1922 (2017)

Recensie 1922 CinemagazineRegie: Zak Hilditch | 102 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Thomas Jane, Molly Parker, Dylan Schmid, Kaitlyn Bernard, Neal McDonough, Tanya Champoux, Brian d’Arcy James, Bob Frazer, Eric Keenleyside, Patrick Keating, Danielle Klaudt, Peter New, Peter Hall

Wilfred James woont met vrouw Arlette en puberzoon Hank op een boerderij op het platteland van Nebraska. Het jaar is 1922 en het boerenleven loopt op rolletjes. Tot Arlette bedenkt dat ze liever van Wilfred wil scheiden, om een jurkenwinkel te beginnen in de grote stad. Wilfred is daar niet blij mee en bedenkt een plan om dan maar zijn echtgenote om zeep te brengen. Hij roept de hulp in van puberzoon Hank, die het eigenlijk ook wel best vindt om zijn moeder te vermoorden. En dus gaan de heren aan het werk.

In de Amerikaanse thriller ‘1922’ maken we mee hoe het plan wordt uitgevoerd en hoe de karakters daarna voor het leven zijn getekend. Wilfred krijgt bovendien te kampen met een rattenplaag en ziet allerlei spookverschijningen. Hank wordt verliefd op een buurmeisje met wie hij later nog wat Bonny & Clyde-achtige avonturen beleefd. Er zijn wat schrikeffecten en er is wat viezigheid, waarbij vooral de ratten de klos zijn.

‘1922’ is gebaseerd op een boek van Stephen King, een novelle in de stijl van de Southern Gothic. De film mikt op de broeierige sfeer van landelijk Nebraska, waar zwoel en ruig een explosieve combinatie vormen. Met het verhaal is niet veel mis, behalve dat het wat karig is om een hele film mee te vullen.

Nog kariger is de geloofwaardigheid. We geloven niet dat Arlette en Wilfred al zoveel jaar zijn getrouwd maar elkaar behandelen alsof ze elkaar voor het eerst ontmoeten. We geloven niet in dit huwelijk van een boerenpummel met een ontwikkelde vrouw. We geloven niet in het overdreven accent van Wilfred, een diepe grom gevolgd door een geknauwde en nauwelijks verstaanbare tegeltjeswijsheid. We geloven niet in de nonchalance waarmee een moordplan wordt geopperd en waarbij een zoon het prima vindt om zijn moeder vermoorden. We geloven niet in Hanks latere misdaadcarrière. En uiteindelijk geloven we ook niet in een koe die rustig door de boerderij banjert.

Die alomvattende ongeloofwaardigheid maakt het lastig om mee te gaan in dit merkwaardige brouwsel. Best jammer, omdat de film er prachtig uit ziet en er met de sfeer niks mis is. De acteerprestaties zijn in orde en de schrikmomentjes houden ons bij de les. Neemt niet weg dat ‘1922’ een van de mindere Netflix-originals is en een van de mindere Stephen King-verfilmingen.

Henny Wouters

Waardering: 2

VOD-release: 20 oktober 2017 (Netflix)