A Letter to Momo – Momo e no tegami (2011)
Regie: Hiroyuki Okiura | 120 minuten | animatie, drama | Originele stemmencast: Cho, Karen Miyama, Toshiyuki Nishida, Takeo Ogawa, Yoshisada Sakaguchi, Ikuko Tani, Kôichi Yamadera, Yuka
Zeven jaar lang werkte regisseur Hiroyuki Okiura aan het volledig met de hand getekende ‘A Letter to Momo’, en brengt zo een surrealistisch werkje vakmanschap aan de dag, dat uiteindelijk toch niet helemaal weet te overtuigen. Zo is het idee achter de film wel goed, en is het zeer te prijzen dat Okiura de voorkeur gaf aan het slopende werk van de met de hand getekende vellen papier – waar vrijwel ieder bedrijf nu computers gebruikt – maar mist de film naast zijn uiterlijke kracht en vervreemdende karakters een hart, een ziel.
De brief uit de titel is er een die de vader van Momo nooit afgemaakt heeft. Hij stierf voordat hij verder kwam dan de aanhef, ‘Lieve Momo,’ en zo begint de zoektocht van het jonge meisje naar wat haar vader haar heeft proberen te zeggen. Een intense synopsis, maar Okiura brengt al snel drie klungelige en grillige geesten ten tonele, en laat het verhaal zo een bovennatuurlijke wending nemen, waardoor de kern van de film – de brief – te veel op de achtergrond blijft hangen, ondanks de verwoede pogingen alles in het slot weer aan elkaar te lijmen.
De verschijning van de geesten is visueel buitengewoon inventief, maar hun functie voor het verhaal lijkt wat achter te blijven. Liever toont Okiura de pracht van het eiland Shio, waar Momo met haar moeder woont, en de zee, die handgetekend even duizelingwekkend aanvoelt als zijn realistische variant. Een feest voor het oog en het oor is ‘A Letter to Momo’ zo geworden, met fraaie beelden en mooie geluiden, maar intellectueel gezien was er meer te halen voor Okiura, die eerder meewerkte aan ‘Akira’ en ‘Ghost in the Shell’. Met een productietijd van zeven jaar is het resultaat dan niet alles wat het had kunnen zijn. Met deze nieuwe film van de Japanse anime-studio Production IG heeft hij zijn naam weliswaar definitief gevestigd in het anime-genre, maar het is te hopen dat de opvolger ook de geest zo weet te boeien als ‘Momo’ met de zintuigen heeft gedaan.
Luuk Imhann