After Love (2020)

Recensie After Love CinemagazineRegie: Aleem Khan | 89 minuten | drama | Acteurs: Joanna Scanlan, Nathalie Richard, Talid Ariss, Nasser Memarzia, Sudha Bhuchar, Nisha Chadha, Jabeen Butt, Subika Anwar-Khan, Elijah Braik, Adam Karim, Narayan David Hecter, Pierre Delpierre

Krap vijftig kilometer zit er tussen de Britse havenstad Dover en haar Franse evenknie Calais. Hemelsbreed dan, want gevoelsmatig is de afstand veel groter. Zeker in de film ‘After Love’ (2020), het debuut van de Engels-Pakistaanse schrijver en regisseur Aleem Khan. Voor hoofdpersoon Mary Hussain (de fantastische Joanna Scanlan, eindelijk eens in een rol waarin ze al haar talent kan etaleren) vormen die vijftig kilometer over Het Kanaal de brug naar een compleet andere wereld, waar niets is zoals zij altijd dacht dat het was. Waar haar hele bestaan in duigen valt door de ontdekkingen die ze daar doet. Scanlan maakte vooral furore met komische rollen in hilarische series als de politieke satire ‘The Thick of It’, ‘Getting On’ (over de perikelen op een bejaardenafdeling) en ‘Puppy Love’, over het lief en lee binnen een hondenschool. Daarnaast zagen we haar als de heerlijk onorthodoxe Detective Inspector Viv Deering in de misdaadserie ‘No Offence’. Filmrollen heeft ze ook wel gehad, onder meer in ‘Girl with a Pearl Earring’ (2003), ‘Notes on a Scandal’ (2006), ‘The Invisible Woman’ (2013) en ‘Bridget Jones’s Baby’ (2016), maar dat waren zonder uitzondering bijrollen waarin ze niet al haar talent kon etaleren. Nu ze in ‘After Love’ die kans wél krijgt, grijpt de Britse die met beide handen aan. En dat bleef zeker niet onopgemerkt, want Scanlan verdiende voor haar rol een British Academy Film Award en een British Independent Film Award.

Waar Scanlan normaal gesproken personages neerzet die scherp van tong zijn, toont ze als Mary Hussain aan ook een zee aan emoties te kunnen overbrengen zonder al te veel woorden te gebruiken. Mary is getrouwd met de Pakistaan Ahmed (Nasser Memarzia), waarvoor ze zich bekeren tot moslim. Voor hem gooide ze haar hele leven op de schop: geen alcohol meer, gesluierd over straat. Maar dan overlijdt Ahmed plotseling. Na de begrafenis proberen zijn familieleden haar bij hun rouwproces te betrekken (haar eigen familie is nergens te bekennen – zou ze ook die opgeofferd hebben?), maar Mary verwerkt haar verdriet liever alleen. De schok is groot als ze bij het zoeken door zijn spullen een foto vindt van een haar onbekende vrouw, Genevieve (Nathalie Richard) genaamd. In zijn telefoon blijken allerlei berichten van en naar diezelfde vrouw te staan, waaruit duidelijk blijkt dat Ahmed en zij elkaar regelmatig en graag zagen. Mary besluit de ferry naar Calais te nemen en deze Genevieve op te zoeken. De Française denkt dat de gesluierde dame de nieuwe schoonmaakster is, bijzonder pijnlijk voor Mary, maar ze gaat er toch in mee omdat ze dan wel gratuit kan rondsnuffelen in de woning van Genevieve en nog meer geheimen kan ontdekken over haar overleden echtgenoot. Die blijkt er namelijk een compleet dubbelleven op na te hebben gehouden en stukje bij beetje ontrafelt Mary hoe de vork in de steel zit. Dat zij wél weet wie Genevieve is, maar Genevieve geen idee heeft wie zij is, en het feit dat zij als enige weet dat Ahmed is overleden, geeft haar een bepaalde macht en ze deinst er niet voor terug om die macht in te zetten wanneer haar dat zo uitkomt.

Zo zie je maar; denk je iemand van haver tot gort te kennen, blijk je al die tijd voor de gek te zijn gehouden. We hebben als kijker onmiddellijk te doen met Mary. De opofferingen die ze, zowel zichtbaar als onzichtbaar (zodat we het zelf kunnen invullen), heeft gedaan, lijken allemaal voor niks te zijn geweest. Zij en Genevieve lijken op het eerste gezicht elkaars tegenpolen, maar blijken toch meer met elkaar gemeen te hebben dan ze aanvankelijk denken. En Ahmed blijkt niet de enige te zijn met een geheim. Khan schreef zelf het scenario en baseerde zich daarbij deels op zijn eigen ervaringen, die we met name terugzien in Solomon (Talid Ariss), Genevieves tienerzoon die een cruciale rol speelt in het geheel. In handen van mindere acteurs zouden al die verwikkelingen waarschijnlijk aan de oppervlakte blijven, maar de twee hoofdrolspeelsters van ‘After Love’ trekken ons mee de diepte in met geweldig spel. Scanlan is fantastisch als de bedrogen echtgenote, die haar ogenschijnlijk goede huwelijk stukje bij beetje in elkaar ziet storten. Ze is niet alleen verward en boos, maar ook gefascineerd door het geheime leven dat Ahmed erop na hield. Elke stap die ze vanaf nu doet, is er één van onzekerheid en alles wat ze dacht te weten over het leven en de wereld staat op losse schroeven. Haar nieuwsgierigheid maakt de van nature zachtaardige vrouw geniepig en doortrapt. Waar ze in haar komische werk meestal uitbundig is en verbaal scherp uit de hoek komt, zijn het hier vooral de zwijgzame blikken die een verborgen wereld verraden. Scanlan krijgt uitstekend weerwerk van de Française Nathalie Richard, een vrouw die gewend is om met geheime te leven en hier een koekje van eigen deeg krijgt en ook Talid Ariss speelt sterk, als de jonge Solomon die zijn eigen grote geheim met zich meedraagt.

‘After Love’ is een klein pareltje. Niet voor niets was de film met zes prijzen tijdens de uitreiking van de British Independent Film Awards 2021 de grote winnaar. Niet alleen werd Scanlan bekroond als beste actrice in een hoofdrol, ook Ariss kreeg een award voor zijn bijrol. Khan zelf mocht de prijzen in ontvangst nemen voor beste film, beste regie, beste scenario en de Douglas Hickox Award voor beste debuterend regisseur. Prijzen zeggen natuurlijk niet altijd alles, maar in het geval van ‘After Love’ zijn ze een goede indicator. Deze film is een indrukwekkend en genuanceerd debuut van schrijver/regisseur Aleem Khan en een geweldige mogelijkheid voor Joanna Scanlan om een andere kant van zichzelf te laten zien. Eindelijk krijgt zij de ruimte die zij al veel eerder had moeten krijgen, wat een topactrice!

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 25 augustus 2022