5 Walks. Hercynia Silva (2008)

Regie: Anna Abrahams | 15 minuten | korte film

‘5 Walks. Hercynia Silva’ (2008) is een experimentele korte film, opgenomen in het laatste restje Noord-Europees oerbos op de grens van Polen en Duitsland. Het is een onsamenhangend geheel van geheimzinnige beelden, geluiden en citaten. Filmmaakster Anna Abrahams wil aantonen dat de mens en zijn cultuur de natuur annexeert door hem te bezielen. Sagen en legenden over ontmoetingen met wonderlijke wezens, boomverering waarbij de schending van een heilige boom alleen rechtgezet kan worden met een offer – het komt niet vanuit het bos zelf, maar vanuit ons mensen. Om de een of andere reden associëren wij een donker bos met bedreiging (bijvoorbeeld door wilde dieren) en angst (om te verdwalen), terwijl we wel de omgeving tegelijkertijd als idyllisch en lieflijk kunnen ervaren. Degene die de wetten van de natuur kent, komt tijdens zijn ontdekkingsreizen door het bos op wonderbaarlijke plaatsen. Wie er niet thuishoort raakt hopeloos verdwaald.

Inmiddels is het oerbos teruggetrokken; in Europa zijn er nog slechts enkele tientallen vierkante kilometers van over. De landschapsmythen zijn hardnekkig, maar ook zij hebben zich moeten aanpassen aan de huidige tijd. Snelwegen zijn onze nieuwe bospaden. Neonreclames en flikkerlichten zijn als dwaallichten en spookrijders hebben de plaats ingenomen van mythische wezens als elven en faunen. De wilde beesten zijn verdrongen door krachtige, snelle machines. De poëzie van Abrahams korte film is niet altijd even goed te duiden. Doordat ze gebruikmaakt van zwart-witbeelden die in een hoog tempo op de kijker af worden gevuurd en ondersteund worden door nauwelijks definieerbare geluidsfragmenten ben je aanvankelijk overdonderd van ‘5 Walks. Hercynia Silva’ maar kun je het niet goed plaatsen. Pas wanneer je een en ander laat bezinken snap je de bedoeling van deze film. Wat Abrahams wil zeggen is dat de chaos van het ongerepte bos en de orde van de beschaving  twee zijden van hetzelfde blad zijn. Een poëtische boodschap, die lang niet iedereen eruit zal halen. Daarvoor is deze korte film – die een kwartier duurt – net iets te experimenteel.

Patricia Smagge