A Street Cat Named Bob (2016)

Recensie A Street Cat Named Bob CinemagazineRegie: Roger Spottiswoode | 103 minuten | biografie, komedie, drama | Acteurs: Luke Treadaway, Bob the Cat, Ruta Gedmintas, Joanne Froggatt, Anthony Head, Darren Evans, Tony Jayawardena, Adam Riches, Llewella Gideon, Lorraine Ashbourne, Akbar Kurtha, John Henshaw, Beth Goddard, Ivana Basic

Het verhaal van de ongelofelijke vriendschap tussen de roodharige straatkat Bob en de van een heroïneverslaving afkickende straatmuzikant James Bowen was goed voor talloze YouTube hits en een enorm boekensucces. Niet alleen het verhaal van de ontmoeting, door Bowen zelf met behulp van schrijver Garry Jenkins aan het papier toevertrouwd, werd een bestseller, maar er verscheen ook een vervolg (‘The World According to Bob’), een prentenboek (‘My name is Bob’), waarin het kattenperspectief gebruikt werd en een Waar is Wally-achtig boek, waar je op drukke prenten Bob moest zoeken. Daarna volgde nog een kerstverhaal, ‘ A Gift from Bob’, waarin de twee extreem tegengestelde kerstfeesten – 2010 en 2013 – van James en Bob uit de doeken gedaan wordt. De speelfilm ‘A Street Cat Named Bob’ is gebaseerd op de eerste twee boeken.

We leren James (Luke Treadaway) kennen als een op de Londense straten zwervende muzikant. Aanvankelijk heb je nog niet eens door dat hij dakloos is, pas wanneer het gaat regenen en hij nergens een fatsoenlijke schuilplaats of een warme maaltijd kan krijgen, krijg je door hoe ernstig zijn omstandigheden zijn. Maar net als met een verbouwing moet het met James’ situatie ook eerst erger worden voor het goed kan worden, want na een ziekenhuisopname waarbij hij ternauwernood van de dood gered kan worden, krijgt zijn maatschappelijk werkster het voor elkaar dat hij een woning toegewezen krijgt. Ze heeft er een rotsvast vertrouwen in dat James kan afkicken, als hij maar van de straat af is. James is dolblij met deze kans en al op de dag dat hij zijn intrek neemt in het appartement, in één van Londens slechtere buurten natuurlijk, ontmoet hij de titulaire rode kater.

‘A Street Cat Named Bob’ volgt het gebruikelijke stramien van soortgelijke de-moeizame-weg-naar-succes-films, maar weet de feelgoodfactor en de realistische, donkere kanten van het afkicken goed te mixen. Ondanks het hoge knuffelgehalte dat Bob in de film brengt, is de film daardoor beslist geen familiefilm. Het proces dat James moet doorlopen is zwaar en wordt meedogenloos in beeld gebracht. Dat je de uitkomst weet, doet niets af aan de emotionele impact die die scènes hebben.

Om het verhaal op speelfilmlengte interessant te houden, zijn er twee fictieve, typische feelgood-, elementen aan de film toegevoegd: zo ontmoet James vrij direct na zijn intrek in het appartement een aantrekkelijke buurvrouw, de vegetarische dierenvriendin Betty (Ruta Gedmintas), die hem helpt met het verzorgen van Bob en voor wie hij gedurende film romantische gevoelens ontwikkelt. Er is echter een gegronde reden waarom ze niet bij elkaar kunnen zijn…

Verder heeft hij een vader, met wie hij al jaren geen contact heeft, en die zich voor hem schaamt, maar met wie de banden in deze film natuurlijk weer aangehaald worden. Het levert ontroerende en komisch ongemakkelijke scènes op. Fijn om Anthony Head weer eens in een grote productie te zien schitteren.

Bijzonder zijn ook de af en toe ingevoegde fragmenten waarin we Bobs perspectief zien, al wordt dat visuele trucje iets te vaak ingezet. Het fijnst zijn de scènes die op waarheid gebaseerd zijn en waarin we zien hoe het Bob lukt om zijn baasje zin aan het leven te geven. Sentimenteel? Absoluut, de filmmakers weten precies hoe ze de traanbuizen moeten prikkelen. Maar dat is geen belemmering om van deze film te genieten.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 22 december 2016
DVD-release: 10 mei 2017