A Single Man (2009)
Regie: Tom Ford | 99 minuten | drama | Acteurs: Colin Firth, Julianne Moore, Matthew Goode, Ginnifer Goodwin, Nicholas Hoult, Ryan Simpkins, Paulette Lamori, Nicholas Beard, Brad Benedict, Paul Butler, Ridge Canipe, Jenna Gavigan, Brent Gorski, Adam Gray-Hayward, Marlene Martinez, Jeremy Mitchell, Lindsay Moulton, Tricia Munford, Lee Pace, Keri Lynn Pratt, Aaron Sanders, Teddy Sears, Adam Shapiro, Nicole Steinwedell, Maya Waterman
Tom Fords achtergrond in de mode liegt er niet om. Bekend als de man die de modemerken Gucchi en Yves Saint Laurent weer nieuw leven heeft ingeblazen, levert hij nu met zijn regiedebuut ‘A Single Man’ een film af waarin de acteurs zo van de catwalk lijken te zijn afgestapt.
Veel hoekige kinnen, subtiele stoppelbaardjes, Brigit Bardot-esque meisjes en acteur Nicholas Hoult die een regelrechte kloon van een jonge Tom Cruise lijkt te zijn, inclusief doordringende staar. En dat allemaal in uitgekiende suggestieve broeierige poses. ‘A Single Man’ draait om dit soort observaties en indrukken van de homoseksuele hoofdpersoon George (Colin Firth), die zijn levenspartner verliest door een auto-ongeluk en op den duur alle zin in het leven kwijtraakt, maar gedurende de dag dat deze film afspeelt allerlei ontmoetingen heeft. ‘A Single Man’ staat bol van de homo-erotisch geladen spanning, maar blijft toch heel kuis. Het homoseksuele thema is hier secundair, het gaat om intermenselijke gevoelens en de schoonheid van het leven. In die zin heeft ‘A Single Man’ niet de sensatie of “shock value” van een ‘Brokeback Mountain’ en dat is ook wel weer verfrissend te noemen.
Fords boodschap is dat het in het leven om de kleine dingen draait en die wijsheid weet hij prachtig te verbeelden getuige het oog voor detail. Behalve het etaleren van mooie mensen en kleren weet Ford heel goed de jaren 50 in Amerika te verbeelden op een manier dat het soms net lijkt of de wollige tapijten, glanzende tegels, houten panelen in auto’s en andere decoratieve materialen meedingen om een Oscar. Neem als voorbeeld de aankleding van Julianne Moore’s woning die geheel is aangepast aan haar rossige huid, gezien de vele roodkleurige accenten, zoals een groot abstract oranje schilderij.
Het hoofdpersonage, met zijn geplande zelfmoord in het vooruitzicht, beleeft een dag waarin al zijn zintuigen helemaal openstaan. Gedeeltelijk afgesloten van de dagelijkse besognes is hij echter hypergevoelig voor de schoonheid van iemands ogen en make-up, een jeugdige zachte huid of het gezicht van een mooie Spaanse jongen met vetkuif. Het zijn ook deze momenten wanneer hij iemands hond besnuffeld of iemand langdurig aanstaart, die voor een komische noot zorgen. Opvallend is het gebruik van kleuren om George’s gemoedstoestand weer te geven. We zien hem vooral in uitgebleekte tonen terwijl zijn tegenspelers opvallend vlezig rood zijn gekleurd. Duidelijk zichtbaar wordt er van tijd tot tijd wat meer en minder kleur in de film gedraaid.
De film beweegt zich voort met een elegantie die we kennen van bijvoorbeeld ‘In the Mood for Love’: sfeervolle close-ups en veel slow motion om handelingen en observaties extra te benadrukken. De toon is afwisselend somber, humoristisch, broeierig en tragisch, maar vooral smaakvol gebalanceerd. Deze vergelijking met Wong Kar Wais film is niet eens zo toevallig als we bedenken dat de muziek van de hand van dezelfde componist is. Net zoals in deze film stuwt de muzikale begeleiding het verhaal op naar het onvermijdelijke einde.
Je zou misschien kunnen denken dat Fords film zo smaakvol en gelikt is uitgevoerd dat de scherpe kantjes ervan af zijn en dat de film het niveau van een reclamefoto voor een parfum uit een glossy magazine niet overstijgt. Maar dankzij het ingetogen en indringende spel van Colin Firth en een contrasterend extravert spelende Julianne Moore, die als oudere verlaten en eenzame vrouw niet altijd even flatteus in beeld komt, komen de gevoelens van eenzaamheid en verlies subtiel maar overtuigend over.
‘A Single Man’ is een mooie rustige film die in de bioscoop op het grote doek gezien moet worden om echt te kunnen genieten van de wat grove korrel die de kleuren een mooie poederachtige kwaliteit meegeven. Ford heeft van ‘A Single Man’ een cinematografische bonbon gemaakt met een intelligente vulling die je niet onbewogen zal laten.
Alberto Ciaccio
Waardering: 4
Bioscooprelease: 4 februari 2010