Afghan Girls Can Kick (2007)
Regie: Bahareh Hosseini | 49 minuten | documentaire
Een vrouwelijk voetbalteam in post-Taliban Afghanistan: met zo’n bijzonder gegeven kan er weinig mis gaan, dan héb je in feite al een film. Dit is een misvatting die wel vaker binnen de wereld van de documentaire lijkt te heersen. Maar een documentaire is niet slechts een interessant onderwerp, of feiten op een rijtje om de achtergrond van het thema weer te geven.
De meisjes zelf maken de film, ze stelen de show en laten meteen zien waarom deze film absoluut gemaakt moest worden. Het geheel van de meisjes, in de kleedkamer of op het veld; de meisjes afzonderlijk in hun thuissituatie, de trots van de familie en de blijdschap over de geboden kansen: al deze beelden leveren genoeg op om een pakkende film te maken, vooral omdat de meisjes ideale protagonisten vormen. Toch heeft de film zelf wel wat mankementen, wat de kracht van het gegeven jammer genoeg naar beneden haalt. De voortdurend versneden archiefbeelden van Talibanpraktijken zijn niet altijd nodig, net zo min als de lijstjes met zaken die allemaal niet mochten onder het verschrikkelijke regime van de strenggelovige groepering. Beter had regisseuse Hosseini meer mensen aan het woord kunnen laten, zoals ze wel doet – en zeer geslaagd ook – met bijvoorbeeld de sympathieke trainer van het team. Hoe verschrikkelijk ook (of juist daarom), en hoewel absoluut nodig voor mensen om te weten, de puntsgewijze intermezzo’s geven de film een powerpointachtig gevoel mee, alsof je naar een presentatie van een middelbare schoolleerling kijkt. Een hele interessante presentatie weliswaar, maar geen film. Je zou kunnen zeggen dat Hosseini te véel wilde verwerken in deze film, zeker begrijpelijk maar minder pakkend daardoor. Soms is minder gewoon beter.
Ruby Sanders