Zozo (2005)

Regie: Josef Fares | 105 minuten | drama | Acteurs: Imad Creidi, Antoinette Turk, Elias Gergi, Carmen Lebbos, Viktor Axelsson, Charbel Iskandar, Yasmine Awad, Jad Stehpan, Tatiana Sarkis, Elie Stello, Fidel Béchara, Fouad Hojeij, Abdallah Jabbour, Nazem Issa, Elias Abdul

‘Zozo’ vertelt het aangrijpende verhaal van de ongeveer twaalfjarige jongen Zozo (Imad Creidi), die dankzij de burgeroorlog in Libanon in één verwoestende klap alles kwijtraakt dat hem lief is. Bij een bombardement komen zijn ouders (Carmen Lebbos en Charbel Iskandar) en oudere zus (Tatiana Sarkis) om. Zijn broer, die de aanslag overleeft omdat hij net als Zozo buiten het appartement was op het beslissende moment, brengt hem naar een container, om daar te schuilen voor de naderende soldaten. Hoewel Zozo hem smeekt bij hem te blijven, verlaat hij zijn jongere broertje met de belofte hem snel op te halen. Helaas is dit niet het geval. Omdat het gezin net op het punt stond om naar Zweden te vertrekken, waar de ouders van Zozo’s vader al geruime tijd een veilig bestaan hebben opgebouwd, is Zozo in het bezit van alle paspoorten en visa. Na enkele dagen lukt het Zozo om op een vliegtuig te stappen, nadat hij wederom afscheid heeft moeten nemen van iemand die hem in korte tijd zeer dierbaar is geworden: een meisje, Rita (Antoinette Turk), die hem de dag na het bombardement tegenkomt op straat en die hem helpt aan eten, onderdak en met wie hij even weer kind kan zijn. Waren de omstandigheden anders geweest, was er vast een ijzersterke band ontstaan tussen het ontroerende duo. Jammer genoeg is dit niet de laatste hindernis die Zozo moet overwinnen op zijn weg naar volwassenheid.

In Zweden aangekomen wordt hij liefdevol opgenomen in het huis van zijn opa en oma (Elias Gergi en Yasmine Awad). Opa is een kleurrijk figuur, die Zozo vaak aan het lachen kan maken. Dit is ook opa’s doel, hij wil graag dat Zozo een zo normaal mogelijke jeugd krijgt. Zozo is bijzonder leergierig en leert binnen een mum van tijd de Zweedse taal. Dat dit niet voldoende is, blijkt op zijn eerste schooldag, als hij in elkaar geslagen wordt door een drietal treiterende jongens. Zozo heeft enorm veel moeite om te kunnen aarden in het vreemde Zweden en voor een ontworteld kind is dat natuurlijk heel schrijnend..

Josef Fares regisseerde eerder de komedies ‘Jalla! Jalla!’ en ‘Kopps’. Ook in ‘Zozo’ is humor verweven, maar – logisch gezien het onderwerp – voert het drama de boventoon. Hoewel de film nergens te sentimenteel wordt, is het hartverscheurend om te zien wat Zozo allemaal moet doorstaan en realiseer je je hoe verschrikkelijk een burgeroorlog is. Het is onaanvaardbaar dat kinderen op die manier hun ouders moeten missen. De regisseur gebruikt ook fantasie-elementen, die onverwacht goed uitpakken. Zo sluit Zozo vriendschap met een kuikentje, dat hem met een volwassen stem adviezen geeft en heeft hij visioenen van een goudkleurig licht dat uit de hemel naar hem toekomt. Fares kwam zelf als tienjarig jongetje naar Zweden en voor een deel is ‘Zozo’ dus autobiografisch.

De acteurs zetten elk een topprestatie neer. Er wordt zeer natuurlijk geacteerd en de personages zijn levensecht. Vooral de keuze voor Iman Creidi als hoofdrolspeler is uitstekend uitgepakt. Omdat hij de film praktisch op zijn schouders draagt, rust er een zware taak op hem. Gelukkig weet de jongen zijn personage bijzonder overtuigend neer te zetten, hij ontroert, amuseert en zijn heerlijke lach aan het eind van de film geeft je een warm gevoel.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 15 maart 2007