After 9/11: Rebuilding Lives (2005)

Regie: Jonathan Stack, Stephanya Huntley | 55 minuten | documentaire

Nadat de Twin Towers op 9/11 waren ingestort, werd de plek al snel Ground Zero genoemd. Brandweermannen en -vrouwen, politie en andere vrijwilligers werkten rond de klok om mensen levend onder het puin vandaan te halen. Zo ook de broer en vader van Gary, alledrie brandweerman, maar nu Gary vermist is zoeken zijn vader en broer naar hem. Een half jaar na 11 september 2001 is de zoektocht naar zijn lichaam nog niet voorbij. En zolang ze Gary niet vinden, is het als een lange dag die maar door blijft gaan. Er worden nog steeds lichamen en lichaamsdelen gevonden onder het puin, maar van Gary geen spoor. Elke dag wordt er nog wel iets gevonden – kleine dingen die vertellen dat er mensen zijn geweest – maar de kans dat er een spoor van Gary wordt gevonden, wordt met de dag kleiner. Schrijnend is het beeld van de vele mensen die met harken de laatste beetjes puin aan het doorzoeken zijn op zoek naar sporen.

Ground Zero werd gesloten in mei 2002, van honderden slachtoffers is nooit meer zelfs een spoortje DNA gevonden. Nabestaanden moeten nu leven met een groot gemis in hun leven. Het verhaal van Gary staat dan ook niet op zichzelf. In deze documentaire worden verschillende verhalen verteld. Waaronder dat van Renee, die haar man Dan verloor en achter is gebleven met haar twee jonge kinderen. Plotseling staat ze er alleen voor, terwijl haar dochtertje een hartoperatie moet ondergaan. De emotionele pijn van nabestaanden en slachtoffers wordt met deze documentaire uitgelicht. Zonder een voice-over te gebruiken, maar alleen stemmen van de nabestaanden en slachtoffers is deze documentaire extra geladen.

‘After 9/11: Rebuilding Lives’ geeft een emotioneel kijkje in het leven van verschillende Amerikanen en gaat vooral over hoe zij met hun gevoelens van hoop, verdriet, kwaadheid en gemis omgaan. Dat de menselijke geest sterk is, blijkt uit de verhalen van nabestaanden en slachtoffers over hoe zij hun leven weer proberen op te pakken. Bij de kijker wordt niet geprobeerd om op een geforceerde manier emoties op te roepen, dat gebeurt vanzelf door het kijken naar de documentaire. Het verdriet van de mensen is heel tastbaar, omdat het toch vooral echte mensen zijn. De beelden van 9/11 zijn en blijven afschuwelijk en voor heel veel nabestaanden zal 9/11 nooit voorbij zijn. De makers van ‘After 9/11: Rebuilding Lives’ lijken dat gerespecteerd te hebben door een mooie, ingetogen documentaire te maken. Door die ingetogen sfeer en door het camerawerk op locatie geeft ‘After 9/11’ meer het idee van een film dan een documentaire. Dat het ‘maar’ 55 minuten duurt is absoluut geen bezwaar doordat je helemaal meeleeft met de mensen en je het gevoel krijgt dat je even een deel bent van hun leven en hun verdriet. Verwacht geen grote actie en beelden van de Twin Towers in deze documentaire, maar een meeslepend beeld van de achtergronden van enkele slachtoffers. Een absolute aanrader voor iedereen die interesse heeft in hoe Amerikanen 9/11 hebben beleefd.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 4.5