Alpha and Omega (2010)
Regie: Anthony Bell, Ben Gluck | 88 minuten | animatie, komedie, avontuur, familie | Originele stemmencast: Hayden Panettiere, Christina Ricci, Justin Long, Danny Glover, Dennis Hopper, Christine Lakin, Vicki Lewis, Chris Carmack, Kevin Sussman, Bitsie Tulloch, Brian Donovan, Mela Lee, Eric Price | Nederlandse stemmencast: Jim Bakkum, Bettina Holwerda, Bart Meijer
Misschien raken we wel té verwend door de animatiefilms van tegenwoordig. Ze zijn knap vormgegeven, vertellen niet zelden ontroerende verhalen, en zijn vaak ook nog uiterst humoristisch. Wellicht dat die relatief hoge standaard ertoe leidt dat filmcritici zich bij het beoordelen van tekenfilms maar al te vaak opwerpen als overdadig strenge keurmeesters, azijnpissers die gespeend lijken te zijn van het vermogen om zich in te leven in de wensen en behoeften van de eigenlijke doelgroep waar de gemiddelde animatiefilm op gericht is. Zeker films die niet afkomstig zijn uit de met klatergoud overladen stallen van Disney/Pixar of Dreamworks zijn meestal het mikpunt van kritiek. Dit geldt ook voor ‘Alpha and Omega’, een animatiefilm van Lionsgate die het wel en wee van twee wolvenroedels volgt. De nadruk ligt op de relatie tussen de wolven Kate en Humphrey, die als respectievelijk alfa en omega eigenlijk geen romance mogen hebben, maar gaandeweg de film toch amoureuze gevoelens voor elkander ontwikkelen.
Natuurlijk vertoont ‘Alpha and Omega’ de nodige cinematografische gebreken. Het wat zoetsappige verhaal is redelijk voorspelbaar, niet gevrijwaard van clichés en niet echt het toonbeeld van hoogdravende originaliteit. Maar geldt dat niet ook voor bewierookte klassiekers als pak hem beet ‘Shrek’ (gebaseerd op een boek) of in mindere mate ‘Ice Age’? Ook lang niet alle grappen in ‘Alpha and Omega’ zijn even geslaagd, maar dat neemt niet weg dat er genoeg leuke en actierijke actiescènes langskomen om de vaart er bijna anderhalf uur lang goed in te houden. De sidekicks, een golfende, Frans-Canadese gans en een eend die fungeert als caddy, zijn aardig gevonden en in de meeste gevallen effectief. De kwaliteit van het tekenwerk is – zeker gezien het relatief bescheiden budget waarmee ‘Alpha and Omega’ is vervaardigd – gewoon goed. De landschappen zijn, vooral in de driedimensionale versie, mooi en realistisch vormgegeven. Het enige nadeel is dat het beeld bij sommige actiescènes een beetje wazig wordt. De individuele wolven hebben stuk voor stuk een heel herkenbaar, op hun karakter en aard aansluitend uiterlijk. De nadruk die ‘Alpha and Omega’ legt op het belang van sterke familiebanden is prijzenswaardig en wordt nergens drammerig of té klef.
De conclusie na het bekijken van ‘Alpha and Omega’ luidt dat het positieve overheerst. Een animatieklassieker in spé, die tot in de lengte der jaren nieuwsgierige kijkbuiskinderen aan het scherm genageld zal houden, is de prent niet. Desondanks staat ‘Alpha and Omega’ garant voor een kleine anderhalf uur laagdrempelig vermaak. Zeker voor kinderen in de leeftijdscategorie 6-12 jaar heeft het geanimeerde wolvenepos best het nodige te bieden. Het is in dit geval dan ook een goed idee om niet blind te vertrouwen op het afkeurende oordeel van eminente critici, maar een kijkje te gaan nemen en zelf te beoordelen hoe goed of slecht ‘Alpha and Omega’ in werkelijkheid is. Je kunt je namelijk niet aan de indruk onttrekken dat deze film met een zak extra geld en steun van de propaganda- en marketingmachine van Disney door veel recensenten in een beduidend positiever daglicht zou zijn geplaatst.
Frank Heinen
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 9 februari 2011