A Private War (2018)

Recensie A Private War CinemagazineRegie: Matthew Heineman | 110 minuten | biografie, drama | Acteurs: Rosamund Pike, Alexandra Moen, Tom Hollander, Faye Marsay, Jesuthasan Antonythasan, Raman Srinivasan, Natasha Jayetileke, Nikki Amuka-Bird, Amanda Drew, Hilton McRae, Fady Elsayed, Corey Johnson, Jamie Dornan, Greg Wise, Jérémie Laheurte

Sommige dingen veranderen nooit. Vraag aan kinderen wat ze later willen worden en je krijgt altijd dezelfde antwoorden. Jongetjes kiezen voor piloot, brandweerman of profvoetballer. Meisjes kiezen voor fotomodel, stewardess of prinses. Een beroep dat nooit genoemd wordt, ook niet bij oudere kinderen, is dat van oorlogsjournalist. Na het zien van ‘A Private War’ begrijpen we weer waarom.

Het Engels-Amerikaanse oorlogsdrama ‘A Private War’ vertelt het waargebeurde verhaal van de Engelse oorlogsverslaggeefster Marie Colvin. We volgen Marie tijdens haar zendingen naar Irak, Sri Lanka, Libië, Afghanistan en Syrië. We zien pas ontdekte massagraven, doodenge milities die de weg blokkeren, platgebombardeerde steden, uitgebrande legertrucks. We horen de inslagen van bommen, het gerakketakketak van mitrailleurs en de onheilspellende stilte voor een grootscheepse aanval.

‘A Private War’ focust deels op de ellendige gebeurtenissen waarvan Colvin getuige is. De oorlogsjournaliste richtte zich vooral op het leed van onschuldige slachtoffers, vrouwen en kinderen voorop. Daarnaast laat de film zien wat een mentale schade die ellende teweeg brengt bij de journaliste zelf, van een posttraumatische stressstoornis tot een ongezond heftig verlangen naar drank, sigaretten en seks. Tegelijk begrijpen we dat het beroep van oorlogsjournalist alleen te doen is voor mensen waar al een rafelrandje aan zit. Zoals Colvin. Of zoals de legendarische Poolse journalist Ryszard Kapuscinsk over wie in 2018 de prachtige animatiefilm ‘Another Day of Life’ verscheen.

De afwisseling tussen spannend oorlogsgedreun en psychologisch drama werkt prima in ‘A Private War’. Dat de oorlogsbeelden zich minder richten op het geweld dan op het jammerlijk resultaat ervan (vergelijkbaar met de gruwelijke documentaire ‘For Sama’) is ook een plus. De immer betrouwbare Rosamund Pike zet een overtuigende Colvin neer en met bijrollen van Tom Hollander en Faye Marsay zit je ook wel goed.

Het enige minpuntje zit hem in de laatste 20 minuten. Terwijl oorlog in de eerste anderhalf uur wordt neergezet als een geweldsexplosie tussen twee schuldige kampen, verliest de film in de laatste akte zijn onpartijdigheid. Door te veel nadruk te leggen op de oorlogsmisdaden van het regime Assad, verliest de film de objectieve kracht van zijn eerdere boodschap. Die luidde dat oorlog alleen verliezers kent en dat oorlogsjournalist niet bepaald een droomberoep is. In tegenstelling tot piloot, profvoetballer of prinses.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 28 maart 2019
DVD-release: 29 augustus 2019