A Prayer Before Dawn (2017)

Regie: Jean-Stéphane Sauvaire | 116 minuten | actie, biografie | Acteurs: Joe Cole, Pornchanok Mabklang, VIthaya Pansringarm, Panya Yimmumphai, Billy Moore, Nicolas Shake, Sura Sirmalai, Somlock Kamsing, Sakda Niamhom, Komsan Polsan, Chaloemporn Sawatsuk

‘A Prayer Before Dawn’ is niet bepaald een feelgood movie; dat is al overduidelijk door het onderwerp en de synopsis van het verhaal. Het is het waargebeurde verhaal over de Britse Billy Moore (Joe Cole) die vanwege drugsbezit in Bangkok in de beruchte gevangenis Klong Prem wordt opgesloten, ook wel sarcastisch het ‘Bangkok Hilton’ genoemd. Aldaar wordt hij geconfronteerd met – op zijn zachtst gezegd – Spartaanse leefomstandigheden en een harde kern van vijandige Thaise medegevangenen. Intimidatie, geweld, verkrachtingen… hij maakt het allemaal van dichtbij mee (soms als dader). Daar moet hij zich een weg naar veiligheid en uiteindelijk vrijheid zien te vechten. Letterlijk, door enerzijds agressie in de gevangenis het hoofd te bieden en anderzijds door bedreven te raken in het populaire Muay Thai boksen en uit te komen namens het boksteam van de gevangenis. Een pittig filmpje dus, maar wel een die blijft boeien en waarvan je niet kan wegkijken. Hoe schrijnend alles ook is.

Hoewel niemand dit zal aanzien voor een luchtige popcornfilm zit ‘A Prayer Before Dawn’ wel iets anders in elkaar dan je op basis van het blu-ray hoesje zou verwachten. Dit is geen onschuldige vakantieganger bij wie drugs in zijn koffer wordt gestopt, waardoor hij ten onrechte vast komt te zitten. Ook is het niet zo dat hij pas in de gevangenis op het idee komt om te gaan boksen en helemaal ingewijd moet worden in deze sport. Nee, hij is al behoorlijk fout met drugs bezig in een land waarvan je weet dat dit niet verstandig is. En verdient ook al zijn geld (of probeert dit) met boksen in Thailand op het moment dat hij gearresteerd wordt.

Niet per se een probleem, maar het maakt het wel wat moeilijker om je met hem te identificeren. Moore is bepaald niet een stereotiepe underdog. Tel daarbij op dat hij zich in de bak moreel gezien ook niet even altijd even charmant gedraagt – hij slaat een paar jongens bijna dood, bijvoorbeeld – en je kunt je soms niet aan het gevoel onttrekken dat hij niet helemaal onterecht opgesloten zit. Niet dat de Klong Prem-gevangenis de beste keuze is, maar toch…

Het maakt de kijkervaring gecompliceerd, maar tegelijkertijd is het des te bewonderenswaardiger hoezeer je uiteindelijk toch volledig achter Moore komt te staan en van harte hoopt dat hij vrijkomt of de kans krijgt zichzelf te beteren. Dit komt voor een groot deel door de intense manier waarop het gefilmd is.

Om te beginnen wordt er gedurende lange tijd (zeker een half uur) nauwelijks een (begrijpelijk) woord gesproken. Je ziet alleen zwetende, boksende lijven, je hoort gegrom en geschreeuw, je ziet Moore die bruut ingerekend wordt door agenten, je ziet de hevige getatoeëerde medegevangen van Moore, die hem duwen, intimideren, uitlachen, en provoceren, je ziet tientallen half op elkaar slapende gevangenen in één grote ruimte…. bloed, gevechten, drugsgebruik… noem maar op.

Je hoort ook bijna alleen maar de Thaise taal, die bijna alleen geschreeuwd wordt; veelal in het gezicht van Moore, die aan de gezichtsuitdrukkingen en de fysieke handelingen maar moet zien af te leiden wat ze bedoelen. Doordat dit ook voor de kijker niet vertaald wordt, wordt deze effectief in de schoenen gezet van Billy Moore, wat de kijkervaring extra beklemmend en onvoorspelbaar maakt.

Ook het feit dat Billy Moore (Cole) in bijna ieder shot te zien is, en er vooral met een handheld camera gefilmd is, geeft het een indringende, intieme, en documentaire-achtige sfeer, die wel wat weg heeft van de aangrijpende Holocaustfilm ‘Son of Saul’.

Alleen al visueel is ‘A Prayer Before Dawn’ een succes. Inhoudelijk gezien is niet alles even succesvol. Je wordt namelijk zonder context in het verhaal gegooid en komt ook nauwelijks iets over Billy Moore te weten. Dit is ongetwijfeld een bewuste keuze geweest. Want ja, het betekent dat de beelden de betekenis moeten overbrengen, wat ze voor een groot deel ook doen, maar het houdt de kijker ook op afstand. Daarnaast is het ‘sportfilm’-gedeelte van de film minder krachtig dan-ie had kunnen zien. Er had meer ‘diepgang’ in de training kunnen zitten of de groepsdynamiek. Ook lijkt het vreemd dat Moore pas vrij laat besluit zich aan te sluiten bij het boksteam, gezien zijn ervaring met de sport. Wellicht dat hij eerder niet wist dat deze mogelijkheid er was, maar dit wordt niet duidelijk gemaakt. Tenslotte had de emotionele component, Billy’s ontroerende romance met ‘ladyboy’ Fame, misschien nog wat meer uitgewerkt kunnen worden, als waardevol tegenwicht voor alle geweld en bloed, maar ook hier hebben de makers waarschijnlijk er bewust voor gewaakt er niet een te zoetsappig geheel van te maken en de focus op het lichamelijke en de overlevingsdrang te houden.

Hoe dan ook, ‘A Prayer Before Dawn’ is een overweldigende audiovisuele ervaring, die nog eens extra indruk maakt vanwege het waargebeurde verhaal aan de basis. De film is goed geacteerd, rauw, meedogenloos, en op spaarzame momenten nog verrassend gevoelig ook. Het is een film die beleefd moet worden.

Bart Rietvink

Waardering: 4

Bioscooprelease: 24 mei 2018
DVD- en blu-ray-release: 30 oktober 2018