A Dark Song (2016)

Regie: Liam Gavin | 100 minuten | drama, horror | Acteurs: Steve Oram, Catherine Walker, Susan Loughnane, Mark Huberman, Nathan Vos, Martina Nunvarova, Breffni O’Connor, Sheila Moloney

De new wave of horror wordt het genoemd: de hausse aan intelligente, lowbudget-horrorproducties die het festivalcircuit de laatste jaren in vuur en vlam zetten. De occulte thriller ‘A Dark Song’, de eerste speelfilm van regisseur/scenarist Liam Gavin, past in het rijtje van films als ‘Raw’, ‘The Witch’ en ‘The Babadook’. Het is een bijzondere, verontrustende kijkervaring, mits je ervoor openstaat.

Hoofdpersoon van ‘A Dark Song’ is de welgestelde Sophia (Catherine Walker). Ze huurt een afgelegen huis op het platteland van Wales. Ze heeft het een jaar nodig, vertelt ze de makelaar. Ze betaalt in cash en bedankt hem voor zijn discretie. Daarna haalt ze een man op van het station. Zijn naam is Joseph Solomon (Steve Oram), een occultist die haar moet helpen om contact te leggen met haar overleden zoontje. Met zijn bril, onverzorgde baard en onafscheidelijke sjekkies voldoet hij niet aan het standaardplaatje, maar hij kent het klappen van de zweep.

Van tevoren legt Solomon de regels uit. Het ritueel, de Abramelin, kan maanden duren. De twee zullen duistere krachten aanroepen. Engelen en demonen. Er moet voldoende proviand in huis gehaald worden, want zodra het ritueel begint zitten ze vast tot het is volbracht. Het proces zal geestelijk en lichamelijk veel van Sophia vergen. Ze moet Solomons aanwijzingen nauwgezet opvolgen, vasten, ontberingen doorstaan, bereid zijn tot het bedrijven van seksmagie. Sophia zegt overal ja op. Ze is vastberaden. Of wanhopig. We leren dat ze in een inrichting heeft gezeten en dat Solomon drinkt.

Solomon is genadeloos voor zijn cliënt. Hij bekt haar af als ze de regels overtreedt. Beseft ze wel waar ze mee bezig is? Sophia slikt haar woede weg. Ze moet erop vertrouwen dat Solomon weet wat hij doet. Ze kan niet anders. Alles voor die ene beloning. Als de maanden verstrijken en het ritueel vordert krijgen de kleinste dingen betekenis. Een blaffende hond of een gevallen bloempje zijn volgens Solomon het bewijs dat de bezwering werkt. Sophia twijfelt. Het ritueel begint van beiden zijn tol te eisen. Soms vinden ze steun bij elkaar, maar vaker nemen ze elkaar onder vuur. Je vraagt je af wat deze mensen bezielt, en dat is voordat er écht nare dingen gebeuren.

Wat je je ook afvraagt is hoe Gavin wegkomt met deze film. Het ritueel in ‘A Dark Song’ lijkt een ratjetoe van religieuze elementen en vervalt vaak in herhaling, maar voelt zeldzaam authentiek. De filmmuziek schuurt, maar is ook enorm effectief. De hoofdpersonen vragen het uiterste van zichzelf, elkaar en het publiek. Sophia liegt over haar motieven en Solomon is een onaangename man met Harvey Weinstein-achtige trekjes. Toch blijf je gefascineerd naar het tweetal kijken. Je wilt weten waar deze afmattende reis hen heenvoert. Het is een vraag die elke scenarioschrijver zich stelt: waarom moeten mijn hoofdpersonen dit meemaken? De ontknoping van ‘A Dark Song’ geeft je een overtuigend antwoord en raakt aan universele thema’s als rouw, geloof, schuld, wraak en vergeving.

‘A Dark Song’ zal niet ieders kopje thee zijn. De film blinkt uit in karakterschetsen, onderhuidse spanning en glimpen van narigheid en sublieme schoonheid, maar voor gore of jump scares ben je aan het verkeerde adres. Sommige verhaalelementen zijn nét niet goed uitgedacht en de ontknoping is wellicht iets te protserig gestileerd, alsof Gavin zijn kostuumafdeling nog wat te doen wilde geven. Dat neemt niet weg dat de scene een snaar raakt. Je kunt je eigen interpretatie loslaten op wat er nou precies is gebeurd. ‘A Dark Song’ staat als een huis: een naargeestige, hypnotiserende film met een ontroerend einde dat nog lang nazingt. Voor de liefhebber.

Paula Koopmans

Waardering: 4.5

VOD-release: 31 oktober 2017