Alone in the Dark (2005)

Regie: Uwe Boll | 96 minuten | actie, horror | Acteurs: Christian Slater, Tara Reid, Stephen Dorff, Frank C. Turner, Mathew Walker, Will Sanderson, Mark Acheson, Darren Shahlavi, Karin Konoval, Craig Bruhnanski, Kwesi Ameyaw, Dustyn Arthurs, Catherine Lough Haggquist, Ed Anders, Brad Turner, Michael P. Northey, Malcolm Scott, Ryan Drescher, Sean Campbell, Sarah Deakins, Daniel Cudmore, Françoise Yip, Ho Sung Pak, Mike Dopud, Brendan Fletcher, Donna Lysell, Ona Grauer, John Fallon, Rebekah Postey, Robert Bruce, Dean Redman, Antonio Maiurano, John Ulmer

Hoewel zijn eerste gamesverfilming ‘House of the Dead’ door de complete internationale pers en deze site genadeloos de grond is ingeboord, weet de fanatieke Uwe Boll maar niet van ophouden. De Duitse regisseur heeft de ene na de andere gamelicentie aangekocht en is alweer bezig om zo’n vier nieuwe producties rond bekende videospelletjes in te blikken.

Zo kun je binnenkort een ‘BloodRayne’ en ‘Dungeon Siege’ film verwachten. De leek zegt dat waarschijnlijk niet veel, maar als je ‘into’ games bent, dan weet je waar ondergetekende het over heeft. Maar voordat het zover is krijg je eerst nog ‘Alone in the Dark’ voor je kiezen. Toevallig ook een film waar de Amerikaanse pers niet over te spreken is.

Het verhaal achter ‘Alone in the Dark’ gaat over de bikkel Edward Carnsby (Slater). De man heeft een traumatisch verleden achter de rug, waar hij zelf maar flarden van weet. Carnsby werkt voor een schimmige overheidsorganisatie die onderzoek doet naar paranormale en occulte zaken. Het leven van de man en zijn vriendin Aline Cedrac (Reid) verandert in een ware hel als plotseling moordlustige demonen ontsnappen uit een oude kunstschat. Met de hulp van marinier Burke (Dorff) en zijn team moet Carnsby alles op alles zetten om de monsters te stoppen.

De film is gebaseerd op het gelijknamige Franse computerspel. Maar mocht je niet bekend zijn met de game, dan zou je ook probleemloos de film moeten kunnen volgen. Dat ‘moeten kunnen’ uit de vorige zin staat er echter niet voor niets, want door de chaotische regie en de warrige montage verzandt de film al snel in een onbegrijpelijk schouwspel. Vooral het eerste half uur is een onsamenhangende verzameling van scènes.

Boll mag dan wel ambitieus zijn, maar een verhalenverteller is hij nog steeds niet. Net als in ‘House of the Dead’ dwalen zijn personages doelloos rond en is een helder plotlijntje ver te zoeken. Je komt nooit te weten wat er nu eigenlijk omgaat in de hoofden van de karakters. Ja, je weet dat ze op de meest troosteloze momenten de romantiek opzoeken en dat ze een gloeiende hekel hebben aan gevaarlijke demonen, maar dat is het dan ook. Motieven en emoties ontbreken bij alle karakters in ‘Alone in the Dark’. Terwijl complete pelotons mariniers en onschuldige burgers worden afgeslacht, vertrekt niemand een spier.

En hoewel Christian Slater nog iets van zijn rol probeert te maken, kan hij niet voorkomen dat zijn flinterdunne personage totaal niet uit de verf komt. Het script werkt gewoon niet mee. Tara Reid en Stephen Dorff doen niet eens een poging om iets te maken van hun rollen. Met name Reid sjokt totaal verloren rond. Een beetje mooi wezen is alles wat ze doet. Dorff kijkt boos en uit stoere taal en that’s it. De overige castleden zijn veredelde figuranten die al dan niet met een wapen rondbanjeren.

Naast de pijnlijk lege personages heeft de film ook te kampen met een beroerde cameravoering die de actie zeer chaotisch in beeld brengt. Het ding zwiept als een bezetene en geeft nooit een goed overzicht van het spektakel. Nou ja, spektakel is wel een erg zwaar woord. Hoewel er veel kogels worden afgevoerd blijft echt vuurwerk uit. De film is veel te tam. De special effects zien er gekunsteld uit en weten nooit te overtuigen. Boll heeft het merendeel van de stunts uit zijn pc getoverd en dan ook nog op een lage resolutie.

Maar wat heeft de film dan eigenlijk te bieden als er geen verhaal, goed acteerwerk en overtuigende stunts in zitten? Bitter weinig. Alhoewel, soms is ‘Alone in the Dark’ onbedoeld komisch. Vooral de geforceerde romance tussen Reid en Slater is ongekend slecht. Omdat er dus geen plot in de film zit, probeert Boll door een sfeervol muziekje wat romantiek in z’n product te loodsen. En dat werkt dus niet. Het is gewoon erg vervreemdend om vanuit het niets het nummer ‘7 seconds’ van Neneh Cherry en Yousou N’Dour te horen en dan ineens een gekunstelde (en preutse) seksscène te zien.

Ook de schijnbaar emotieloze soldaten zijn te idioot voor woorden. Terwijl hun strijdmakkers dood op de grond liggen, vertrekken ze geen spier. Als een personage dat een paar secondes langer in beeld is geweest dood gaat, zwellen de zielige violen aan en is er wel ineens ruimte voor tranen. Ook grappig zijn de erg goedkope horrorscènes. Een dode vrouw met een computergegenereerde hoofdwond is totaal niet eng. Toch zoemt de camera er een halve minuut op in.

Naast hilarisch slechte scènes kent de film ook een wagonlading aan continuïteitsfouten, zoals verdwijnende wonden. Wat deze film toch nog enigzins de moeite waard maakt, de DVD althans, zijn de cast & crew interviews. Blijkbaar hebben Boll, Reid, Dorff en Slater het over een heel andere film gezien citaten als: “Met deze film kan Reid zichzelf bewijzen als serieuze actrice.” en “Dorff speelt een soortgelijke rol als in ‘Blade’.”

Mocht je bij jouw favoriete filmboer deze film zien staan, denk dan goed na voordat je tot aanschaf overgaat. Toegegeven het luxe tinnen doosje en de complete videogame ‘Alone in the Dark: The New Nightmare’ zien er aanlokkelijk uit, maar die extraatjes kunnen niet verhullen dat de hoofdattractie een doodsaaie, bloedeloze horrorfilm is. Deze productie is nu ook weer niet zo slecht als de (Amerikaanse) media je willen doen geloven, maar dat het hier niet om een kwaliteitsfilm gaat moge duidelijk zijn.

Hoe luidt het spreekwoord ook al weer? “Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding.”

Frank v.d. Ven