decor is Antwerpen in plaats van Amsterdam en de (meeste) personages hebben een andere naam gekregen, maar verder is ‘Zot van A.’ een exacte kopie van ‘Alles is Liefde’. De humor, de romantiek, het drama – het komt allemaal niet uit de verf omdat we het allemaal al een keer eerder gezien hebben. Zelfs de grove Sint (Michiel Romeijn was in die rol het onbetwiste hoogtepunt in ‘Alles is Liefde’) pakt minder goed uit in deze Vlaamse versie. Van diepgang was in de Nederlandse versie natuurlijk al nauwelijks sprake, maar ‘Zot van A.’ maakt het onmogelijk om ook maar een greintje mee te leven met de personages omdat emotionele momenten vlak en vluchtig worden afgeraffeld. Een enkele acteur – Barbara Sarafian voorop – doet nog enige moeite om die oppervlakkigheid te overstijgen, maar het zouteloze script maakt het hen niet gemakkelijk.

‘Zot van A.’ is typisch zo’n film die het moet hebben van het hoge gehalte aan Bekende Personen en hoewel enkele acteurs ook in Nederland bekend zijn (Koen Wauters, Kurt Rogiers, Joke Devynck), spreken deze BV’ers ons toch minder aan dan de BN’ers uit ‘Alles is Liefde’. Wat ook niet helpt om deze film van Jan Verheyen in de armen te kunnen sluiten, is het totale gebrek aan authenticiteit. Verheyen heeft een letterlijke kopie gedraaid van ‘Alles is Liefde’. Heb je die film niet gezien, dan kun je hier misschien nog enige lol aan beleven, al is de Vlaamse productie als geheel sowieso van een mindere kwaliteit. Commercieel gezien was dit misschien interessant voor Verheyen, in artistiek oogpunt verloochent hij toch echt zijn waarden als filmmaker.

Patricia Smagge

Waardering: 1.5

DVD- en blu-ray-release: 19 april 2011