Amazing Journey: The Story of The Who (2007)

Regie: Paul Crowder, Murray Lerner, Parris Patton | 120 minuten | muziek, documentaire | Met: Roger Daltrey, Pete Townshend, John Entwistle, Keith Moon, Richard Barnes, Jeffrey Baxter, John Bundrick, Dougal Butler, Bill Curbishley, Heather Daltrey, The Edge, Christopher Entwistle, Lesley Fox, Noel Gallagher, Alan Garrison, Harvey Goldsmith, Diane Hatz, Glyn Johns, Queenie Johns, Kenney Jones, Steve Jones, Rob Ladd, Greg Lake, Mike McInnerney, Kathleen Moon, Pino Palladino, Bob Pridden, Alan Rogan, Billy Sheehan, Sean Smith, Christopher Stamp, Zak Starkey, Sting, David Swartz, Frank Simes, Shel Talmy, Alan Tomkins, Simon Townshend, Eddie Vedder, Rick Wakeman, Alison Wise, Paul Crowder

Films over de opkomst, het succes en de teloorgang, en soms zelfs weer de comeback, van bands zijn er bijna net zo veel als er dagelijks nieuwe popgroepen opgericht of ontbonden worden. Deze films kun je overigens ook weer onderverdelen in soorten: complete levensverhalen, al dan niet nagespeeld door acteurs (‘The Doors’, ‘Control’) of in documentairestijl, zoals bijvoorbeeld ‘Metallica: Some Kind of Monster’. Slechts zelden is een muziekfilm echter zo compleet, mooi gefilmd en zo inspirerend als ‘Amazing Journey: The Story of the Who’. Toegegeven, de vier Britten zijn dan ook een dankbaar onderwerp voor een rockumentary en het is dan ook niet de eerste keer dat The Who de hoofdrol speelt in een film over henzelf. Naast The Beatles en The Rolling Stones mogen zij immers gerekend worden tot een van de invloedrijkste Engelse bands in de jaren zestig. Het nauwelijks ongeëvenaarde drumwerk van Keith Moon, de kenmerkende baslicks van de rustige John Entwistle, het karakteristieke gemolenwiek van Pete Townshend en zijn revolutionaire kapotslaan van muziekinstrumenten en de bijzondere stem van Roger Daltrey, het heeft allemaal geleid tot een terechte opname in de geschiedenisboeken als ‘one of the greatest rockbands in the world’.

‘Amazing Journey: The Story of The Who’ is voor fans van de Britse band, maar ook voor mensen die slechts enkele nummers kennen, een helder portret. Niets wordt overgeslagen: de jeugd van de bandleden, de start van de band als The Detours, de eigenzinnigheid en eenzaamheid van Pete Townshend, zijn inspiratie door de Indiaanse goeroe Meher Baba en hoe Roger Daltrey zich tot ‘Tommy’ geen volwaardig bandlid voelde. Ook de drugs- en alcoholverslavingen worden niet doodgezwegen. Rijk aan prachtige archiefbeelden, gevuld met geweldige muziek en een overvloed aan recente interviews met Pete en Roger, de laatste twee overgebleven bandleden, is ‘Amazing Journey’ naast een must see voor iedereen die ook maar een beetje geïnteresseerd is in muziek, absoluut ook een must have voor de fans.

Muzikanten als Sting, The Edge van U2 en Noel Gallagher van Oasis geven hun mening over de invloeden van de band op hedendaagse muziek en schuwen hierin niet eerlijk te zijn. Wat eveneens opvalt is dat Pete en Roger oprecht zijn voor de camera. Het feit dat de twee regelmatig in de clinch lagen in het verleden en dat Pete vond dat Roger eigenlijk maar de minst getalenteerde van het viertal was, inclusief hemzelf, wordt onverbloemd aan de kijker meegedeeld. Ook het kinderporno-schandaal waarin Pete verwikkeld was in 2003 wordt niet overgeslagen en Roger geeft aan altijd in de onschuld van zijn collega geloofd te hebben. Verdere bijdragen van Keith Moon-opvolger Kenney Jones, voormalig managers Chris Stamp en (in archiefbeelden) Kit Lambert en zelfs de moeders van Keith en John maken van de documentaire een waardevol tijdsdocument. De Six Quick Ones, die als onderdeel van de film gelden, maar ook heel goed apart bekeken kunnen worden, gaan nog dieper op de materie in en tonen net als de rockumentary zelf een aantal unieke beelden.

Zoals gezegd dus een verplichte aanschaf voor fans. Voor liefhebbers van The Who die hun albumcollectie nog niet op peil hebben, een waarschuwing: na het kijken van de film zul je ongetwijfeld de overige albums op je verlanglijst zetten, want ‘Amazing Journey: The Story of The Who’ smaakt absoluut naar meer!

Monica Meijer