Against All Odds (1984)

Regie: Taylor Hackford | 128 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Rachel Ward, Jeff Bridges, James Woods, Alex Karras, Jane Greer, Richard Widmark, Dorian Harewood, Swoosie Kurtz, Saul Rubinek, Pat Corley

De vroege jaren 80 kende geen gebrek aan filmklassiekers. Van ‘The Shining’ en ‘Koyanisqaatsi’ tot ‘Paris, Texas’ en ‘Stop Making Sense’. We hebben van ze genoten en we herinneren er zo’n beetje iedere scène van. De vroege jaren 80 kende ook films die even in waren, maar die al vrij snel na vertoning wegzakten in het geheugen. Dat was zeker het geval voor het romantische misdaaddrama ‘Against All Odds’. Niet lang na de release herinnerde iedereen die de film had gezien nog maar twee dingen: broeierige seksscènes en de mierzoete oorwurm van een titelsong. Maar waar ging ‘Against All Odds’ ook weer over?

Hij ging over Terry Brogan, een gewezen football-held die de laatste dagen van zijn carrière slijt bij de (fictieve) club Los Angeles Outlaws. Wanneer hij daar de zak krijgt, neemt hij een eenvoudig klusje aan van de plaatselijke gangster Jake Wise. Hij moet op een eilandje in Mexico de ex-vriendin van Jake terugvinden. Maar wanneer hij deze Jessie Wyler vindt, raakt Terry op slag verliefd. Waarna de eeuwige filmvraag resteert: hoe slim is het om iets te beginnen met het liefje van een gangster?

Dat deze film in de vergetelheid is geraakt is niet verwonderlijk. ‘Against All Odds’ kent een narratieve sandwichstructuur, waarbij de eerste en laatste akte een soort misdaaddrama zijn, met daar tussenin een amoureus intermezzo. Die structuur zie je zelden en nu weten we weer waarom. Dan is er ook de complexiteit van de plot, want naast het gangsterverhaal speelt een politieke subplot en nog wat andere zijlijntjes waar niemand op zit te wachten.

Het acteren is al helemaal ondermaats. Jeff Bridges, Rachel Ward en James Woods zijn prima acteurs, maar ze bakken er helemaal niets van. De mimiek gaat nog net, maar de intonatie is volkomen vlak, alsof de personages vlak voor ze in slaap sukkelen nog een boodschappenlijst voordragen. Als de voordracht dan een enkele keer dramatisch wordt, is het meteen over the top.

Gelukkig kent de film de warme kleuren van de jaren 80 en het evenwichtig tempo dat we vooral kennen van films uit de jaren 70. Daardoor wordt het nog net geen vervelende zit. Neemt niet weg dat we drie dagen na het bekijken van ‘Against All Odds’ ons alleen nog een paar broeierige seksscènes herinneren, en natuurlijk die ellendige oorwurm van Phil Collins.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 30 mei 1984