Alice (2009)
Regie: Nick Willing | 180 minuten | fantasie | Acteurs: Caterina Scorsone, Andrew Lee Potts, Matt Frewer, Philip Winchester, Tim Curry, Harry Dean Stanton, Timothy Webber, Zak Santiago, Charlotte Sullivan, Colm Meaney, Kathy Bates, Alan Gray, Eugene Lipinski, Nancy Robertson, Tom Heaton, Eileen Barrett, Alex Diakun, Dave ‘Squatch’ Ward, Geoff Redknap, Alessandro Juliani, Teryl Rothery, Brock Johnson, Janette Bundic, Jocelyne Loewen, Fred Henderson, Nicholas Carella, Bethany Brown, Reese Alexander, Tony Alcantar, Carrie Fleming, Kayla Doerksen, Carmelina Cupo, Lindsay Moore, Daniela Dib, Cara Hrdlitska, Jovanna Huguet, Diana Bang, Jeremy Raymond, Shaw Madson
‘Alice in Wonderland’, het klassieke sprookje van Lewis Carroll, is hot. Natuurlijk krijgt Tim Burtons 3D-animatiefilmversie veel aandacht, maar ook de miniserie die de Amerikaanse tv-zender SyFy in 2009 uitzond, simpelweg ‘Alice’ genaamd, doet het legendarische sprookje herleven. Op zijn geheel eigen manier weliswaar, want bedenker Nick Willing voegde heel wat moderne science-fiction- en fantasy-elementen aan toe. De tweedelige serie is geproduceerd door RHI Entertainment, die eerder al een geheel eigen remake maakte van ‘The Wizard of Oz’, genaamd ‘Tin Man’ (2007). Volgens Willing is ‘Alice’ een moderne interpretatie van de beide boeken die Carroll schreef over het wonderlijke land waarin de jonge Alice in terechtkomt (‘Alice’s Adventures in Wonderland’ en ‘Through the Looking-Glass’) en geeft het een beeld van hoe Wonderland in pakweg 150 jaar is geëvolueerd.
In Willings’ versie is Alice (Caterina Scorsone) een volwassen, donkerharige vrouw die lesgeeft in vechtsporten. Ze is verliefd op de mysterieuze Jack Chase (Philip Winchester), een blonde man met Brits accent. Hij lijkt de ideale schoonzoon, maar als hij haar een ring aanbiedt en zij weigert, blijkt er veel meer aan de hand te zijn. Jack wordt namelijk ontvoerd in een wit busje en Alice volgt een van zijn belagers. Wanneer hij een spiegel induikt, gaat zij erachteraan. Ze belandt in Wonderland, maar niet de kleurige, groene versie uit het boek. Het is het Wonderland uit de toekomst, waarin eindeloze wolkenkrabbers, metalen gevaartes en mannen in donkere pakken de dienst uitmaken. Alice loopt figuren tegen het lijf die op de een of andere manier bekend voorkomen, maar toch ook weer niet. Deze grootsteedse nachtmerrie moet ze zien te overleven aan de zijde van de sympathieke Hatter (Andrew Lee-Potts). Het grote gevaar schuilt hem in de Queen of Hearts (Kathy Bates), die mensen uit de ‘andere wereld’ – die van Alice dus – lokt om de emoties uit hun lichamen te zuigen…
‘Alice’ gebruikt de belangrijkste elementen uit het origineel en geeft er een moderne en vooral erg serieuze draai aan. In de chaos van Carrolls verhaal diende zocht men blijkbaar naar orde. Maar Wonderland is natuurlijk een plek die te bizar voor woorden is en eigenlijk nooit overzichtelijk en helder mag zijn. Buiten het feit dat deze miniserie zichzelf te serieus neemt, blijft het allemaal kil en afstandelijk. Eigenlijk is alleen de door Andrew Lee-Potts aardig neergezette Hatter een sympathiek personage. Zelfs Caterina Scorsone, die we sinds ‘Edge of Darkness’ (2009) in onze harten hebben gesloten, weet maar matig te boeien. Het gevolg is dat het ons eigenlijk weinig uitmaakt of ze wel uit dit vervreemdende en gevaarlijke Wonderland vandaan komt. De beelden komen ook wat steriel over. Niet rijk, zoals je dat vaak in films ziet, maar hard en ondoorgrondelijk. De special effects zijn van een redelijk niveau, maar missen een ziel. Zoals de hele film eigenlijk nooit tot leven komt. Daar kunnen zelfs rasacteurs als Kathy Bates, Harry Dean Stanton, Tim Curry en Colm Meaney weinig aan veranderen.
Zeker wanneer je deze miniserie afzet tegen het werk van Tim Burton, of tegen de klassieke Disney-versie, steekt ‘Alice’ er maar wat bleekjes bij af. Het ontbreekt simpelweg aan verbeeldingskracht, overtuigingskracht en creativiteit. Het acteerwerk is redelijk, zoals de film aardig weet te boeien (op een enkel indutmomentje na). Maar van magie en glans, zoals je bij ‘Alice in Wonderland’ mag verwachten, ontbreekt elk spoor. Nooit worden we meegetrokken in de mystieke wondere wereld, nauwelijks leven we met deze Alice mee. Lewis Carrolls verhaal wordt niet bepaald recht aangedaan. De miniserie ‘Alice’ is een leuk tussendoortje, maar heel veel meer dan dat is het ook niet.
Patricia Smagge