A Girl Missing – Yokogao (2019)

Regie: Kôji Fukada | 111 minuten | drama, thriller | Acteurs: Mariko Tsutsui, Mikako Ichikawa, Sôsuke Ikematsu, Kentez Asaka, Mitsuru Fukikoshi, Nahoko Kawasumi, Miyu Ozawa, Ren Sudo, Hisako Ôkata

Er zijn bibliotheken volgeschreven over de moderne mens en de individualistische maatschappij. Duizenden boeken over de prijs van dat individualisme, de eenzaamheid en vervreemding die het met zich meebrengt. Duizenden boeken over sociaal isolement en sociale uitputting. Hoe boeiend die boeken verder ook zijn, wie het ware gezicht van dat individualisme wil zien wende zich liever tot de film. Zoals het Japanse ‘A Girl Missing’.

In dit evenwichtige psychologisch drama richten we ons op verpleeghulp Ichiko Shirakawa. Ichiko verzorgt mevrouw Oishi, een dementerende dame die in huis woont met haar dochter en kleindochters. In haar vrije tijd geeft Ichiko stiekem bijles aan de kleindochters van mevrouw Oishi. Dat gaat allemaal prima, totdat een van die kleindochters na een bijles niet meer thuiskomt. Het lijkt erop alsof de neef van de verpleeghulp van meer weet, maar ook die neef is plots onvindbaar.

Dit alles leidt tot een kettingreactie aan (valse) beschuldigingen, spookverhalen in de roddelpers en de langzame ondergang van de arme Ichiko. Wat heel goed werkt is dat wij als kijker vaak veel meer doorhebben dan Ichiko zelf. Ichiko ziet de blikken niet die haar neef op haar bijlespupil werpt (wij wel). Ichiko begrijpt niks van de bedoelingen van de andere, niet-vermiste dochter (wij wel). Ichiko begrijpt niet dat het pad dat zij bewandelt steeds dichter naar de afgrond voert (wij wel).

Zo vertelt ‘A Girl Missing’ zowel over oeroude waarheden als over de plagen van deze tijd. Die oudere waarheden zitten in de onmogelijkheid om een ander echt te kennen. De plagen van deze tijd gaan over eenzaamheid en isolement in de grote stad, waarbij de eenzame Ichiko nog net niet in zichzelf praat maar af en toe wel aan het blaffen slaat. Het gaat ook over moderne media en zelfs over iets modieus als de cancel culture.

Dat dit toch geen meesterwerk is ligt deels aan het enigszins gekunstelde verhaal en de even gekunstelde fantasiescènes. Maar meer nog aan het feit dat we heel lang kunnen meegaan met Ichiko’s naïveteit, tot we het uiteindelijk niet meer geloven. Vooral haar verhouding met dochter Motoko, haar blinde vlek voor de gevoelens van het meisje, zijn op een gegeven moment niet meer geloofwaardig. Dat dit alles niet funest is voor de film, zegt genoeg over diens kwaliteit.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 24 september 2020
DVD-release: 25 november 2020