Alice Through the Looking Glass (2016)

Regie: James Bobin | 113 minuten | avontuur, familie, fantasie | Acteurs: Johnny Depp, Mia Wasikowska, Helena Bonham Carter, Anne Hathaway, Sacha Baron Cohen, Rhys Ifans, Matt Lucas, Lindsay Duncan, Leo Bill, Geraldine James, Andrew Scott, Richard Armitage, Ed Speleers | Originele stemmencast: Alan Rickman, Timothy Spall, Paul Whitehouse, Stephen Fry, Barbara Windsor, Michael Sheen, Matt Vogel, Paul Hunter, Wally Wingert, Meera Syal

Je zou Tim Burtons ‘Alice in Wonderland’ (2010) een trendsetter kunnen noemen; het was de eerste live-action remake van een animatiefilm van Walt Disney Pictures, die door de studio zelf werd uitgebracht. Daarna volgden ‘Cinderella’ (2015) en ‘The Jungle Book’ (2016). Films als ‘Snow White and the Huntsman’ (2012) en zijn vervolg uit 2016 en ‘Maleficent’ (2014) sluiten ook bij deze trend aan, maar de ‘Snow White’-films werden gemaakt door een andere studio (Universal Pictures) en Maleficent, de heks uit ‘Sleeping Beauty’, had nooit eerder haar eigen film. ‘Alice in Wonderland’ oogstte nogal wat kritiek, want hoewel de film op visueel vlak imponeerde, schoot men op verhaaltechnisch vlak nogal wat tekort. Het publiek liet zich daar overigens niet door weerhouden, want filmliefhebbers wereldwijd gingen massaal naar de bioscoop om zich in de wondere wereld van Tim Burton te laten onderdompelen. Op papier is Burton natuurlijk ook dé man om de kleurrijke wereld die Lewis Carroll halverwege de negentiende eeuw creëerde, op het witte doek tot leven te brengen. Een film die in totaal meer dan een miljard (!) dollar opbrengt (en daarmee in een zeer select rijtje grootverdieners staat), krijgt volgens de wetten van Hollywood uiteraard een sequel. Burton is opnieuw betrokken bij de film, maar niet meer als regisseur. Die rol is toebedeeld aan James Bobin (de man achter de succesvolle revival van ‘The Muppets’); Burton staat alleen nog als producent op de rol.

Hoewel Lewis Carroll indertijd een vervolg op zijn ‘Alice’s Adventures in Wonderland’ maakte met een vrijwel identieke titel, heeft ‘Alice Through the Looking Glass’ (2016) in elk geval op verhalend vlak weinig met het bronmateriaal te maken. De film opent met een stormachtig avontuur op een woeste zee. Alice Kingsleigh (Mia Wasikowska) is de dappere kapitein van dit schip, The Wonder, dat ze van haar vader heeft geërfd. Na drie jaar de wereld rond te hebben gereisd keert ze terug in Londen, waar Hamish (Leo Bill), de rijke stinkerd die ze in de vorige film keihard afwees, haar een loer probeert te draaien. Hij dreigt haar het schip af te pakken, anders wordt haar moeder (Lindsay Duncan) haar huis uitgezet. Alice voelt zich onder druk gezet, ook al komt het woord ‘onmogelijk’ niet in haar woordenboek voor. Maar dan wordt ze door Absolem (laatste rol van Alan Rickman, die in januari 2016 overleed en aan wie de film werd opgedragen), de rups die ze nog kent van haar vorige avontuur in Underland, die inmiddels in een prachtige blauwe vlinder is veranderd, gelokt naar een spiegel die haar toegang geeft tot de magische wereld van pratende dieren, verdwijnende katten en gestreste witte konijnen. Alice’ hulp is namelijk hard nodig om de Mad Hatter (Johnny Depp) te redden.

Eenmaal aangekomen in Underland ontmoet ze al haar oude vrienden weer; de Cheshire Cat (Stephen Fry), de bloedhond Bayard (Timothy Spall), het konijn McTwisp (Michael Sheen), de March Hare (Paul Whitehouse), Mallymkun de muis (Barbara Windsor), Tweedledee & Tweedledum (Matt Lucas) en Mirana, de White Queen (Anne Hathaway). Ze maken zich zorgen om de Mad Hatter, die aan een zware depressie ten onder dreigt te gaan. Hij heeft sterk het gevoel dat zijn familie nog in leven is, maar niemand gelooft hem. Het is aan Alice om terug te gaan in de tijd en uit te vinden wat er precies gebeurt is met de familie Hightopp. Daarvoor moet ze naar het kasteel van Time (heerlijke rol van Sacha Baron Cohen), om zijn ‘Chronosphere’ (die verrassend veel weg heeft van de Golden Snitch uit de ‘Harry Potter’- films!) te lenen en terug in de tijd te reizen. Maar Time bewaakt zijn fort zorgvuldig en met het heden, het verleden en de toekomst mag niet gespot worden. Bovendien heeft ook de lichtgeraakte Red Queen (Helena Bonham-Carter) haar zinnen gezet op het kostbare kleinood…

Net als zijn voorganger is ‘Alice Through the Looking Glass’ in visueel opzicht een lust voor het oog. Het Underland van Bobin is frisser en kleurrijker dan dat van Burton, zoals de film in zijn geheel dat grimmige randje van Burton mist, maar de sets zijn om door een ringetje te halen. Hoogtepunt is het hoofdkwartier van Time, een geweldig nieuw personage dat door Sacha Baron Cohen met veel sjeu en een merkwaardig Oostenrijks accent wordt neergezet. Niet alleen woont en werkt hij in een enorme klok, hij is er zelf ook een. Nauwgezet houdt hij in de gaten wiens tijd voorbij is, daarbij geholpen door mechanische, robotachtige secondanten (‘seconds’!). Time is een excentriek, fascinerend personage, die de aandacht trekt en de show steelt. Bovendien zijn er veel leuke (woord)grappen te verzinnen rond het thema tijd. Waar Time in eerste instantie als slechterik wordt neergezet, blijkt dat uiteindelijk wel mee te vallen, en dat geldt ook voor andere personages. De grootste sprong voorwaarts die hier, ten opzichte van de eerste film, wordt gemaakt is dat (een aantal van) de personage meerdere lagen hebben (gekregen). Niemand is honderd procent goed of honderd procent slecht. Mia Wasikowska’s Alice blijft vrij vlak, maar bijvoorbeeld over de beide koninginnen en over de Mad Hatter leren we hoe ze geworden zijn zoals ze zijn.

Het heen en weer reizen in de tijd is vermakelijk, maar geeft de film ook een zekere onrust. Die wordt nog versterkt door de overvolle plot; wat ‘Alice in Wonderland’ tekort kwam aan verhaallijnen en thema’s, krijgen we hier in veelvoud terug. Het begint eigenlijk al met de overbodige scène op het schip, waaruit moet blijken dat Alice haar mannetje staat en een vrouw van de wereld is (feminisme als thema). En zo worden meer kernonderwerpen aangestipt. En ook al kan ‘familie’ in zijn algemeenheid worden genoemd als centrale thema (de rivaliteit tussen de koninginnen, de zoektocht van de Mad Hatter naar zijn familie, de band tussen Alice en haar moeder), alles bij elkaar is het wat veel. Maar als we dan moeten kiezen tussen te veel verhaallijnen of te weinig, dan hebben we in een film als deze toch liever te veel. Want waar je bij ‘Alice in Wonderland’ af en toe het spoor bijster was, word je hier in elk geval beziggehouden en vermaakt. Al moet ook deze ‘Alice’-film het hoofdzakelijk van de visuals hebben.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 26 mei 2017
DVD- en blu-ray-release: 19 oktober 2016

Extra’s op de ‘Alice Through the Looking Glass’ blu-ray:

-Behind the Looking Glasss, een circa 9 minuten durende featurette waarin wordt teruggeblikt op de eerste dagen van de productie, maar ook naar de inspiratie voor deze film: het boek van Lewis Caroll. Eveneens een blik op de karakters uit The Looking Glass en Tim Burtons inbreng.
-A Stitch in Time: Costuming Wonderland: een circa 5 minuten durende featurette waarin ingezoomd wordt op de details van de kostuums. Prachtig om te zien met hoeveel zorg de kleding is ontworpen (en wat zonde dat daar in de film nauwelijks iets van terug te zien is, of je moet héél snel kijken).
-Characters of Underland: een circa 4,5 minuut durend stukje over de verschillende personages in Alice Through the Looking Glass
-Time on…: grappig kort stukje met Sacha Baron Cohen, waarin hij ondermeer vertelt hoe hij Lewis Carrol van kritiek voorzag toen hij Alice in Wonderland schreef…
-Alice Goes Through the Looking Glass: a scene peeler (circa 2,5 minuut)
-Alice Goes Through Time’s Castle: a scene peeler (cira 1,5 minuut)
Twee featurettes waarin de blue screenversie naast de CG versie wordt getoond, of zoals James Bobin zegt: in een week gefilmd, daarna nog anderhalf jaar bewerkt (vooral de scène met de Time Castle kon beslist niet als set gebouwd worden, wat de keuze voor CGI begrijpelijk maakt)
-Music video van Pink: Just Like Fire
-Behind the music video (circa 3 minuten, waarin Pink vertelt hoe gaaf het was om voor Through the Looking Glass verschillende typetjes te mogen spelen.
-Deleted scenes with audio commentaar: Alice’s bedroom and rabbit hole; Alice tackles Hamish; The comforts Racie in the sitting room; Racie in the castle; Time can’t follow Alice