50 First Dates (2004)

Regie: Peter Segal | 99 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Adam Sandler, Drew Barrymore, Rob Schneider, Sean Astin, Blake Clark, Lusia Strus, Dan Aykroyd, Amy Hill, Allen Covert, Maya Rudolph

Geen vuiltje aan de lucht bij deze feelgoodkomedie. Drew Barrymore en Adam Sandler lijken het goed met elkaar te kunnen vinden en krijgen elkaar aan het slot. Op naar de bioscoop, kinderen mee en vriendelijk knikken naar de buurman dus? Mwah.

Het verhaal rammelt een beetje. Als iemand iedere morgen is vergeten wat er de vorige dag is gebeurd kan er natuurlijk geen romantische ontwikkeling plaatsvinden. Het is niet fijn om je iedere ochtend dood te schrikken omdat er een vreemde vent in je bed ligt. Daar moeten de makers van ’50 First Dates’ dus een mouw aan passen en dat proberen ze ook. Lucy wordt door haar vader (Blake Clark) en broer (Sean Astin) in de waan gelaten dat er niets aan de hand is, dat ze niet aan geheugenverlies lijdt.

Iedere dag laten ze haar bijvoorbeeld het schuurtje schilderen om het vervolgens ’s nachts zelf weer te witten. Anders wordt het wanneer de verlegen dierenverzorger Henry in het spel komt. Hem is er alles aan gelegen de eigengereide hittepetit voor zich te winnen en wanneer er iets moet groeien tussen twee mensen is vergeten niet de beste methode. Wanneer Lucy ontdekt dat ze door haar omgeving voor de gek wordt gehouden raakt ze in de war en dat is voor gatecrasher Henry de ideale springplank naar het liefdesgeluk. “Are you my boyfriend?”, vraagt zij hem. Hij zou wel gek zijn als hij nee zou zeggen; met behulp van video-opnamen krijgt Lucy van Henry vervolgens het juiste ‘geheugensteuntje’ om bij te blijven op het gebied van hun verhouding.

Trouwen, baren en bootje varen is het resultaat. Het zou niet werken als het niet met een knipoog gespeeld werd en dat kunnen aartsweifelaar Adam en de stralende Drew goed. Het is niet de lispelende Sandler (Ben Stiller met een overdosis kalmeeringsmiddelen) die de show steelt maar Barrymore. Deze charmante tante begint een aardig cv in komedies op te bouwen; naast haar Hollywoodtalenten bezit zij het vermogen om haar collega-acteurs beter te laten spelen. Bovendien is zij een ‘girl next door’ en het ligt er niet zo dik op als bij Sandra Bullock.

Het sympathieke karakter Lucy is dan ook de sleutel van deze film en maakt haar het aanzien waard. Lucy bouwt huisjes van warme wafeltjes bij het ontbijt en ontwapent met haar zangkunsten – the Beach Boys (‘wouldn’t it be nice if we could wake up/in the morning when the day is new’) galmen iedere dag door het tuinschuurtje; haar talenten met de honkbalknuppel zijn ronduit indrukwekkend. Zomers tijdverdrijf, dat wel.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 10 juni 2004