A Room With A View (2007)
Regie: Nicholas Renton | 120 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Elaine Cassidy, Rafe Spall, Laurence Fox, Sophie Thompson, Mark Williams, Timohty Spall, Sinéad Cusack, Elizabeth McGovern, Timothy West, Tom Stewart, Christine Kavanagh, Yari Gugliucci, Sheila Reid, Paolo Malco, Gilda Gradi, Alice Bachi, Paolo Antonioni
In 1985 verscheen er een prachtige verfilming van ‘A Room With A View’ van E.M. Forster, waarin grote acteurs als Judi Dench, Maggie Smith, Daniel Day-Lewis, Rupert Graves en Helena Bonham-Carter prachtig acteerwerk afleverden in een sfeervolle, hoewel nu iets gedateerde film. In 2007 vond men bij de Britse commerciële zender ITV het nodig om nog een verfilming te maken, waar op zich niets mis mee is, want de meeste klassieke literatuur wordt keer op keer verfilmd zodat iedere generatie als het ware zijn ‘eigen’ film- of televisieversie heeft. Maar de nieuwste verfilming van ‘A Room With A View’ voegt, helaas voor de hedendaagse generatie, niets toe.
Waar zijn voorganger uit de jaren 80 nogal langdradig overkomt, zit er in deze nieuwe versie wel veel meer vaart. Het scenario is geschreven door Andrew Davies, die met zijn 71 jaar nog altijd de ene klassieker na de ander adapteert voor film of TV, gepaard met de nodige controversie. Altijd weet hij wel weer zo’n draai te geven aan het oorspronkelijke verhaal van zo’n klassieker (vooral het toevoegen van seks- en/of naaktscènes) dat bij de fans van het origineel de haren overeind gaan staan. De één vindt hem een verwarde oude man die niet meer helemaal weet waar hij mee bezig is, de ander vindt hem een genie. Wat er ook over hem gezegd wordt, feit is dat zijn bewerking van ‘A Room With A View’ heel wat te wensen overlaat.
Het verhaal wordt verteld in flashback. Lucy Honeychurch (Elaine Cassidy) is een jong Engels meisje dat in het Florence van 1922 terugdenkt aan hoe haar leven een andere wending nam toen ze jaren eerder ook in Florence was, samen met haar chaperonne Charlotte (Sophie Thompson). In dit in tegenstelling tot Engeland meer losbandige Italië, ontmoette ze George Emerson (Rafe Spall), een jongeman die in hetzelfde pension verbleef, waar ze verliefd op werd. Zodra Charlotte door kreeg dat er iets speelde tussen Lucy en George, vertrokken ze meteen uit Florence. Eenmaal terug in Engeland verloofde Lucy zich met de op het eerste gezicht geschikte huwelijkskandidaat Cecil Vyce (Laurence Fox). Maar de poppen gingen aan het dansen toen George en zijn vader (Timothy Spall) in hetzelfde dorpje kwamen wonen als Lucy…
Lucy is in het begin van de film in Florence en denkt terug aan alle belevenissen die ze meemaakte vanaf de dag dat ze daar eerder was met haar chaperonne Charlotte – overigens een goede rol van Sophie Thompson, hoewel zij Maggie Smith uit de eerdere versie niet weet te overtreffen. De film eindigt ook heel anders dan het boek, wat de kijker zelf maar moet ontdekken, maar waar wel alvast over gezegd kan worden dat het een zeer vreemd, vergezocht en slap einde is, die deze verder redelijk goede film uiteindelijk onderuit haalt. Gefluisterd wordt dat Davies dit einde zou hebben gebaseerd op aantekeningen van Forster over hoe het zijn personages zou zijn vergaan, na het einde van zijn boek. Davies lijkt het alleen maar toegevoegd te hebben om origineel uit de hoek te willen komen; een andere reden is moeilijk te bedenken.
‘A Room With A View’ is op zich niet zo’n baanbrekend verhaal. Het zijn de personages die het de moeite waard maken en gelukkig worden de meeste personages in deze film goed vertolkt. Lucy’s verloofde Cecil Vyse, eerder vertolkt door Daniel Day-Lewis, wordt nu gespeeld door Laurence Fox. Hij weet een charmante draai aan de rol te geven, waardoor je je kunt voorstellen waarom Lucy zich in eerste instantie met hem verloofd, waarna zij er, net als de kijker, pas langzaam maar zeker achter komt dat Vyse de verwaande kwast is die hij is. Het is jammer genoeg niet zo dat de vonken van het scherm spatten als Lucy en haar geliefde George, allebei overigens geen opmerkelijke vertolkingen van Elaine Cassidy en Rafe Spall (wiens vader Timothy Spall in deze film ook zijn vader speelt), samen in beeld komen, wat natuurlijk wel zo had moeten zijn.
Al met al is ‘A Room With A View’ een aardige televisiefilm, die nog wel te pruimen valt voor mensen die van romantische drama’s in een mooie setting houden. Wie de jaren 80 versie kent zal heel wat keertjes terugdenken aan díe film, die toch wel een klassieker is geworden, wat deze nieuwe versie helaas niet in zich heeft.
Franka Kersten