Addams Family Values (1993)
Regie: Barry Sonnenfeld | 94 minuten | komedie, fantasie | Acteurs: Anjelica Huston, Raul Julia, Christopher Lloyd, Joan Cusack, Christina Ricci, Carol Kane, Jimmy Workman, Kaitlyn Hooper, Kristen Hooper, Carel Struycken, David Krumholtz, Christopher Hart, Dana Ivey, Peter MacNicol, Christine Baranski, Mercedes McNab, Sam McMurray, Harriet Sansom Harris, Julie Halston, Barry Sonnenfeld, Nathan Lane, John Franklin, Charles Busch, Laura Esterman, Maureen Sue Levin, Darlene Levin, Carol Hankins, Steven M. Martin, Douglas Brian Martin, Ryan Holihan, Lois De Banzie, Vickilyn Reynolds, Cynthia Nixon, Eyde Byrde, David Hyde Pierce, Andreana Weiner, Peter Graves, Rick Scarry, Monet Mazur, Francis Coady, Ian Abercrombie, Chris Ellis, Camille Saviola, Zack Phifer, Tony Shalhoub, Jeffrey Van Hoose, Micah Winkelspecht, Matthew Beebe, Kristy Shirvani, Jamie Gordon, Micah Hata, Joey Wilcots, Jason Fife, Karl David-Djerf, Haley Peel, Cheryl Chase, Matthew Bartilson
Wie van macabere humor houdt, zit goed bij dit vervolg op ‘The Addams Family’, dat de sprankeling van het eerste deel grotendeels weet te bewaren. Wat aan het einde van de vorige film al werd aangekondigd is bewaarheid: er wordt een baby geboren in huize Addams. Uiteraard zijn de trotse ouders Gomez (Raul Julia) en Morticia (Angelica Huston) dolgelukkig, maar kinderen Wednesday (Christina Ricci) en Pugsley (Jimmy Workman) zijn ontzet. Hun grootste nachtmerrie lijkt uit te komen nu ze vrezen dat ze geen aandacht meer zullen krijgen en ze doen er alles aan om baby Pubert (gespeeld door de meisjestweeling (!) Kaitlyn en Kristen Hooper) om zeep te helpen. Het levert een aantal komische scènes op, waarin de baby meermalen in levensgevaar komt, maar telkens op miraculeuze wijze weet te ontsnappen. De toon is dan gezet voor de introductie van het kindermeisje Debbie Jellinsky, een heerlijk vet aangezette rol van Joan Cusack. Debbie is in werkelijk een seriemoordenares en heeft het voorzien op oom Fester (Christopher Lloyd) en diens fortuin. Uiteraard smelt Fester onmiddellijk voor haar, maar het komisch potentieel van acteurs als Lloyd en Cusack wordt hier niet volledig benut.
Het sterkste deel van de film wordt gevormd door het Camp Chippawa, het zomerkamp waar Wednesday en Pugsley door de listige manipulaties van Debbie naartoe gestuurd worden. De meest geslaagde en soms ronduit hilarische delen van de film spelen zich in en rond het kamp af. Ricci, die in de vorige film al schitterde, krijgt hier de kans om te laten zien dat de makers gelijk hadden om haar een grotere rol te geven. En die betaalt zich volledig uit, waarbij ze filmbroertje Workman volledig overschaduwt. Ze krijgt goed tegenspel van de hoogst irritante kampleiding (Peter MacNicol en Christine Baranski) die constant blije gezichten eisen, maar intussen hun frustraties botvieren om de zogenaamde “mislukkelingen”. Ricci weet zowaar één van die mislukkelingen aan de haak te slaan, de nerveuze Joel Glicker (een jonge David Krumholtz).
De regie van Barry Sonnenfeld is energiek en inventief, maar dat is de voormalige cameraman wel toevertrouwd. Zijn oog voor detail en bizarre camerastandpunten komt onder meer te voorschijn in een scène waarin butler Lurch (Carel Struycken) zich in vreemde bochten moet wringen om de dartpijlen van Gomez in het bord te vangen, de capriolen van Thing (Christopher Hart) en in een wervelende en passievolle danspartij tussen Gomez en Morticia. Julia en Huston vormen een sterk paar en hoewel ze bijna tot bijrolspelers worden gereduceerd in het script, weten ze hun momenten samen memorabel te maken.
Het verhaal heeft wederom niet veel om het lijf, al is het een geïnspireerde zet geweest om de kinderen een apart avontuur te laten beleven. Hoewel de grappen meestal geslaagd zijn, worden er een aantal flauwe grollen uitgehaald, die bovendien regelrecht gekopieerd zijn uit deel één.
Tekenaar Charles Addams, op wiens cartoons in “The New Yorker” eerst een tv-serie en later deze films werden gebaseerd, had overigens nooit namen bedacht voor zijn karakters. Pas in de jaren 60 toen ABC de cartoons van éen frame bewerkte tot een televisieserie, werden die door hem bedacht. Acteur John Astin kreeg zelfs de keus tussen “Gomez” en “Repelli” voor zijn mannelijke hoofdrol en koos de eerste. De zender durfde overigens de naam “Pubert” destijds niet aan voor de zoon van het gezin, want het zou teveel lijken op “puberty” (puberteit) en “pubic” (als in schaamhaar) en werd er Pugsley van gemaakt. In de film keert die afgekeurde naam dus terug voor de baby.
Na de veel te vroege dood van Raul Julia en het ouder worden van Workman en Ricci was het gedaan met deze Addams Family. In 1998 kwam ‘Addams Family Reunion’ uit, wat nominaal een vervolg was, maar waarvoor de overige castleden bedankten. Alleen Struycken en Hart keerde terug voor hun ondersteunende rollen. Tim Curry en Daryl Hannah namen de rollen van Gomez en Morticia over, maar ze konden niet imponeren en de film werd alleen op video uitgebracht.
Zeker met die laatste flop vergelijken zijn ‘The Addams Family’ en ‘Addams Family Values’ juweeltjes van films, vol met zwarte, tegendraadse humor en een charmante cast, waar het charisma van afdruipt.
Hans Geurts
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 13 januari 1994
Blu-ray-release: 27 november 2019