3 Days in Quiberon – 3 Tage in Quiberon (2018)

Recensie 3 Days in Quiberon CinemagazineRegie: Emily Atef | 115 minuten | drama | Acteurs: Marie Bäumer, Birgit Minichmayr, Charly Hübner, Robert Gwisdek, Denis Lavant, Yann Grouhel, Christopher Buchholz, Vicky Krieps, Vincent Furic, Loïc Baylacq, Kalle Schmitz

Romy Schneider. Icoon van de Europese cinema in de jaren zestig en zeventig. Wie verder keek dan haar ‘Sissi’ films – en een beetje filmliefhebber deed dat al gauw, gezien het feit dat ze met de grootste namen samenwerkte – van Orson Welles tot Luchino Visconti – kon niet om haar immense talent en aantrekkingskracht heen. Maar achter die façade met een adembenemende glimlach en stralende ogen bevond zich een getroebleerde vrouw. In ‘3 Tage in Quiberon’ focust de in Frankrijk opgegroeide filmmaakster Emily Atef zich op een korte periode in de laatste periode van het leven van de actrice: die van een verblijf in een kuuroord in Bretagne. En leren we de persoon achter de vele roddelberichten in de media een beetje beter kennen.

‘3 Days in Quiberon’ kent een ijzersterke rolbezetting. Allereerst Marie Bäumer in de rol van Romy. Afgezien van de soms zelfs griezelige gelijkenis met haar collega weet zij ook indruk te maken met haar krachtige spel. Haar Romy is zoals we haar ons voorstelden: kwetsbaar maar ook hard, als een klein meisje in een boze wereld, uitbundig, maar ook teruggetrokken, een liefdevolle moeder, die alles zegt over te hebben voor haar kinderen, maar niets dan zwakte kan tonen als het aankomt op het weerstaan van verleidingen. De rol van haar (in dit verhaal fictieve) jeugdvriendin Hilde wordt gespeeld door Birgit Minichmayr en zij geeft goed tegenwicht aan Marie. Ze is de spreekwoordelijke voice of reason, steunt haar vriendin door en door, maar durft ook de waarheid te zeggen en voor zichzelf te kiezen. Dan zijn er nog de twee mannelijke rollen: Charly Hübner als de bevriende fotograaf Robert Lebeck, voor wie Romy een zwak heeft en vice versa en Robert Gwisdek, als Michael Jürgs, journalist van Der Stern, met wie Romy een interview heeft toegezegd, puur en alleen omdat ze Robert graag mag.

Zodra het interview van start gaat, komt de film in een fijne balans. Tussen Jürgs en Romy hangt een bijna vijandige spanning – en handig weet de actrice de rol van interviewer en geïnterviewde om te draaien. De vier personen zijn vaak in elkaars gezelschap, of komen elkaar op andere plekken in en rond het kuuroord weer tegen. Een spontaan kroegbezoek leidt de eerste avond tot een vertederende scène waarin Romy met de jongste bezoekers van een bruiloftsfeest praat en een bizar fragment waarin een dronken Denis Lavant (‘Holy Motors’) de al net zo benevelde actrice om zijn vingers windt.

Gevoed door de echte fotoreportage die de inmiddels overleden fotograaf Lembeck voor zijn dood aan Emily Atef toevertrouwde (zijn archief bestond uit bijna 600 foto’s, terwijl er ooit maar twintig zijn gepubliceerd) was zwart-wit de enige optie voor ‘3 Days in Quiberon’. Het zorgt voor een authentieke atmosfeer; je moet je soms herinneren aan het feit dat je niet naar ‘behind-the-scenes’ opnames aan het kijken bent, maar dat het een verzonnen reconstructie is. Dankzij de altijd boeiende, soms pijnlijk openhartige gesprekken tussen de ster en de journalist weet Atef haarfijn de sfeer van die tijd weer te geven: het is ondenkbaar dat een soortgelijke situatie tegenwoordig kan leiden tot zo’n artikel. ‘3 Days of Quiberon’ is geen biopic, geen ode aan de legendarische actrice, maar toont op fascinerende wijze de twee uitersten van een geliefde filmster en hoe een meedogenloze journalist, een verliefde fotograaf en een trouwe vriendin daar mee omgaan en hoe het ze raakt. Misschien wel de ultieme Romy-zonder-Romy-film. Overigens heeft Romy’s dochter Sarah Biasini haar ongenoegen over deze film geuit, omdat de film haar moeder neerzet als alcoholiste.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 30 augustus 2018
DVD-release: 22 januari 2019