A Man Called Otto (2022)

Regie: Marc Forster | 126 minuten | komedie, drama | Acteurs: Tom Hanks, Mariana Treviño, Manuel Garcia-Rulfo, Rachel Keller, Mack Bayda, Cameron Britton, Juanita Jennings, Peter Lawson Jones, Max Pavel, Kailey Hyman, Alessandra Perez

Zo veelzijdig als het oeuvre van Tom Hanks ook is, hij speelt eigenlijk zelden een onsympathiek personage. Ook in het echt staat hij bekend als ‘Mr. Nice Guy’. Maar nu wilde ook hij eens een keer een norse oude man spelen. In ‘A Man Called Otto’ (2022), de remake van de Zweedse boekverfilming ‘En man som heter Ove’ (oftewel ‘Een man die Ove heet’) van regisseur Hannes Holm uit 2015, kruipt hij in de huid van een verbitterde weduwnaar die het leven niet meer ziet zitten. Die Zweedse film was op zichzelf prima – als niet het Iraanse ‘The Salesman’ en het Duitse ‘Toni Erdmann’ (beide 2016) in hetzelfde jaar waren uitgekomen had Holm er zomaar met de Oscar voor beste niet-Engelstalige film vandoor gegaan – en kreeg ook van een aantal gerenommeerde Amerikaanse filmcritici goede recensies. Maar het Amerikaanse filmpubliek is nu eenmaal niet dol op ondertitelde of nagesynchroniseerde buitenlandse films en dus vond men dat er een remake moest komen. Het feit dat deze film compleet overbodig is, moeten we naast ons neerleggen om ‘A Man Called Otto’ op zijn eigen merites te kunnen beoordelen. Maar makkelijk zal dat niet zijn.

In Nederland en België werd het boek ‘Een man die Ove heet’ van de Zweedse schrijver Fredrik Backman goed verkocht en ook de film trok hier het nodige publiek, dus het verhaal zal velen bekend in de oren klinken. Desondanks toch een kort resumé: Otto (Tom Hanks) is een zestiger die het leven niet meer ziet zitten sinds het overlijden van zijn geliefde echtgenote Sonya, een half jaar eerder. Elke dag staat hij om half zes op om zijn ronde door de straat te lopen, waarbij hij als een soort eenmans-buurtpatrouille controleert of auto’s niet verkeerd geparkeerd staan, honden niet urineren op het gazon en het afval wel juist gescheiden is. Als we hem voor het eerst ontmoeten, wil hij in de plaatselijke doe-het-zelfzaak een haak en een stuk touw kopen, maar door zijn stugge koppigheid botst hij zelfs met de jonge verkoopmedewerker van wie hij vindt dat hij hem 33 cent teveel laat betalen. Een touw en een grote haak… Die koopt Otto niet zomaar. Er hangt een gitzwarte wolk boven zijn hoofd en hij is van plan om een einde aan zijn leven te maken, om zo weer herenigd te worden met Sonya. Zijn nieuwe buurvrouw, de levendige en hoogzwangere Mexicaanse Marisol (Mariana Treviño), verstaat echter de kunst om telkens wanneer Otto op het punt staat er een einde aan te maken, voor de deur te staan omdat ze zijn hulp nodig heeft bij een klusje in en om het huis.

Het is deze Marisol, en in mindere mate haar gezin, die een omslagpunt voor Otto inluiden. Het ijs breekt eigenlijk al zodra hij een hap neemt van de heerlijke pollo con mole die ze voor hem gemaakt heeft als bedankje. En hé, het is Tom Hanks. Dus eigenlijk weten we al dat achter al die knorrigheid een aardige man schuilgaat. Een man die een groot verdriet met zich meedraagt, merken we al snel. Want telkens als Otto probeert zichzelf van het leven te beroven, duiken we zijn persoonlijke geschiedenis in. De jonge Otto wordt grappig genoeg gespeeld door de zoon van Tom Hanks (Truman, niet zijn bekendere oudere broer Colin) en de jonge Sonya is een rol van Rachel Keller. De diep gewortelde liefde die Otto voor Sonya voelt, eigenlijk al meteen bij hun eerste ontmoeting, geeft ‘A Man Called Otto’ een ziel. Maar dat doet ook de ontluikende vriendschap met Marisol, die zich niet zoals veel anderen laat afschrikken door het boze masker dat Otto heeft opgezet, maar daar dwars doorheen kijkt. Andere aspecten van de plot komen minder goed uit de verf. Veel andere buurtbewoners zijn eendimensionaal neergezet en de strijd die gevoerd wordt met een vastgoedontwikkelaar die de straat tegen de vlakte wil gooien om er dure appartementen neer te zetten is afgezaagd en plat. Dat Otto tegen wil en dank gebombardeerd wordt tot social-mediaheld nadat hij het leven van een oude man gered heeft, is er met de haren bijgesleept. De kern van het verhaal is sterk genoeg zonder al die tierlantijnen.

Regisseur van dienst, de Zwitser Marc Forster, heeft een mooi palmares met onder meer ‘Monster’s Ball’ (2001), ‘The Kite Runner’ (2007) en de Bondfilm ‘Quantum of Solace’ (2008). Hier wordt hij herenigd met de Brit David Magee, met wie hij eerder de Peter Pan-film ‘Finding Neverland’ (2004) maakte. ‘A Man Called Otto’ zal niet de boeken ingaan als hun beste of meest gewaagde werk. De film heeft een wat episodisch karakter en teveel onnodige zijplotjes die afleiden van waar het echt om gaat. Waar het Zweedse origineel meer zwarte humor omvatte, is de humor in deze Amerikaanse versie te luchtig en te licht. Ook ontbreekt de spanning doordat er voor Tom Hanks gekozen is om de hoofdrol te spelen. Waar Jack Nicholson (‘About Schmidt’, 2002) en Clint Eastwood (‘Gran Torino’, 2008) overtuigender waren als bloedchagrijnige knorrepotten, allicht omdat ze zelf ook een grillig karakter hebben, is het bij Tom Hanks nooit de vraag óf hij ontdooit, maar wanneer. Dat neemt overigens niet weg dat Hanks een oerdegelijke rol neerzet, zoals we van hem gewend zijn. Ook zijn tegenspeelster Mariana Treviño weet het publiek moeiteloos voor zich te winnen met haar warme, levendige performance. Het is hun acteerwerk – en vooruit, ook die prachtige kat mag er zijn! – die deze in principe overbodige remake overeind houden.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 9 februari 2023