All My Life (2020)

Regie: Marc Meyers | 131 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Jessica Rothe, Harry Shum Jr., Marielle Scott, Chrissie Fit, Jay Pharoah, Kyle Allen, Jon Rudnitsky, Ever Carradine, Keala Settle, Molly Hagan, Josh Brener, Anjali Bhimani, Dan Butler, Mario Cantone

Waarom werkt de ene romantische film beter dan de andere? Het geheim zit hem waarschijnlijk in de chemie die de hoofdrolspelers onderling hebben. De gemiddelde romantische film hangt van clichés aan elkaar en volgt grotendeels een vertrouwd pad: jongen loopt meisje tegen het lijf en wordt verliefd, de liefde wordt niet direct beantwoord (of niet meteen vol overtuiging), maar jongen weet obstakels te overwinnen en aan het einde van het rit vliegen de twee elkaar om de armen en leven ze nog lang en gelukkig. Of een variant hierop. Die platgetreden paden smeken om een originele insteek, om zo toch een beetje origineel uit de hoek te komen. Waarom spatten de romances in bijvoorbeeld ‘Brief Encounter’ (1945), ‘Love Story’ (1970), ‘Pretty Woman’ (1990) en ‘The Notebook’ (2003) van het scherm en werken andere films met vergelijkbare verhaallijnen totaal niet? Doordat de hoofdpersonen zich als magneten tot elkaar aangetrokken voelen! Soms ontstaat ook buiten beeld een romance; denk maar aan het fameuze liefdeskoppel Bogart & Bacall, waar de aantrekkingskracht in alle films die ze samen maakten niet te missen is. Een krachtige chemie tussen de hoofdrolspelers, die je min of meer dwingt om je in het liefdesverhaal te laten meeslepen, kan een doorsnee film boven de middelmaat uit laten stijgen.

De chemie tussen de hoofdrolspelers is ook in ‘All My Life’ (2020) van regisseur Marc Meyers het meest overtuigende aspect. Dit waargebeurde verhaal zit boordevol clichés, maar weet ons toch te raken dankzij het liefdeskoppel dat Jessica Rothe (‘Happy Death Day’, 2017) en Harry Shum Jr. (‘Glee’, ‘Crazy Rich Asians’, 2018) hier portretteren. ‘Gemiddeld leeft een mens 27.375 dagen. Als we geluk hebben’, deelt de door Rothe gespeelde Jenn ons in de inleidende voice-over mee, voordat ze benadrukt dat we de dagen die we hebben vooral de moeite waard moeten maken omdat je niet weet hoeveel tijd je gegeven is. Het is direct duidelijk dat we hier met een specifiek subgenre binnen de romantische dramafilms te maken hebben, namelijk die waarin een van beide geliefden het einde van de film waarschijnlijk niet haalt. En inderdaad; nadat we in het eerste half uur hebben gezien hoe Jenn en Sol (Shum Jr.) elkaar ontmoet hebben, direct voor elkaar vielen, besloten te gaan samenwonen en zich met elkaar verloofd hebben, krijgt Sol te horen dat hij leverkanker heeft in een vergevorderd stadium. Zo’n heftige boodschap krijgen op het hoogtepunt van de romance, dat slaat in als een bom. Het tweetal had een romantische bruiloft in de zomer gepland, maar dat kan nu niet doorgaan. Niet alleen omdat Sol er tegen die tijd misschien niet meer is, maar ook omdat al het geld dat ze voor hun droomhuwelijk opgespaard hadden nu opgaat aan ziekenhuisbehandelingen en medicijnen. Hun vrienden hebben zo met het stel te doen dat ze besluiten een crowdfundingactie op poten te zetten, met als doel voldoende geld te verzamelen om die bruiloft alsnog – en snel! – te kunnen laten doorgaan en de liefde tussen Jenn en Sol toch nog te kunnen bezegelen, voordat het te laat is.

‘All My Life’ is hoopvol van toon; de echte Solomon Chau was niet het type dat bij de pakken neer ging zitten en van elke dag iets moois probeerde te maken. Dat ademt de film ook uit. Veel romantische films zijn suikerzoet en klef, en je zou verwachten dat ‘All My Life’ van hetzelfde laken een pak is. Maar dankzij de relativerende humor die Rosenberg in het scenario verwerkt heeft is de toon verfrissend nuchter. Humor die sceptici van dit genre wellicht aangenaam zal verrassen. Daarnaast is er voldoende balans tussen de zwaardere scènes in het ziekenhuis en de lichtere, zoals de voorbereidingen op de bruiloft. Het is jammer dat de film zo bol staat van de quasifilosofische wijsheden als ‘Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel gedaan hebt, dan van de dingen die je niet gedaan hebt’ en dat het verhaal gedurende het eerste uur (ondanks die onheilstijding na dertig minuten) zo onverstoorbaar voortkabbelt dat je jezelf soms even in de arm moet knijpen om erbij te blijven. Dan is het maar goed dat Jessica Rothe en Harry Shum zo’n leuk koppel vormen. Dit zijn mensen die je het beste van de wereld gunt. Voor hen blijf je kijken. Dat maakt het ook zo lastig te rijmen dat de urgentie die ‘All My Life’ zo wanhopig probeert uit te dragen (‘mensen, maak vooral wat van je leven, want voor je het weet is het voorbij!’) maar zeer mondjesmaat blijkt uit hetgeen we in beeld krijgen voorgeschoteld. Die ene schreeuw van frustratie lijkt puur voor de vorm in de film verwerkt te zijn, maar trekt ons niet mee in de misère waar dit stel doorheen gaat. We vóelen het niet.

‘All My Life’ blijft daardoor hangen in een voortkabbelend melodrama met twee goede leads en fijne relativerende humor, die jammer genoeg de urgentie en emotie mist. Natuurlijk, er zijn echt wel momenten die sommige kijkers naar de zakdoeken doen grijpen. Maar dat komt vooral op het conto van Rothe en Shum die hun rollen overtuigend spelen. Maar een waargebeurde liefdestragedie als die van Jenn en Sol zou ons bij de strot moeten grijpen en niet meer los moeten laten, maar in werkelijkheid kunnen we beter oppassen dat we – zeker in het eerste uur – niet in slaap worden gewiegd!

Patricia Smagge

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 26 november 2020
DVD- en blu-ray-release: 14 april 2021