A Million Ways to Die in the West (2014)

Regie: Seth MacFarlane | 116 minuten | komedie, western | Acteurs: Seth MacFarlane, Charlize Theron, Amanda Seyfried, Liam Neeson, Giovanni Ribisi, Neil Patrick Harris, Sarah Silverman, Christopher Hagen, Wes Studi, Matt Clark, Evan Jones, Aaron McPherson, Rex Linn, Brett Rickaby, Alex Borstein, Ralph Garman, John Aylward, Jay Patterson, Amick Byram, Christopher Lloyd, Ewan McGregor, John Michael Higgins, Mike Miller

De klassieke belettering en authentieke filmmuziek in de openingscredits van ‘A Million Ways to Die in the West’ verklappen dat we het hier met een onvervalste Western te maken hebben. Typische kenmerken als rondvliegend tumbleweed, saloontwisten en fraaie vergezichten van de omgeving zijn ook hier van de partij. Het getuigt van een zekere eerbied voor het genre dat regisseur Seth MacFarlane hier tentoonspreidt. Toch weet MacFarlane (bekend van ‘Ted’ en “Family Guy”) ook zijn eigen draai aan dit soort type films te geven. Dat doet hij door de Western te mengen met het genre waar de filmmaker bekend om staat: de komedie. Dat levert bij vlagen een leuke film op. Helaas wordt dat enigszins ontsierd door de vele flauwe grollen over plas, poep en seks.

Het Wilde Westen van omstreeks 1882 is niet zonder gevaren, zo ondervindt de klungelige Albert Stark (gespeeld door regisseur MacFarlane, die daarnaast verantwoordelijk was voor de productie, het scenario en een kleine dubbelrol als muzikant) elke dag weer opnieuw. Ziektes, rivaliteit en de bedreiging van indianen zijn aan de orde van de dag. Ruzies worden er in een duel om leven en dood beslecht. Wanneer de nerdy schapenboer Albert ook nog wordt verlaten door zijn vriendin Louise (Amanda Seyfried) ziet hij het leven aan de frontier niet meer zitten. Net op het moment dat hij zijn leven elders wil gaan herbouwen, verschijnt uit het niets de beeldschone Anna (Charlize Theron). De mysterieuze vrouw helpt hem zijn vertrouwen terug te winnen. Langzaamaan lijkt er tussen de twee wat moois op te bloeien. Wat Albert echter niet weet, is dat Anna toebehoort aan de beruchte misdadiger Clinch Leatherwood (Liam Neeson).

De plot heeft weinig om het lijf en trapt vooral open deuren in. Verhalen als deze zijn al vaker, en beter, verteld. Het is de humor waar het hier om gaat. Daar slaagt ‘A Million Ways to Die in the West’ ten dele in. De film is namelijk het sterkst op de momenten waarop de genreconventies van de western onderuit worden gehaald of juist worden versterkt. Vanuit het heden wordt er teruggekeken naar de tijd van het Wilde Westen. Zodoende dient de film in die momenten als parodie op die periode. Dat werkt goed, al zijn het vooral de bijrollen die er de ruimte voor krijgen. Bovendien heeft MacFarlane een fijn gevoel om de toeschouwer op het verkeerde been te zetten. Daardoor valt de humor zo nu en dan erg verrassend uit. De acteurs hebben er zichtbaar plezier in.

Blijkbaar was dat echter niet genoeg en wordt ‘A Million Ways to Die in the West’ bijkans bedolven onder de infantiele en soms slecht getimede grappen met menselijke uitwerpselen als centraal mikpunt. De grap met het laxeermiddel mag ook hier niet ontbreken. Daarnaast ziet de film er niet overal even sterk uit. Hoewel ‘A Million Ways to Die in the West’ op locatie gefilmd is, lijkt de setting op studiowerk. De scherptediepte is zo groot dat de achtergronden in een onduidelijke waas ontaarden. Zo doet het aan alsof de wind er niet waait en het uitzicht er altijd hetzelfde is. Deze levensloosheid riekt naar het gebruik van green screen.

Deze tekortkomingen bewijzen dat MacFarlane geen groot regisseur is. Maar de alleskunner is nog jong en heeft het in zich door te groeien. De film krijgt daarom het voordeel van de twijfel. Dankzij de bij vlagen effectieve humor en twee ijzersterke cameo’s verdient ‘A Million Ways to Die in the West’ netto gezien een mooie voldoende.

Wouter Los

Waardering: 3

Bioscooprelease: 29 mei 2014
DVD- en blu-ray-release: 29 oktober 2014