Ambulance (2022)

Recensie Ambulance CinemagazineRegie: Michael Bay | 136 minuten | actie, misdaad, thriller | Acteurs: Jake Gyllenhaal, Yahya Abdul-Mateen II, Eiza González, Garret Dillahunt, Keir O’Donnell, Jackson White, Olivia Stambouliah, Moses Ingram, Colin Woodell, Cedric Sanders, A Martinez, Jesse Garcia, Jose Pablo Cantillo, Wale, Devan Chandler Long

Een prestigieuze prijs zoals een DGA Award zal hij waarschijnlijk nooit winnen, maar het grote bioscooppubliek weet de films van Michael Bay doorgaans wel te smaken. Zijn eerste drie films – ‘Bad Boys’ (1995), ‘The Rock’ (1996) en ‘Armageddon’ (1998) – brachten tezamen ruim een miljard dollar in het laatje en ook ‘Pearl Harbor’ (2001), ‘Bad Boys II’ (2003) en een vijftal Transformers-films deden de kassa’s stevig rinkelen. Bay is de ongekroonde koning van de big budget-actiefilms vol overdadige achtervolgingen, extravagante explosies en meer overgestileerde en bombastische visuele effecten. Personages en plot zijn ondergeschikt aan spektakel en special effects. Het moet knetteren, het moet knallen en het moet van het scherm afspatten. Verwacht dan ook geen ‘boys & girls next door’ in alledaagse situaties, maar woest aantrekkelijke vamps & hunks die de grootste rampen trotseren. Michael Bay staat voor escapisme pur sang.

Bay is niet meer zo productief als in zijn beginjaren, maar komt om de paar jaar toch weer met een blockbuster zoals we van hem gewend zijn. Voor ‘Ambulance’ (2022), Bays remake van de gelijknamige Deense film uit 2015 van Laurits Munch-Pedersen en Lars Andreas Pedersen, wist hij met Jake Gyllenhaal en Yahya Abdul Mateen II in elk geval twee aansprekende hoofdrolspelers te strikken. De ‘babe’ van dienst is Eiza Gonzalez, die we onder meer kennen van haar rol in Edgar Wrights ‘Baby Driver’ (2017). We maken eerst kennis met Will Sharpe (Yahya Abdul Mateen II), een oud-marinier die vocht in Afghanistan en nu moet vechten tegen de bureaucratie en de oneerlijkheid van het Amerikaanse zorgsysteem. Zijn vrouw (Moses Ingram) is ernstig ziek en moet dringend geopereerd worden, maar daar mag Will dan wel even 231.000 dollar voor ophoesten. Waar moet hij zo’n fortuin in vredesnaam vandaan halen?

Dan belt Danny (Jake Gyllenhaal), wiens vader Will als klein jongetje ooit adopteerde toen hij er alleen voor kwam te staan. Waar Will op het rechte pad wist te blijven, trad Danny in de voetsporen van hun vader, een beruchte crimineel die Los Angeles decennialang in zijn greep had. Hoewel zijn vrouw hem op het hart drukt niet met Danny in zee te gaan, voelt Will de druk om het geld voor zijn vrouw haar operatie bij elkaar te krijgen als een te zware last. Eén klein klusje, en dan als de wiedeweerga weer weg uit die slangenkuil, dat is het plan. Maar Danny heeft zijn broer nodig voor een van de grootste bankovervallen die ooit in LA hebben plaatsgevonden, en wel vandaag. Een bende zware jongens – waaronder een hippie op Birkenstocks en een spierbundel die Mel Gibson wordt genoemd – staat al in de startblokken. Maar terwijl de overval in volle gang is, staat een nog onervaren maar smoorverliefde politieman Zach (Jackson White) voor de deur, die een van de bankmedewerkers mee uit wil vragen. De aalgladde Danny heeft zijn verhaaltje klaar, maar overspeelt zijn hand, waarna de boel compleet uit de hand loopt. In blinde paniek nemen Danny en Will de inmiddels zwaargewonde agent mee als gijzelaar. De enige uitweg uit het omsingelde bankgebouw is de ambulance die gekomen is om Zach op te halen en waarin de stoere ambulanceverpleger Cam Thompson (Eiza Gonzalez) haar uiterste best moet doen om zijn leven te redden.

Na een apocalyptische chaos rond het bankgebouw, waarbij de kogels en voertuigen je om de oren vliegen, volgt geheel in Michael Bay-traditie een hysterische achtervolging dwars door Los Angeles. Een bataljon aan politiewagens, gepantserde wagens en helikopters probeert de ambulance tot stilstand te manen, maar Will blijkt een begenadigd coureur die ze stuk voor stuk weet te ontwijken. Danny is de opgefokte van de twee, die als het moet over lijken gaat. Will heeft in zijn tijd als marinier al genoeg lijken gezien en wil het liefst zo snel mogelijk naar huis, naar vrouw en kind. Liefst zonder dat er doden vallen. Dan maar geen 16 mille.

Over geloofwaardigheid moet je je in films van Michael Bay geen vragen stellen. Dat de overvallers zonder masker of andere vermomming de bank binnenstappen is hier dus geen issue. Het flinterdunne verhaaltje is dat evenmin. We zouden best meer willen weten hoe het zo gekomen is dat Will door de familie Sharp geadopteerd werd, maar daar krijgen we geen antwoord op. Het personage van Gyllenhaal wordt maar weinig uitgediept; veel meer dan een aan zelfoverschatting lijdende beroepscrimineel met steeds maniakaler wordende trekjes wordt Danny niet. Ook al wordt hij gespeeld door Gyllenhaal, het maakt ons als kijker maar weinig uit hoe het hem vergaat. Hoe anders is dat met Will, die onze sympathie wel weet te winnen. Natuurlijk wordt door Bay en scenarioschrijver Chris Fedak alles uit de kast getrokken om Will wél aardig te vinden, hij is voorbestemd om de held van de film te worden. Subtiel is anders, maar dankzij de fijne performance van Yahya Abdul Mateen en ook Gonzalez komt de film ermee weg. Andere rollen, zoals die van Garret Dillahunt als een excentrieke LAPD-chef, die graag met zijn gigantisch grote hond rondrijdt in een piepklein autootje, en Keir O’Donnell als FBI-agent van wie we nog even moeten weten dat hij gay is en die toevallig nog met Danny gestudeerd heeft, komen amper uit de verf.

Alle aandacht gaat uit naar de adrenalinerush van de achtervolging, de voor zijn leven vechtende Zach, de crashes, de explosies en de gangstervrienden die worden ingeschakeld om die uitweg maar te vinden uit de situatie waarin Danny en Will zich bevinden. Door de manier van filmen – Bay zit zijn personages dicht op de huid en de film is jachtig gemonteerd, krijg je het gevoel zelf middenin de actie te zitten. Dat zorgt ervoor dat je, ondanks al die tekortkomingen in verhaal en karakterontwikkeling, tóch meegaat in de hectiek van ‘Ambulance’. Maar de speelduur van 136 minuten werkt dan weer in het nadeel (ter vergelijking, de Deense versie duurde maar liefst een uur (!) korter). Was de film een stuk efficiënter gemonteerd, – als men zeg maar zo’n drie kwartier eruit had geknipt – dan had dat de vermakelijkheid van ‘Ambulance’ zeker ten goede gekomen!

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 24 maart 2022
Digital download-release: 10 augustus 2022
DVD-, blu-ray- en 4K UHD-release: 10 augustus 2022