Air Force One (1997)

Regie: Wolfgang Petersen | 124 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Harrison Ford, Gary Oldman, Glenn Close, Wendy Crewson, Liesel Matthews, Paul Guilfoyle, Xander Berkeley, William H. Macy, Dean Stockwell, Tom Everett, Jürgen Prochnow, Donna Bullock, Michael Ray Miller, Carl Weintraub, Elester Latham, Elya Baskin, Levan Uchaneishvili, David Vadim, Andrew Divoff, Ilia Volokh, Chris Howell, Spencer Garrett, Bill Smitrovich, Philip Baker Hall, Albert Owens, Willard E. Pugh, Michael Monks, Alan Woolf, Messiri Freeman, Thomas Crawford, Fenton Lawless, Dan Shor, David Gianopoulos, Glenn Morshower, Richard Doyle, Don McManus

De President van de Verenigde Staten die het hoogstpersoonlijk opneemt tegen een stelletje terroristen. Dit idee, moeten de makers gedacht hebben, zal vast een golf van patriottische gevoelens teweeg brengen bij het Amerikaanse filmpubliek. Hiervoor willen zij vast gretig een kaartje kopen. Succes verzekerd, zeker met Harrison Ford in de hoofdrol als de koene held annex President. Jammer alleen dat ze, om dit idee uit te kunnen werken, zo’n slap en ongeloofwaardig verhaal hebben moeten verzinnen.

Het is natuurlijk ook bijna niet mogelijk om de President in een situatie te plaatsen waarin hij eigenhandig met Amerika’s vijanden af mag rekenen, maar scenarioschrijver Andrew Marlowe lijkt niet heel erg zijn best gedaan te hebben om er nog wat van te maken. Van de kijker wordt soms wel erg veel gevraagd om maar niet na te denken of de gebeurtenissen enige logica hebben. Hoe vergezocht is het dat een niet meer zo jonge President het fysiek op kan nemen tegen een groep goedgetrainde en goedbewapende terroristen, zeker als zijn eigen Secret Service het op dat gebied laat afweten? Ford komt gelukkig, met Han Solo en Indiana Jones op zijn conto, wel enigszins geloofwaardig over. Bovendien wordt de kijker ervan bewust gemaakt dat de President in Vietnam de “Medal of Honor” heeft gewonnen, weliswaar dertig jaar eerder, maar blijkbaar verleer je sommige dingen, zoals fietsen en terroristen uitschakelen, nooit. Zoals elke actiefilm heeft de held ook een waardige tegenstander nodig. Deze wordt met sadistisch genoegen geleverd door de formidabele Gary Oldman als Ivan Korshunov. De geboren Brit Oldman draait zijn hand niet om voor een accent en je zou bijna vergeten dat hij geen Rus is. Hij zet zijn rol lekker vet aan met hysterische woede-uitbarstingen, maar is hiermee een prima filmschurk. Het is aan Ford en Oldman te danken dat ‘Air Force One’ nog enigszins verteerbaar blijft. In Washington D.C. intussen komen de belangrijkste adviseurs, ministers en generaals, bij elkaar onder leiding van de vrouwelijke Vice-President Kathryn Bennett. Zij wordt krachtig gespeeld door Glenn Close, die om haar heen de meest uitgekauwde clichés te horen krijgt. Deze bijrolspelers, stuk voor stuk bekende gezichten van tv en film, zijn allemaal karikaturaal neergezet.

Van de vuurspuwende generaal Northwood (Bill Smitrovich) tot de minister van Defensie (Dean Stockwell) zijn het eigenlijk sjablonen van mensen en valt blindelings te voorspellen hoe ze reageren. Regisseur Petersen lijkt in deze scènes ook minder op dreef dan in de scènes die zich afspelen in het binnenste van Air Force One. Zijn camera volgt Ford moeiteloos door de gangen, laadruimtes en compartimenten van het vliegtuig. Hij weet hiermee niet de intense spanning van zijn meesterwerk ‘Das Boot’ weer te geven, maar de actiescènes zijn adequaat gedaan. Helaas wordt hierbij bombastische muziek van Jerry Goldsmith gebruikt, wat al gauw irritatie op gaat wekken. Hoogtepunt op actie-gebied is de zenuwslopende doorstart die het vliegtuig maakt op de luchtmachtbasis Ramstein in Duitsland. Ook de confrontaties tussen Korshunov en de bange passagiers zijn door Oldman’s intensiteit erg spannend.

In het laatste deel van de film wordt de actie en spanning nog wat extra opgevoerd. Ook hier gaat het jammer genoeg ten koste van elke geloofwaardigheid, met een bespottelijke stunt (met voor huidige begrippen matige special effects) bij de laadklap van het vliegtuig. Hoewel de film drie sterkte hoofdrollen heeft en de actie visueel en technisch goed in elkaar steekt, is ‘Air Force One’ door het vergezochte scenario eigenlijk bij voorbaat reddeloos verloren.

Hans Geurts

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 9 oktober 1997