A Hidden Life (2019)

Recensie A Hidden Life CinemagazineRegie: Terrence Malick | 174 minuten | biografie, drama | Acteurs: August Diehl, Valerie Pachner, Maria Simon, Karin Neuhäuser, Tobias Moretti, Ulrich Matthes, Matthias Schoenaerts, Franz Rogowski, Karl Markovics, Bruno Ganz, Michael Nyqvist, Wolfgang Michael, Johannes Krisch, Johan Leysen, Martin Wuttke, Waldemar Kobus, Sophie Rois, Alexander Fehling

De nieuwe film van regisseur Terrence Malick was al lang aangekondigd. Al sinds 2016 was het bekend dat de Amerikaanse filmfilosoof werkte aan een oorlogsfilm genaamd ‘Radegund’. De voltooiing van de film werd echter telkens fors uitgesteld, maar uiteindelijk verscheen de film, omgedoopt tot ‘A Hidden Life’, dan toch in de competitie van het Filmfestival van Cannes in 2019.

Voor het eerst sinds ‘The New World’ (2005) gebruikt Malick een echt historische figuur als zijn hoofdrolspeler. Maar in plaats van Amerikaanse Hollywood-sterren te casten, heeft Malick deze keer een groot aantal Europese acteurs verzameld. Centraal staat de gewetensbezwaarde Franz Jägerstätter, gespeeld door August Diehl.

‘A Hidden Life’ begint in 1939. Franz Jägerstätter (August Diehl) en zijn vrouw Fani (Valerie Pachner) wonen samen met hun drie dochters op een boerderij in het Oostenrijkse bergdorp St. Radegund. Het gezin leidt een dolgelukkig bestaan, maar wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt begint er ineens veel te veranderen in het dorp. De diepgelovige Franz is niet gediend van de politiek van Hitler en als de enige in zijn gemeenschap durft hij tegen het nazisme in te gaan.

Terwijl zijn dorpsgenoten hem en zijn gezin beginnen te veroordelen vanwege zijn overtuigingen, begint ook zijn geloof steeds meer te wankelen. En dan dreigt het gezin ook nog eens van elkaar gescheiden te worden als Franz wordt opgeroepen voor militaire dienst. Alle hoop lijkt verloren te zijn, maar Franz blijft te allen tijde trouw aan zijn principes. Wat het ook kost.

Na een behoorlijke reeks aan matige films te hebben afgeleverd, keert Terrence Malick met zijn nieuwste film eindelijk weer terug naar zijn roots. ‘A Hidden Life’ is niet zo sterk als zijn eerdere films zoals ‘Days of Heaven’ (1978) of ‘The Thin Red Line’ (1998), maar is stilistisch en thematisch wel degelijk een terugkeer naar deze werken. Eindelijk biedt Malick weer eens een samenhangend verhaal aan. Geen existentieel geneuzel, maar een daadwerkelijk volwassen plot. Waar veel oorlogsfilms de neiging hebben om met name het bloedvergieten en de slagvelden af te beelden, zijn er ook verhalen die zich zonder al dat geweld ontvouwen. ‘A Hidden Life’ vertelt precies zo’n verhaal. De focus in de film ligt voornamelijk bij de karakters en hun innerlijke worstelingen. August Diehl en Valerie Pachner zijn dan ook zonder meer de geschikte keuzes als hoofdrolspelers. Beide acteurs hebben veel charisma, waardoor hun beproevingen vaak extra hard aankomen. Je hoopt als kijker voortdurend dat zij hun geluk terug zullen vinden.

‘A Hidden Life’ is echter niet vrij van zwakheden. De eigenaardige beslissing om veel van de acteurs zowel Duits als Engels te laten spreken is erg verwarrend. Als het belangrijk is voor de plot, spreken de acteurs Engels. Maar als er op de achtergrond wordt gesproken, dan betreft het ineens Duits. Het is onduidelijk waarom Malick precies voor deze beslissing is gegaan. Wellicht heeft hij vanwege het Amerikaanse publiek een compromis gesloten met de filmstudio. Het is hoe dan ook een afleidende keuze. Ook duurt de film zeker 30 minuten te lang. De film is op visueel gebied altijd een lust voor de oog, maar dit kan niet compenseren dat de film met 174 minuten gewoon net iets te lang is. Het lang uitgestelde ‘A Hidden Life’ is niet feilloos, maar er valt wel een argument te maken dat de film met al zijn ambitie de beste Terrence Malick-film in jaren is.

Len Karstens

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 6 februari 2020