Altiplano (2009)

Regie: Peter Brosens, Jessica Hope Woodworth | 109 minuten | drama | Acteurs: Magaly Solier, Jasmin Tabatabai, Olivier Gourmet, Edgar Condori, Behi Djanati Atai, Sonia Loaiza, Norma Martínez, Edgar Quispe

‘Altiplano’ speelt in de magistrale schoonheid van de hoogvlakte van de Andes in Peru en is in zijn beeldvoering een film die als een moderne opera tot je komt. De gehele enscenering is in cinematografisch opzicht indrukwekkend met op diverse momenten theatrale en dramatisch aangezette effecten. Na hun eerder bekroonde debuutfilm ‘Khadak’ (2006) die zich afspeelde in Mongolië, is dit de tweede film van de regisseurs Peter Brosens en Jessica Woodworth.

In de film komen de levens van twee vrouwen uit totaal verschillende werelden samen. Saturnina (Magaly Solier) is een jonge vrouw in het Peruviaanse dorpje Turubamba. Daar voltrekt zich een milieuramp. Uit nabijgelegen goudmijnen lekt zwaar giftig kwik naar het dorp. Het water is zwaar verontreinigd en de bewoners hebben veel gezondheidsklachten en last van hun ogen. Een jonge man uit het dorp (Ignacio) wil met Saturnina trouwen en gaat heilig water uit de bergen halen, maar hij overlijdt door water dat door de mijnbouw is verontreinigd. Aan de andere kant van de wereld werkt Grace (Jasmin Tabatabai) als oorlogsfotografe in Irak. Grace wordt gedwongen een foto te maken van de executie van haar gids. Hierna reist Grace vanuit Irak gedesillusioneerd terug naar België, zij zweert haar vak af. Haar echtgenoot Max (Olivier Gourmet) is oogchirurg en werkt in het kliniekje in Turubamba waar Saturnina woont. Max en Grace ‘spreken’ met elkaar door het uitwisselen van videodagboeken.

De film volgt het verhaal van het lot van Saturnina, Max en Grace die ondanks hun verschillen ook een grote zielsverwantheid blijken te delen. Wanneer Grace de ontroostbare Saturnina in Peru ontmoet, komt de strijd tegen de mijn en de vervuiling centraal te staan. ‘Altiplano’ is tevens een aanklacht tegen de corruptie die zich rond de mijnbouw afspeelt en levert kritiek op de invloed van het ‘grote geld’ op de overheden die vergunningen toekennen. De dramatische ontwikkelingen volgen elkaar snel op…

De filmmakers hebben zich laten inspireren door een waar gebeurde milieucatastrofe met kwikvervuiling in Peru. De beeldtaal is superieur. De inhoud van het verhaal is in mindere mate ontwikkeld en ondergeschikt geworden aan de beelden. Religieuze gebruiken en culturele rituelen van de lokale bevolking zijn kleurrijk ingepast in de gebeurtenissen. Het verhaal ontvouwt zich in vertraagd tempo, de kijker dient een behoorlijke inspanning te leveren. ‘Altiplano’ is geen lichte kost of makkelijk hapklaar brokje, maar compromisloze cinema van niveau.

De indrukwekkende wijze waarop het is verfilmd – en de vervlechting met de overvloedig aanwezige mystiek en symboliek – maken de film vooral geschikt voor liefhebbers van een sterke beeldtaal. De enscenering is subliem, het licht fraai gevangen, de cameravoering magistraal. De dramatiek is op enkele momenten wat zwaar aangezet, het gebruik van bij de beelden toepasselijke operamuziek heeft een versterkend ondersteunend effect. Kleur en beeld zijn alles bepalend. Arthouse pur sang voor de liefhebber.

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 december 2009