Allelujah (2022)

Regie: Richard Eyre | 99 minuten | drama, komedie | Acteurs: Judi Dench, Jennifer Saunders, Bally Gill, David Bradley, Derek Jacobi, Julia McKenzie, Russell Tovey, Jesse Akele, Eileen Davies, Lorraine Ashbourne, Gerard Horan, Vincent Franklin, Paul Butterworth, Jeffery Kissoon

The Bethlehem ‘de Beth’ is een klein ziekenhuis in Yorkshire dat met sluiting wordt bedreigd. Op de geriatrische afdeling verblijven hoogbejaarde patiënten in een schemerzone tussen herstel, leven en dood waaronder voormalig leraar Ambrose (Derek Jacobi bekend van ‘Gladiator’ en ‘Last Tango in Halifax’) en de stille maar scherpzinnige Mary (Judi Dench geroemd om ‘Belfast’, ‘Philomena’, Chocolat’ en vele James Bond films).

Een lokale televisieploeg arriveert om het personeel en de patiënten te interviewen en zo geld in te zamelen om de sluiting tegen te gaan. Consultant Colin Colman (Russell Tovey, ‘The Good Liar’ en ‘Grabbers’) komt de Beth inspecteren om het bewijs voor sluiting te staven, maar wordt geconfronteerd met zijn verleden en met een nieuwe kijk op zorg wanneer zijn vader Joe (David Bradley, ‘Harry Potter’ en ‘After Life’) wordt opgenomen.

Hoofdzuster Gilpin (Jennifer Saunders, bekend van ‘Absolutely Fabulous’ en ‘French & Saunders’) staat op het punt om een onderscheiding te krijgen voor haar jarenlange staat van dienst. Ze runt de afdeling met verve en de patiënten hebben – buiten hun aftakelende gezondheid – geen klachten over de hartverwarmende en adequate zorg ondanks de no-nonsense houding van de zuster. Samen met de jonge Indiase zaalarts Dr. Valentine hoort ze het lief en leed van haar ouderen aan en handelt pragmatisch met de beste intenties. Hoewel, bij de interpretatie daarvan gaat ze te ver.

Het beste aspect aan tragikomedie ‘Allelujah!’ is het gebrek aan neerbuigendheid; het zorgpersoneel behandelt alle patiënten met warmte en respect. Precaire en ongemakkelijke zaken die horen bij ouder worden, zijn niet bestraft noch verbloemd en de tekortkomingen en bezuinigingen in de Britse gezondheidszorg worden zonder pardon naar de oppervlakte gebracht. De epiloog laat zien hoe Valentine werkt op de IC aan het begin van de COVID-19 pandemie, waar hij Ambrose opnieuw ontmoet. De uitgeputte arts verlaat het ziekenhuis, zoekt oogcontact met de camera en houdt een gepassioneerd pleidooi ter verdediging van de gezondheidszorg.

Maar deze film blijft ver achter op de verwachting bij grote namen. Waar dat aan ligt? Aan de regie schort het niet, want die is van theaterman Richard Eyre (zelf 80 jaar), die eerder samenwerkte met Judi Dench in ‘Iris’, een film over ouder worden. Er is geen gebrek aan personages, maar allen blijven onderontwikkeld. Als het scenario zich had gericht op de relatie tussen Dr. Valentine en zijn patiënten, had dit kunnen bijdragen aan diepte van de verhaallijnen. Maar in een poging om van alles een klein beetje te doen, doet deze film uiteindelijk heel weinig. De op zich verrassende plottwist wordt te laat ingezet en er aan de haren bij getrokken in het laatste segment van de film. Ondanks de aanwezigheid van grootheden als Jacobi en Dench – de grande dame volledig onderbenut – is ‘Allelujah!’ niet de lof waard die de titel hoopt op te roepen. De film is bewerkt door Heidi Thomas van het originele toneelstuk ‘Allelujah!’ en werd in 2018 geschreven door – de in Yorkshire geboren – Alan Bennett (tevens uitvoerend producent). Aangezien dit een adaptatie van een goed toneelstuk is, komt het verhaal waarschijnlijk mooier tot wasdom op het podium van een intiem theater.

Lisette van der Meij

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 8 juni 2023