A Parked Life (2022)

Recensie A Parked Life CinemagazineRegie: Peter Triest | 72 minuten | documentaire

De Bulgaarse vrachtwagenchauffeur Petar leidt een eenzaam bestaan. Hij reist heel Europa door voor zijn werk en ziet zijn vrouw en pasgeboren kind zelden. Af en toe ontmoet hij op parkeerplaatsen andere chauffeurs die in hetzelfde schuitje zitten. Zij willen ook niets liever dan naar huis gaan en bij hun familie zijn, maar in Bulgarije verdienen deze chauffeurs een stuk minder. Regisseur Peter Triest volgt in ‘A Parked Life’ Petar op zijn eindeloze tocht door heel Europa, terwijl hij zijn familie probeert te onderhouden op honderden kilometers afstand.

‘A Parked Life’ opent met een telefoongesprek tussen Petar en zijn vrouw. Ze hebben het over de alimentatie van hun kind. Vervolgens gaat de documentaire drie jaar terug in de tijd. De relatie tussen de stoere Petar en zijn vrouw was toen wat moeizaam, maar redenen voor grote zorgen zijn er niet op dat moment. Petar zit duidelijk in een sleur; hij ziet iedere uithoek van Europa maar zijn leven staat stil. Hij rijdt, lost zijn goederen en slaapt. Tussendoor maakt hij ruzie met zijn vrouw, die het lastig vindt dat hij altijd ver van huis is. Petar denkt tijdens het rijden nog altijd vaak na over de droom die hij had toen hij een kind was, namelijk dat hij een astronaut wilde worden. Verre reizen maken en de aarde vanuit een ander perspectief bekijken doet hij als chauffeur ook, maar niet op de romantische manier zoals een astronaut dit doet. De eenzaamheid van Petar wordt krachtig op beeld gebracht door lange shots waar Petar de meest standaard huishoudelijke dingen doet zoals koken, zwemmen en de was ophangen. Hij slaapt het ene moment in de ijzige kou in Noorwegen en een paar dagen later langs de snelweg op een kaal veld midden in Spanje. Deze beelden zijn ontroerend omdat hij het allemaal in zijn eentje moet doen. Gaandeweg de documentaire gun je Petar niks minder dan een gelukkig leven dichtbij zijn gezin.

De titel ‘A Parked Life’ verwijst uiteraard naar de scènes waar Petar zijn leven doorbrengt op allerlei parkeerplekken door heel Europa. Zijn leven is in een figuurlijke zin ook ‘geparkeerd’. Hij boekt geen vooruitgang met zijn gezin en heeft geen vaste plek waar hij kan verblijven. Alles staat stil voor hem, wat enigszins ironisch is gezien het feit dat hij altijd onderweg is. De naam van Petar wordt niet vermeld tijdens de documentaire, wat betekent dat hij niet de enige is die dit leven leidt. Er schuilt nog altijd een klein jongetje met grote dromen in hem, net als die vele andere chauffeurs. Dit maakt de documentaire nog wat sterker. Het is niet alleen het verhaal van Petar, maar het verhaal van velen zoals hem.

Europa is een welvarend continent, mede door de vele vrachtwagenchauffeurs die allerlei essentiële goederen vervoeren. Er wordt niet vaak stilgestaan bij het leven van de persoon die deze belangrijke producten aflevert. ‘A Parked Life’ is een emotionele roadtrip die laat zien dat een chauffeur geen robot is, maar een mens van vlees en bloed.

Job Vijftigschild

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 18 augustus 2022